عملکرد مولدین میگوی سفید غربی تحت تاثیر شرایط محیطی مختلف، نوع تغذیه، اندازه و مکان پرورش متفاوت می باشد. در مطالعه حاضر عملکرد تولید مثلی مولدین میگوی سفید غربی در دو سیستم پرورشی معمولی ( تعویض آب) و تعویض آب محدود مورد بررسی قرار گرفت. مولدین ماده با میانگین وزن 8/6 ± 6/38 گرم از مرکز تکثیر آبزی پرور چابهار واقع در کنارک تهیه و در مخازن 2000 لیتری مورد آزمایش قرار گرفتند. دو تیمار در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی برای مطالعه حاضر در نظر گرفته شد. شامل: تیمار کنترل (سیستم پرورش معمولی) که روزانه 90 درصد آب مخازن تعویض و تیمار با تعویض آب محدود (روزانه 2 تا 3 درصد) از کف مخازن تعویض آب صورت می گرفت. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری در عملکرد رشد مولدین بین دو سیستم پرورش وجود ندارد (05/0p > )، اما ضریب بقاء در سیستم پرورش با تعویض آب محدود (57/97 درصد) بالاتر بود. تعداد تخم در هر مرحله تخم ریزی برای میگوهای تحت سیستم پرورشی معمولی و تعویض آب محدود به ترتیب 47500 و 60800 بدست آمد که اختلاف معنی داری بود (05/0 >p ). همچنین تعداد تخم تبدیل شده به ناپلیوس در سیستم تعویض آب محدود نسبت به سیستم معمولی بیشتر بدست آمد. بطور کلی مطالعه حاضر نشان داد عملکرد تولید مثلی مولدین میگوی سفید غربی در سیستم پرورشی با تعویض آب محدود نسبت به سیستم معمولی بهتر می باشد. Manuscript profile

با توجه به افزایش جمعیت جهان، صنعت آبزی‌پروری به عنوان یکی از صنایع تولید غذا در سال‌های اخیر رشد و توسعه یافته است. یکی از راهکارهای افزایش تولیدات آبزی‌پروری، افزایش تراکم ذخیره‌سازی و سطح زیر کشت می‌باشد. افزایش تراکم ذخیره‌سازی منجر به کاهش کیفیت آب، شیوع و گسترش عوامل بیماری‌زا می‌شود. استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان ماده شیمیایی جهت کاهش اثر عامل بیماری‌زا در آبزی‌پروری، از طرف مصرف کنندگان چندان پذیرفته شده نیست. امروزه استفاده از پروبیوتیک‌‌‌ها جهت حفظ سلامت محیط زیست برای آبزی پرورش یافته و افزایش عملکرد تولید بدون تاثیر منفی بر مصرف کنندگان حائز اهمیت است. مطالعات بر استفاده از پروبیوتیک‌ها برای دستیابی به اهداف آبزی‌پروری پایدار سازگار با محیط زیست افزایش یافته است. از مزایای استفاده از پروبیوتیک‌‌ها در آبزی‌پروری میگو، بهبود کیفیت آب، کارایی بهتر خوراک، بهبود عملکرد رشد، فعالیت آنزیم‌های گوارشی، ایمنی و مقاومت در برابر عوامل بیماری‌زا گزارش شده است. پروبیوتیک‌ها در شرایط استرس از جمله دستکاری، رقم بندی، حمل و نقل، واکسیناسیون و درمان بیماری‌ها به میگو کمک می‌کنند. پروبیوتیک‌های که در صنعت آبزی‌پروری استفاده شده اند بیشتر شامل گونه‌های باسیلوس، لاکتوباسیلوس، میکروکوکوس، اینتروکوکوس، لاکتوکوکوس، استرپتوکوکوس و کارنوباکتریوم هستند. در مطالعه مروری حاضر، کاربرد و اهمیت پروبیوتیک‌ها در آبزی‌پروری میگو و تاثیر آن بر کیفیت آب، عملکرد رشد و ایمنی مورد بررسی قرار می‌گیرد. Manuscript profile