هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان اثربخشی رفتارهای حمایتی و غیر حمایتی مربیان بر خودکارآمدی و رفاه ذهنی ورزشکاران رشته ووشو بود. لذا روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی بود که داده‌های آن به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی ورزشکاران رشته ووشو بر اساس آمار ارائه‌شده توسط هیئت ووشو استان کردستان در سال 99 که در لیگ استان شرکت کردند و تعداد آن‌ها 110 نفر است. نمونه آماری این تحقیق بر اساس جدول مورگان و کرجسی برابر با تعداد 86 نفر می‌باشد که به شیوه تصادفی ساده انتخاب گردیده‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسشنامه استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ها مورد تأیید اساتید بوده و پایایی پرسشنامه‌ها و خرده مقیاس‌های آن‌ها در آزمون ضریب آلفای کرونباخ در سطح مطلوب بوده است. شاخص‌های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار در تحلیل توصیفی داده‌ها استفاده شد. جهت آزمون فرضیه‌های تحقیق در بخش آمار استنباطی از آزمون‌های کلموگروف اسمیرنف و آزمون تحلیل واریانس ANOVA با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 انجام‌شده است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که: 2/47 درصد نمونه آماری دارای مدرک تحصیلی فوق‌دیپلم، 8/34 درصد در دامنه سنی 26 تا 30 سال سن قرار داشتند. نتایج آمار استنباطی نشان داد که رفتارحمایتی مربیان (05/0P≤، 96/2=F) و رفتار غیرحمایتی مربیان (05/0P≤، 59/4=F) بر خودکارآمدی ورزشکاران تأثیر دارند. همچنین رفتار حمایتی مربیان (05/0P≤، 58/3=F) و رفتار غیرحمایتی مربیان (05/0P≤، 34/10=F) بر رفاه ذهنی ورزشکاران تأثیر دارند. Manuscript profile