زمینه: خلاقیت پتانسیل و توانایی است که در فکر، اندیشه، قلم، رفتار و عمل انسان جلوه پیدا می کند و یکی از الزامات اساسی زندگی پیچیده، مدرن و شتابان جوامع و انسان های امروزی است؛ خصیصه‌ای که در اولین سال‌های زندگی می‌توان به بهترین شکل ممکن آن را پرورش داد و بارور کرد. بدون شک بخشی از ناکارآمدی نظام آموزشی مربوط به کوتاهی و بی‌توجهی به این امر است، و نظام های آموزشی باید جهت پرورش خلاقیت، فرصت های مختلفی را برای کودکان فراهم آورند. هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر آموزش مهارتهای زندگی به روش قصه گویی بر مؤلفه های خلاقیت دانش آموزان ابتدایی صورت گرفت. روش: پژوهش از نوع تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. به همین منظور از بین کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهر قزوین تعداد 40 دانش آموز که در سال تحصیلی 92-91 در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بعنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش طی 6 جلسه 45-30 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفت. قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل، آزمون تفکر خلاق تورنس(فرم ب) بعنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. سپس داده های بدست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد بین آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در مؤلفه های(سیالی، انعطاف پذیری و ابتکار) تفاوت معناداری وجود دارد.(05/0 > P) نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارتهای زندگی به روش قصه گویی موجب افزایش خلاقیت دانش آموزان ابتدایی می شود. Manuscript profile

زمینه: خلاقیتدربالاترینسطحفعالیت‌هایشناختی انسانقراردارد. خلاقیتپتانسیلوتواناییاستکهدرفکر، اندیشه،قلم، رفتار و عملانسانجلوهپیدامیکند و مستلزم حل کردن مسائلی است. افراد خلاق قبل از آنکه مسائل را حل کنند آنها را می آفرینند یا بر پیچیدگی آن می افزایند. پس تنها از راه ایجاد این توانایی هاست که می توان افراد را برای مقابله با شرایط متغیر زندگی و موقعیت‌های جدیدی که مرتباً با آنها روبرو می شوند آماده کرد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی در افزایش خلاقیت کودکان دبستانی صورت گرفت. روش: 86 نفر از دانش آموزان دوره ابتدایی دبستان های استان زنجان به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای و تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابتدا آزمون تفکر خلاق تورنس در هر دو گروه اجرا شد و سپس مهارت های زندگی در مدت 20 جلسه (40 ساعت) به گروه آزمایش آموزش داده شد. پس از پایان جلسات آموزشی و سه ماه بعد در هر دو گروه، آزمون تفکرخلاقیت تورنس دوباره اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده‌های بدست آمده با روش‌های t مستقل و وابسته و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه جهت مقایسه گروه‌ها انجام شد. یافته‌ها: تفکر واگرا از کلاس سوم به چهارم و همچنین از کلاس سوم به پنجم، دارای تفاوت معناداری بود ولی بین نمرات تفکر خلاق کودکان کلاس سوم و پنجم تفاوت معناداری (01/0>P) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با آموزش مهارت‌های زندگی می‌توان خلاقیت کودکان دبستانی را افزایش داد. Manuscript profile