اشرف افغان، بعنوان وارث حکومت مستعجل محمود افغان که توانسته بود به عمر حکومت صفویان در ایران خاتمه دهد (1137 ه / 1725 م ) بر آن شد تا با اتخاذ یک برنامه مدون و استراتژی مشخص ، مدعیان قدرت و دشمنان حکومت خود را در داخل و خارج از قلمرو حکومتی اش به چالش بکشد. مهمترین دشمنان اشرف عبارت بود از: شاهزاده تهماسب میرزا؛ آخرین بازماندۀ خاندان صفوی که بدنبال بازگرداندن قدرت به صفویان بود، نادر افشار؛ نیرویی تازه نفس از ابیورد و دولت های متعرض روسیه و عثمانی به ایران. باید توجه داشت که تدوین و اتخاذِ چنان برنامه و استراتژیی کارآمد برای اشرف افغان، چندان کار آسان و تنها محدود به جنگ و جدل با مدعیان قدرت نبود که بتوان با تکیه بر قدرت قشون و تجهیز سپاهیانی سلحشور بدان دست یافت بلکه این برنامه می بایستی از چنان ظرفیتی برخوردار باشد که بتواند جایگاه اشرف را نیز از یک اشغالگر و غاصب تاج و تخت خاندان سلطنتی صفوی به جایگاهی قانونی و مورد تائید همگان تغییر و ارتقا دهد. این امر بطور طبیعی خالی از خطر نبوده و نه تنها اشرف بلکه کلیۀ افاغنه غلزائی نیز می بایست مسئولیت آن را بعهده می گرفتند چرا که ناکامی در عملیاتی کردن استراتژی مزبور موجب می شد که ایشان بهای سختی بپردازند. Manuscript profile