میثم سرحدی راد[1]- مصطفی اربابی[2] تاریخ دریافت: 13/10/1398- تاریخ پذیرش:20/10/1398 چکیده: میانجی‌گری یکی از روش‌های حل اختلاف است که در آن یک شخص ثالث به نام میانجی به طرفین اختلاف در رسیدن به توافق کمک می‌کند. میانجی‌گری ممکن است به توافق طرفین نینجامد و بی‌نتیجه بماند، در صورت موفقیت در دستیابی به توافق نیز مفاد آن معمولاً از سوی خود طرفین تعیین شده‌ است. روش تحقیق حاضر از لحاظ هدف تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی (همبستگی) است. سوال اصلی این تحقیق انصاف در دادسرای طرفین و میانجیگری منفعتی چه جایگاهی دارد. طرفین اختلاف ممکن است کشورها، سازمان‌ها، گروه‌ها، افراد یا هر شخص دیگری باشند که میانجیگری منفعتی را برای آنان در پی خواهد داشت. آنان می‌بایست میانجی را شخصی بی‌طرف بدانند. از نتایج به دست آمده از این تحقیق کلیه حقوقدانان وکارشناسان حقوقی وقضایی شهرستان زاهدان و کلیه مراکز وسازمانهای حقوقی و قضایی در جهت ارتقاء عدالت ترمیمی مبتنی برمیانجیگری دادسراها میتوانند استفاده کنند. [1]- دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق جز او جرم شناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران maysamsarhasi@gmail.com -[2] استادیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران: نویسنده مسئول infodutis30@gmail.com Manuscript profile