بینامتنیت اصطلاحی مهم در نظریه‌های ادبی معاصر است که در آن به روابط بین متون اشاره می‌شود؛ بنابر، این نظریه متون ادبی در انزوا شکل نمی‌گیرند و نمی‌توان آن‌ها را بدون ارتباط با یکدیگر خواند و تفسیر کرد. بینامتنیت در آثار پست‌مدرن با دیگر ویژگی‌های این متون همچون گسست زمانی، روایت غیرخطی، دور باطل و... پیوندی جدانشدنی دارد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی و بهره‌گیری از نظریه بینامتنیت، اثرپذیری روایت چاه بابل از اسطورة هاروت و ماروت بررسی و تحلیل شده است. نتایج این بررسی نشان می‌دهد شخصیت‌ها، کنش‌ها و حوادث داستان چاه بابل هم در صورت و هم در مضمون مشابهت‌های فراوانی با روایت اسطوره‌ای هاروت و ماروت دارند و استفاده از عناصر اسطوره‌ای همچون بن‌مایه‌ها، شخصیت‌ها و نمادها، چاه بابل را به روایتی اسطوره‌ای تبدیل کرده که از اهمیت تحلیل بینامتنی برخوردار است. در این داستان سیال بودن ذهن راوی رمان در بینامتن‌‌های اسطوره‌ای، روایتی پسامدرن از دنیای پر از رنج و عذاب شخصیت‌ها آفریده است. هدف این پژوهش بررسی و بازنمایی نقش بینامتنیت در روایت پسا‌مدرن و رابطه آن با دیگر مؤلفه‌های این نوع متون در رمان چاه بابل است. Manuscript profile