هدف این تحقیق، مقایسه سلامت عمومی و تندرستی افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی با افراد غیر فعال است. جامعه آماری این تحقیق را افراد شرکت‌کننده در ایستگاه‌های ورزش صبحگاهی و افراد غیر فعال شهر تهران تشکیل داده است. با استفاده از نمونه گیری تصادفی 200 نفر افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی و 200 نفر افراد غیر فعال به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند، و از پرسش‌نامه استاندارد سلامت عمومی (28GHQ -) برای اندازه گیری 4 خرده مقیاس (سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و افسردگی) استفاده گردید. اعتبار پرسش‌نامه تا کنون در بیش از 70 کشور دنیا بر آورد شده است (92/0- 82/0R=) برای فرضیه‌های تحقیق از آزمون یومن ویتنی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح 05/0 p≤ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت سلامت جسمانی افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی (2/2 ±8/2M=) بهتر از افراد غیر فعال (6/3 ±3/5 M=) است و افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی اضطراب و اختلال خواب کمتری (3/2 ± 4/3 M =) از افراد غیر فعال (7/ 3 ± 6/8 M =) دارند. وضعیت کارکرد اجتماعی افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی(9/2 ± 3/3M = ) بهتراز افراد غیر فعال (3± 3/6M = ) بود؛ وضعیت افسردگی افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی (2/1 ± 5/1 M =) نیز کمتر از افراد غیر فعال (3/3 ± 4/5M = ) است که این نتایج در سطح 01/0 P≤معنی دار بودند. همچنین بین سلامت عمومی و تندرستی افراد شرکت‌کننده در ورزش صبحگاهی با مدت فعالیت ورزشی (64/0r =) ارتباط معنی‌داری وجود داشت. بنابراین می‌توان بیان کرد که وضعیت سلامت عمومی (کل شاخص ها) افراد فعال در ورزش صبحگاهی بهتر از افراد غیر فعال است؛ و هرچه مدت فعالیت‌های ورزشی بیش‌تر باشد احتمال افزایش سلامتی عمومی و تندرستی افراد نیز وجود خواهد داشت. Manuscript profile