طرحواره‌های ناسازگار اولیه، الگوهای عمیق، فراگیر و ناکارآمدی است که در کودکی یا نوجوانی شکل گرفته، در بزرگسالی تداوم می‌یابد و در عمیق ترین سطح شناخت، عمل که معمولاً فرد نسبت به آنها آگاهی ندارد، عمل می‌کند. به طور معمول فرض می‌شود طرحواره‌ها در نتیجه تجارب اولیه با مظاهر دلبستگی پرورش می یابند. هدف این پژوهش تعیین نقش میانجیگر سبک‌های دلبستگی در رابطه بین الگوهای ارتباط والد- فرزند با طرحواره‌های ناسازگار اولیه بود. برای این منظور، 420 دانشجوی دانشگاه‌های آزاد واحد تهران در سال تحصیلی 97-1396 به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از نظر الگوی ارتباط والد- فرزندی ، طرحواره‌ها، و دلبستگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد از میان مولفه‌های الگوی ارتباط مادر و فرزند، کنترل، درهم‌تنیدگی، انعطاف ناپذیری و بی تفاوتی؛ از الگوی ارتباط پدر و فرزند، درهم‌تنیدگی و از میان سبک‌های دلبستگی، سبک دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی پیش‌بینی کننده معنادار طرحواره‌های ناسازگار اولیه هستند. به نظر می‌رسد با اصلاح الگوهای ارتباط والد- فرزند و با توجه به سبک‌های دلبستگی می‌توان از شکل گیری طرحواره‌های ناسازگار جلوگیری کرد. Manuscript profile