هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی، صمیمیت جنسی و عملکرد جنسی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر تبریز بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بود؛ جامعه آماری پژوهش را شامل زنانی تشکیل می دادند که به دلیل خیانت زناشویی همسر خود به مرکز مشاوره فراشناخت شهر تبریز در محدودة زمانی 1400 تا شهریور 1402 مراجعه کرده بودند؛ از میان آنها به صورت نمونه گیری در دسترس زنانی که نمرات بالاتری را در پرسشنامه دلزدگی زناشویی و نمرات پایین تری در پرسشنامه های صمیمیت جنسی و عملکرد جنسی کسب کرده بودند و شرایط ورود به پژوهش را داشتند،30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان هیجان مدار قرار گرفتند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه دلزدگی زناشویی (CBM)، پرسشنامه استاندارد صمیمیت جنسی (بطلانی، احمدی، بهرامی و شاه ‌سیاه، 1389) و پرسشنامه عملکرد جنسی زنان(FSFI) بود. داد ه های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج پژوهش نشان داد که درمان هیجان مدار بر افزایش صمیمیت و عملکرد جنسی و کاهش دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی مؤثر بود.(a<0/05). نتیجه اینکه درمان گروهی درمان هیجان مدار می تواند در افزایش صمیمیت و عملکرد جنسی و کاهش دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی اثرگذار باشد. Manuscript profile