به منظور ارزیابی کارآیی مصرف علف کش های تریفورالین و اکسی فلورفن بر کنترل علف های هرز و عملکرد سیر، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1392-1391 در شهرستان بابل استان مازندران انجام پذیرفت. فاکتورهای مورد بررسی در نه تیمار شامل علف کش تریفلورالین در غلظ ت های 1.5، 2 و 2.5 لیتر در هکتار، علف کش اکسی فلورفن در غلظت های 1.5، 2 و 2.5 لیتر در هکتار در یک مرحله، اکسی فلورفن 1.5 لیتر در هکتار در دو مرحله، شاهد عدم کنترل و شاهد کنترل دستی علف های هرز بود. نتایج نشان داد که مصرف مقادیر مختلف هر دو علف کش تاثیر معنی داری بر فراوانی علف های هرز مزرعه سیر داشتند. غلظت های متفاوت تریفلورالین سبب بروز اختلاف آماری معنی دار بر تنوع گونه ای علف های هرز مزرعه سیر شد اما کنترل مناسبی را در پی نداشت. پاسخ گیاه سیر به مقادیر مختلف اکسی فلورفن متفاوت بود به طوری که کمترین خسارت در دو تیمار مصرف 1.5 لیتر در یک مرحله و تقسیط 1.5 لیتر در دو مرحله مشاهده شد. بیشترین فراوانی علف های هرز در تیمار شاهد بدون کنترل (49.66 بوته در مترمربع) شمارش شد. در مقابل کمترین جمعیت علف های هرز در تیمارهای شاهد وجین دستی (یک بوته در مترمربع)، مصرف 2.5، 2 و 1.5 لیتر اکسی فلورفن در یک مرحله به ترتیب با (1.33، 3 و 6 بوته در مترمربع) و تقسیط 1.5 لیتر اکسی فلورفن در دو مرحله با (5.33 بوته در مترمربع) حاصل شد و بین تیمارهای فوق اختلاف معنی داری در کنترل جمعیت علف های هرز مزرعه سیر مشاهده نشد. مصرف مقادیر مختلف علف کش ها بروز اختلاف معنی داری بر عملکرد اقتصادی (سوخ) سیر را به دنبال داشت. کمترین عملکرد سوخ در تیمار عدم کنترل (540 گرم در مترمربع) و بیشترین آن در سه تیمار وجین دستی (1686.67 گرم در مترمربع)، مصرف 1.5 لیتر اکسی فلورفن (1661.67 گرم در مترمربع) و تقسیط 1.5 لیتر اکسی فلورفن در دو مرحله (1670 گرم در مترمربع) به دست آمد. با توجه به نتایج مناسب ترین تیمار جهت کنترل علف های هرز مزرعه سیر و دست یابی به عملکرد اقتصادی برابر با وجین دستی، مصرف 1.5 لیتر اکسی فلورفن می باشد. Manuscript profile

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف آبیاری بر جمعیت علف هرز سوروف، خصوصیات زراعی و عملکرد دو رقم برنج (طارم محلی و شفق)، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات برنج مازندران (آمل) اجرا شد. عامل اصلی دو رقم برنج شامل: شفق و طارم محلی و عامل فرعی در پنج سطح آبیاری شامل: ارتفاع آب صفر سانتی متر (خاک در حالت اشباع)، 5، 8، 12 سانتی متر و شاهد کنترل علف های هرز بود. نتایج حاصل نشان داد که دو رقم اصلاح شده و بومی و سطوح متفاوت آبیاری سبب تاثیر معنی دار بر تراکم و زیست توده سوروف، عملکرد دانه و بیولوژیک برنج شد. بالاترین عملکرد در دو تیمار کنترل علف هرز در رقم شفق (6344 کیلوگرم در هکتار) و ارتفاع آب 12 سانتی متر به همراه رقم شفق (6074 کیلوگرم در هکتار) و کمترین عملکرد دانه در تیمار ارتفاع آب 5 سانتی متر و رقم طارم (3693 کیلوگرم در هکتار) برداشت شد. در مجموع تیمار ارتفاع آب 12 سانتی متر در حضور رقم شفق به عنوان مناسب ترین تیمار جهت کنترل علف هرز سوروف و حصول عملکردی برابر با وجین دستی در این آزمایش معرفی می گردد. Manuscript profile

به منظور بررسی تاثیر تلفیق کونوویدر و علف کش بر کنترل دو علف هرز مهم مزارع برنج و اثر آن بر برخی صفات زراعی برنج، آزمایشی در سال 1389 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات برنج کشور معاونت مازندران (آمل) اجرا شد. عامل اصلی در سه سطح کنترل مکانیکی شامل: عدم کاربرد کونوویدر، یک بار کونوویدر و دوبار کاربرد کونوویدر و عامل فرعی در هفت سطح کنترل شیمیایی شامل: بنتازون، بن سولفورون متیل، اگزادیازون، بوتاکلر، تیوبنکارب، عدم مصرف علف کش و وجین دستی علف های هرز بود. اثر متقابل سطوح کاربرد کونوویدر با مصرف علف کش های مختلف بر فراوانی دو علف هرز اویارسلام و سوروف معنی دار نشد. اما برهم کنش این دو روش بر زیست توده کل علف های هرز معنی دار گشت. کمترین وزن خشک علف های هرز در تیمارهای وجین دستی با 4.7 گرم در متر مربع، مصرف علف کش های مختلف به همراه دوبار کونوویدر و دوبار کاربرد کونوویدر بدون مصرف علف کش با 6.1 گرم در متر مربع حاصل شد. همچنین، بیشترین عملکرد شلتوک (دانه) در سه تیمار فوق به دست آمد. کمترین عملکرد دانه در شاهد بدون کنترل با 268.1 گرم در متر مربع برداشت شد. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش به منظور دستیابی به تولید محصول برابر با وجین دستی در زراعت برنج دو مرتبه بکارگیری کونوویدر برای کنترل علف های هرز بدون مصرف علف کش می تواند توصیه شود. Manuscript profile

به‌منظور بررسی تأثیر آرایش کاشت و مقادیر کود نیتروژن بر خصوصیات زراعی و عملکرد برنج رقم هاشمی در منطقه گیلان، آزمایشی به‌صورت کرت‌های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1395 در منطقه کیشاکجان رودسر اجرا شد. فاکتورهای اصلی در چهار سطح تراکم بوته شامل: 100 بوته در متر مربع (10 × 10 سانتی‌متر)، 25 بوته (20 × 20 سانتی‌متر)، 16 بوته در متر مربع (25 × 25 سانتی‌متر) و 11 بوته در متر مربع (30 × 30 سانتی‌متر) و فاکتورهای فرعی در چهار سطح مصرف نیتروژن از منبع اوره شامل: عدم مصرف نیتروژن، 40، 80 و 120 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل تراکم کاشت بر مقادیر کود نیتروژن سبب بروز اختلاف آماری معنی‌دار بر ارتفاع بوته، تعداد پنجه در متر مربع، تعداد پنجه بارور، تعداد دانه در پانیکل، عملکرد دانه و بیولوژیک و شاخص برداشت برنج شد. اما تأثیر معنی‌دار بر طول پانیکل و درصد پوکی دانه تحت برهم‌کنش آرایش کاشت و سطوح مختلف مصرف نیتروژن مشاهده نشد. بیشترین عملکرد دانه در تیمار 25 بوته در متر مربع به‌همراه 80 کیلوگرم کود نیتروژن (6833 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد و با تیمار تراکم 16 بوته با مصرف 80 کیلوگرم نیتروژن (6520 کیلوگرم در هکتار) اختلاف معنی‌دار نشان نداد. کمترین عملکرد دانه در تیمار 11 بوته در متر مربع بدون مصرف نیتروژن (4780 کیلوگرم در هکتار) برداشت شد. نهایتاً مناسب‌ترین تیمار تلفیقی جهت حصول عملکرد بیشتر، تراکم 25 بوته به همراه مصرف 80 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار می‌باشد. Manuscript profile

به‌منظور بررسی تأثیر کنترل شیمیایی بر علف‌های هرز، خصوصیات زراعی و عملکرد تریتیکاله، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه ایستگاه تحقیقاتی بایکلاء نکا در سال 1389 انجام پذیرفت. تیمارهای مورد بررسی در 15 سطح مصرف علف‌کش شامل سولفوسولفورون 6/26 گرم، مزوسولفورون+یدوسولفورون 5/1 لیتر، مت‌سولفورون‌متیل+سولفوسولفورون 40 گرم، ایزوپروتون+دیفلوفنیکان 2 لیتر، یدوسولفورون+مزوسولفورون+مفن‌پیردی‌اتیل 400 گرم، کلودینافوپ پروپاژیل 8/0 لیتر، پینوکسادن 5/1 لیتر، دیکلوفوپ‌متیل 5/2 لیتر، پینوکسادن+کلودینافوپ‌پروپاژیل 5/1 لیتر، فنوکساپروپ پی‌اتیل+مفن‌پاپردی‌اتیل 8/0 لیتر، ترالکوکسیدیم 2/1 لیتر، دیفنزوکوات 4 لیتر، فلم‌پروپ‌ام‌ایزوپروپیل 4 لیتر، وجین‌دستی و عدم کنترل علف‌های هرز بود. میزان مصرف علف‌کش‌ها در هکتار بود. نتایج نشان داد که مصرف علف‌کش‌ مختلف سبب تاثیر معنی‌دار بر تراکم علف‌های هرز، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت تریتیکاله شد. کمترین عملکرد دانه در تیمار تداخل علف‌های هرز (8/225 گرم در متر مربع) توزین شد. بیشترین عملکرد دانه در تیمار وجین‌دستی (1/401 گرم در متر مربع)، مصرف 2 لیتر ایزوپروتون+دیفلوفنیکان (پنتر) (5/334 گرم در متر مربع) و 6/26 گرم سولفوسولفورون (آپیروس) (75/328 گرم در متر مربع) و 8/0 لیتر فنوکساپروپ پی‌اتیل+مفن پاپردی‌اتیل (پوماسوپر) (63/327 گرم در متر مربع) حاصل شد. Manuscript profile