هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی بسته بومی بخشش مبتنی بر ادبیات کهن فارسی با بخشش درمانی ورثينگتون بر ناگویی هیجانی و ایمنی هیجانی نوجوانان اقدام کننده به خودکشی شهر اصفهان بود. روش: روش پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه كنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان گروه سنی 16 تا 18 سال اقدام کننده به خودکشی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود و حجم نمونه شامل 90 نفر که به-صورت تصادفي 30 نفر در گروه آزمايش(بخشش درمانی ورثينگتون)، 30 نفر در گروه آزمايش (بخشش‌درمانی بومی محقق‌‎ساخته)، و 30 نفر در گروه گواه، و به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. روش بخشش درمانی ورثينگتون برای نوجوانان اقدام کننده به خودکشی گروه‌های آزمایش(در 8 جلسه) اجراء شد. ابزارهاي اندازه‌گیری شامل پرسشنامه 13 سؤالی ایمنی هیجانی مرکز خدمات خانواده کیسی(2007) و پرسشنامه 20 سؤالی ناگویی هیجانی بگبی، پارکر و تیلور (1994) بود. یافته‌ها: جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد، تفاوت معناداري بين ميانگین نمرات پس‌آزمون و آزمون پیگیری ایمنی هیجانی نوجوانان اقدام کننده به خودکشی وجود داشت (P<0.05). نتیجه‌گیری: بین میزان تأثیرگذاری دو روش بخشش درمانی ورثينگتون و بسته بومی محقق ساخته بر ناگویی هیجانی نوجوانان اقدام کننده به خودکشی تفاوت معناداری وجود نداشت. Manuscript profile