توسعه مناطق روستایی، یکی از محورهای اصلی سیاست دولت است و به این منظور دولت برای دستیابی به توسعه روستایی از ابزارهای مختلف استفاده کرده و اقدامات متعددی را به مرحله اجرا در آورده است. سرمایه­گذاری­های عمرانی یکی از مهم­ترین ابزارها در این زمینه است. بخشی از پیامدهای سرمایه­گذاری عمرانی را می­توان در نظام اجتماعی شاهد بود که دارای محورهای متفاوتی مثل توانمند­سازی و ظرفیت­سازی است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر سرمایه­گذاری­های دولت در ظرفیت­سازی روستاهای کشور است. روش تحقیق از نوع اسنادی و پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه 14431 نفر ساکن در 11 روستای ناحیه آران و بیدگل تشکیل می­دهند. حجم نمونه با استفاده از نمونه­گیری کوکران 312 نفر تعیین گردید. در روش پیمایش،‌ پس از گردآوری اطلاعات با پرسشنامه خود ساخته و پردازش اطلاعات با نرم­افزار SPSS،‌ با توجه به سطح سنجش متغیرها از روش­های آماری توصیفی و استنباطی کندال b استفاده شده است. نتایج نشان می­دهد رابطه­ی میان میزان سرمایه­گذاری عمرانی و ظرفیت­سازی: ایجاد ظرفیت نگهداری از تأسیسات روستا (058/0sig= ‌)، تغییر و بهبود در مدیریت روستا (054/0sig= ‌)، پذیرش نقش در فعالیت­های عمرانی (049/0sig= ‌) و (041/0sig= ‌) و قدرت کنترل و تغییر ناشی از مداخله سازمان­های دولتی (048/0sig= ‌) در روستاهای ناحیه می­باشد. بنابراین دولت با سرمایه­گذاری­های عمرانی درتقویت و ارتقاء ظرفیت­سازی جوامع روستایی از کارآمدی ناچیزی برخوردار است و هنوز روستانشینان نیز نقش­آفرینی کمتری را در توسعه روستایی برای خود قایل هستند. Manuscript profile