هدف پژوهش مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی و ذهن‌آگاهی بر راهبردهای سازگارانهتنظیم شناختی هیجان در مصرف‌کنندگان مواد محرک بود. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه‌ماهه بود. جامعهآماریپژوهشبیمارانیبودندکهبرایترکمواد محرکبهمرکزترکاعتیادبیمارانسرپاییوابستهبه سازمانبهزیستیاهواز در سال 1393مراجعهنمودند. از میان آنها،60 نفر به شیوه نمونه‌گیریدر دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جای داده شدند. گروه آزمایشی طرح‌واره درمانی در طی 10 جلسه 1 ساعته و گروه آزمایشی ذهن‌آگاهی در طی 8 جلسه 45دقیقه‌ای به‌صورت گروهی تحت درمان قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به کمک پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفکسی و همکاران (2002)پیش از آغاز درمان، پایان جلسات درمان و همچنین مرحله پیگیری 3 ماهه پس از درمان گروهی ارزیابی شدند. گروه گواه بدون هیچ درمان گروهی بودند. با استفاده از آزمون مقایسه زوجی (LSD) نتایج نشان داد به‌کارگیری طرح‌واره درمانی و ذهن‌آگاهی در سوءمصرف مواد محرک مؤثر است.به عبارتی هر دو گروه آزمایشی به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه گواه در مرحلة پس‌آزمون و پیگیری افزایش در راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان را در سطح (05/0>p) نشان دادند.همچنین هر دو با یکدیگر تفاوت معنی‌دار دارند و گروه طرح‌واره درمانی تأثیر بیشتری از ذهن‌آگاهی داشته است.بر این اساس می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که در پیشگیری از مصرف مواد محرک، تمرکز به رویکردهای طرح‌واره درمانی و ذهن‌آگاهی بر راهبردهای سازگارانهتنظیم شناختی هیجان مؤثر باشد. Manuscript profile