استفاده فراوان از اکسی‌آنیون های تلوریوم مانندتلوریت در صنایع مختلف مانند نساجی، دباغی وآبکاری آلودگی محیطی را افزایش داده است که برای میکروارگانیسم‌ها و همچنین یوکاریوت‌ها بسیارسمی هستند. بررسی احیاء زیستی اکسی‌آنیون‌های متالوئیدتلوریت در باکتری‌های مقاوم در طبیعت می‌تواند ابزار باارزشی در بیوتکنولوژی جهت تشخیص میکروارگانیسم‌ها برای پاکسازی زیستی مناطق آلوده باشد .تعداد 84 سویه باکتری مقاوم به تلوریت از پساب صنایع جدا شد. تعیین MIC باکتریها ازغلظت1/0 تا 26میلی مولار تلوریت پتاسیم در دمای 34درجه سانتیگراد بمدت 7روز با روش رقت در آگار انجام شد وسویه QWTmb9 جداشد که قادر به تحمل غلظت بسیار بالای 22 میلی‌مولار بود که تحمل این غلظت در مقایسه با آستانه تحمل باکتری‌ها نسبت به تلوریت قابل توجه است. به منظور بررسی میزان حذف تلوریت در سویه های برتر، روش کالریمتریک با استفاده از اسپکتروفتومتر و معرف DDTC (سدیم دی اتیل‌دی‌تیوکاربامات‌تری‌هیدرات، جذب340نانومتر) استفاده شد.اثر فاکتورهای مختلف بر رشد بهینه این سویه و حذف بیشتر اکسی‌آنیون مانند غلظت تلوریت، pH، دما، میزان هوادهی و غلظت-های مختلف نمک سدیم کلراید بررسی شد.به علت ارتباط مستقیم مقاومت به اکسی‌آنیون و مقاومت به آنتی بیوتیک در سویه‌های مقاوم،تست مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های مختلف انجام شد.باسیل گرم منفی QWTmb9 جداشده از پساب نساجی پتو، در غلظت 4/0 تلوریت، دمای35درجه، 5/7pH= و دورشیک100RPM ومیزان 170میلی‌مولار نمک سدیم کلراید بیشترین میزان حذف را در 24ساعت نشان داده است. این سویه مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین، آمپی‌سیلین، ریفامپیسین، تتراسیکلین، کلرآمفنیکل، نئومایسین، کانامایسین و اریترومایسین بود.سویه گرم منفی QWTmb9 می‌تواند کاندیدای مناسبی جهت حذف اکسی‌آنیون سمی تلوریت در بیوتکنولوژی صنعتی مطرح گردد. Manuscript profile