در میان بیماری های روانی، اختلال شخصیت مرزی یکی از شایع ترین اختلالها در محیط های درمانی است و از طرفی علیرغم اینکه بیماران مبتلا به این اختلال، گروه نامتجانسی را تشکیل می دهند (هوپریچ، 2017) اما ویژگی های مشترکی نیز دارند که مهم ترین آنها تکانشگری بارز و بی ثباتی در سه زمینه روابط بین فردی ، خلق و خودانگاره است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان ذهنی سازی و درمان عاطفه هراسی بر کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل تمام زنان دارای علایم طیف شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم در محدوده سنی 18-35 و از مرداد ماه تا مهر ماه 1399 بود که از میان آنها 60 نفر بصورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارش شدند. هر سه گروه قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه میلون-3 (میلون، 2000) و براساس معیار های DSM-5 مورد مصاحبه و آزمون قرار گرفتند. سپس هر دو گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای یک جلسه تحت درمان ذهنی سازی(بتمن و فوناگی، 2016) و درمان عاطفه هراسی(مک کالو، 2003) قرار گرفتند و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و یافته ها نشان داد که هر دو درمان در کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی موثرند و درمان ذهنی سازی موثرتر از درمان عاطفه هراسی است. همچنین نتایج این تاثیر در آزمون پیگیری دو ماه پایدار مانده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از درمان ذهنی سازی در کنار دارو درمانی می توان برای بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی استفاده کرد. Manuscript profile