این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه آمادگی برای والد شدن بر بهبود حمایت اجتماعی ادراک‌شده و دلبستگی زنان نخست‌زا در شهرستان نیشابور انجام شده است. روش به‌کاررفته در این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل اجرا شده است. جامعۀ مورد مطالعه شامل زنان باردار نخست‌زای مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت شهرستان نیشابور در سال 1393 است. نمونه پژوهش شامل 70 زن باردار نخست‌زای مراجعه‌کننده به 6 مرکز بهداشت نیشابور است؛ از بین آن‌ها 16 نفر که واجد شرایط بودند به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه‌های حمایت اجتماعی (Zimet & et al, 1988) و سبک دلبستگی (Collins & Read, 1990) پاسخ داده‌اند. برنامه آمادگی برای والد شدن در 8 جلسه (90 دقیقه) آموزش داده شد. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که آموزش گروهی برنامه آمادگی برای والد شدن بر بهبود سبک دلبستگی و حمایت اجتماعی زنان باردار نخست‌زا اثربخشی معناداری ندارد. آموزش برنامه آمادگی برای والد شدن به دلیل آموزشی بودن و تعداد کم جلسات نمی‌تواند باعث بهبود حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تغییر سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی گردد. Manuscript profile