موضوع تاب‌آوری هم از لحاظ علمی و نظری و هم از لحاظ کاربردی و عملی در جهان اهمیت بسیاری یافته است. مفهوم تاب‌آوری شهری نیز شامل روش‌هایی می‌شود که در آن شهر‌ها با تغییر روبرو هستند و ظرفیت افراد، جوامع، مؤسسات، مشاغل و سیستم‌های درون یک شهر جهت رویارویی و پاسخگویی با انواع فشار‌ها، افزایش می‌یابد. امروزه نگاه جهانی به مخاطرات از تمرکز بر کاهش آسیب‌پذیری به افزایش تاب‌آوری تغییر کرده است. در نتیجه کاربرد مفهوم جوامع تاب‌آور و راه‌های ایجاد و تقویت آن‌ها کاربرد بیشتری یافته است؛ در این راستا این پژوهش کاربردی با استفاده از روش تحلیلی _توصیفی با هدف یافتن نقش شاخص‌های اقتصادی بر تاب‌آوری کالبدی _زیرساختی در برابر رواناب‌های منطقه 7 شهرداری شهر اهواز تدوین گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را ساکنین این منطقه تشکیل می‌دهد و جهت تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 382 پرسشنامه بین افراد این منطقه توزیع شد. پایایی ابزار تحقیق به وسیله آلفای کرونباخ تأیید شد که عدد آن برابر با 852/0 می‌باشد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از آزمون‌های آماری و مدل‌سازی معادلات ساختاری در محیط نرم‌افزار‌های SPSS   و Amos انجام شد؛ سطح معناداری 189/0 در معیار کالبدی و 040/0 در معیار اقتصادی نشان‌دهنده تاب‌آوری ضعیف هرکدام از این معیار‌ها بصورت جداگانه می‌باشد و همچنین نتایج این پژوهش در مدلسازی ساختاری نشان می‌دهد که شاخص‌های اقتصادی نقش بسزایی در تاب‌آوری کالبدی _زیرساختی دارد و نامطلوب بودن شاخص‌های اقتصادی، تاب‌آوری کالبدی_زیرساختی منطقه را بشدت کاهش می‌دهد و از طرفی موجب افزایش ریسک آسیب‌پذیری منطقه 7 شهرداری اهواز می‌گردد. Manuscript profile