کم آبی از جمله عواملی است که با ایجاد محدودیت در رشد، دست یابی به عملکرد بالا را دشوار می سازد و استفاده بهینه از آب نقش مهمی در حصول عملکرد مورد انتظار دارد. همچنین، توجه به نقش مدیریتی کاربرد برخی از مواد افزودنی نظیر سوپرجاذب ها به منظور استفاده بهینه از آب در کشاورزی، در شرایط تنش کم آبی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بدین منظور آزمایشی به‌صورت کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 94- 1393 در ایستگاه تحقیقاتی سراب چنگائی، خرم آباد به اجرا درآمد. تیمار آبیاری تکمیلی در سه سطح دیم، آبیاری تکمیلی در مرحله 50 درصد گل‌دهی و آبیاری تکمیلی در مرحله 50 درصد گل‌دهی + 50 درصد غلاف‌دهی) در کرت‌های اصلی، سوپرجاذب (مصرف 90 کیلوگرم در هکتار و عدم مصرف) در کرت های فرعی و ارقام نخود (آرمان، آزاد، هاشم، عادل و لاین ILC482) در کرت های فرعی-فرعی قرار داده شدند. بیشترین عملکرد دانه و پروتئین (به ترتیب 3890 و 870 کیلوگرم در هکتار)، در شرایط آبیاری تکمیلی در دو مرحله و مصرف سوپرجاذب به‌دست آمد که نسبت به شاهد دیم و عدم مصرف سوپرجاذب به‌ترتیب 24 و 21 درصد بیشتر بود. بیشترین شاخص سبزینگی برگ (39/22)، تعداد غلاف در بوته (22/1)، وزن صد دانه (52/4 گرم) و عملکرد زیستی (5431/5 کیلوگرم در هکتار) مربوط به آبیاری دو مرحله ای بود. همچنین بیشترین تعداد غلاف در بوته (27/7) در رقم هاشم و مصرف سوپرجاذب مشاهده شد که نسبت به عدم مصرف سوپرجاذب در همین رقم به‌ترتیب 34 درصد بیشتر بود. برهمکنش سوپرجاذب و رقم نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (4159 کیلوگرم در هکتار)، نیتروژن دانه (3/69 درصد) و عملکرد پروتئین (960 کیلوگرم در هکتار) در رقم عادل و در شرایط مصرف سوپرجاذب بود. در شرایط دیم، مصرف سوپرجاذب باعث افزایش عملکرد دانه و عملکرد پروتیئن ژنوتیپ های نخود شد. نتایج نشان داد که در تمام سطوح آبیاری تکمیلی، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب موجب بهبود شرایط رشدی گیاه و افزایش معنی دار کمیت دانه گردید. Manuscript profile

این آزمایش با هدف ارزیابی اثر عناصر ریزمغذی بر شاخص های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکردی ذرت هیبرید SC704 در شرایط کمبود آب، در دو سال زراعی 1396-1395 و1397-1396 در مزرعه آزمایشی در شمال غرب اهواز اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. کرت های اصلی شامل تنش کم ‎آبی در سه سطح آبیاری کامل (شاهد)، قطع آبیاری در مراحل رشد رویشی (14-12 برگی) و ابتدای رشد دانه، کرت های فرعی شامل محلول پاشی سولفات روی در سه غلظت (صفر، 5 و 10 گرم در یک لیتر آب) و کرت های فرعی فرعی شامل محلول پاشی سولفات آهن در سه غلظت (صفر، 3 و 6 گرم در یک لیتر آب) بودند. یافته های این تحقیق نشان داد که افزایش غلظت سولفات روی از صفر به ده در هزار و در مقادیر ثابت کاربرد سولفات آهن (غلظت 6 در هزار) منجر به افزایش شاخص سطح برگ در شرایط کمبود آب در مرحله رشد رویشی و ابتدای مرحله رشد دانه گردید و همچنین کمترین میزان فتوسنتز جاری در شرایط عدم محلول پاشی روی و آهن حاصل گردید. کمترین محتوای دی اکسیدکربن بین سلولی در شرایط قطع آبیاری در ابتدای مرحله رشد دانه به دست آمد که کاربرد سولفات روی و آهن سبب افزایش مقادیر این صفت و رفع محدودیت های فتوسنتزی شد. بیشترین عملکرد بلال در آبیاری کامل با محلول پاشی سولفات آهن با غلظت 6 در هزار (9135/66 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که نسبت به عدم محلول پاشی در همین سطح آبیاری 25/1 درصد افزایش داشته است. Manuscript profile

از عوامل مهم تولید و مدیریت گیاهان علوفه‌ای، بالا بودن کیفیت علوفه می‌باشد. به منظور ارزیابی تأثیر محلول‌پاشی اوره و کود ورمی‌کمپوست بر کیفیت علوفه در کشت مخلوط ذرت (Zea mays L.) و لوبیای چشم‌بلبلی (Vigna unguiculata L.)، آزمایشی در دو سال زراعی 90-1389 و 91-1390 به صورت استریپ- اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در منطقه معتدل خرم‌آباد اجرا شد. محلول‌پاشی و عدم محلول‌پاشی کود اوره، کاربرد و عدم کاربرد ورمی‌کمپوست و الگوی کشت مخلوط ذرت و لوبیای چشم‌بلبلی به روش جایگزینی شامل کشت خالص و نسبت‌های اختلاط 25: 75، 50: 50، 75: 25 ذرت:لوبیا سطوح عامل‌ها را تشکیل دادند. تجزیه مرکب داده‌ها نشان داد که درصد الیاف خام، درصد خاکستر علوفه، پروتین خام، میزان انرژی خام، ماده خشک قابل هضم و پروتین کل تحت تأثیر نسبت‌های مختلف کشت قرار گرفتند. و تیمار محلول‌پاشی اوره و کاربرد ورمی کمپوست برتری معنی‌داری نسبت به عدم کاربرد آنها نشان دادند. کمترین الیاف خام و بالاترین میزان خاکستر، پروتئین خام، میزان انرژی، ماده خشک قابل هضم و پروتئین کل علوفه از اعمال محلول‌پاشی اوره و کاربرد ورمی‌کمپوست و نسبت اختلاط 25: 75 و 50: 50 ذرت:لوبیا بدست آمد. Manuscript profile

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر کود دامی، کود زیستی و محلول‌پاشی سولفات آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم. رقم کریم در شهرستان خرم‌آباد در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل کود دامی به عنوان تیمار اصلی در چهار سطح (به میزان 20، 25، 30 و 35 تن در هکتار)، مصرف کود زیستی (بارور 2) به میزان 100 گرم در هکتار به صورت بذر مال ، محلول‌پاشی سولفات‌روی 5/. درصد و سولفات‌آهن یک درصد به صورت محلول پاشی و مصرف همزمان کود زیستی و محلول پاشی و تیمار بدون مصرف کود زیستی و محلول پاشی (شاهد) به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که حداکثر وزن هزار دانه (74/43) گرم مربوط به سطح چهارم (35 تن کود دامی در هکتار) می باشد بیشترین تعداد سنبله در بوته به تعداد 44/7 عدد در اثر مصرف کود دامی 35 تن در هکتار، کود زیستی و محلول‌پاشی همزمان سولفات‌آهن و سولفات روی و کمترین تعداد آن به میزان 71/5 در تیمار کود دامی 25 تن در هکتار، کود زیستی و محلول‌پاشی همزمان سولفات‌آهن و سولفات روی به دست آمد. باتوجه به نقش مثبت کودهای دامی و کودهای زیستی و عناصر کم‌مصرف در تأمین عناصر مورد نیاز گیاهان زراعی وکاهش وابستگی به کودهای شیمیایی در جهت حفظ محیط زیست و اهمیت گندم به‌عنوان مهم‌ترین منبع غذایی انسان، و براساس نتایح این تحقیق، کودهای زیستی و دامی و محلول پاشی سولفات آهن و سولفات روی می تواند جایگزین مطمئنی برای کودهای شیمیایی باشد. Manuscript profile