اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (ORT) ارگانیسم مرتبط با بیماری های تنفسی، کاهش تولید تخم ، کاهش رشد و مرگ و میر در مرغ ها و بوقلمون ها است. هدف پژوهش حاضر جداسازی، شناسایی، تعیین الگوی مقاومت دارویی و انگشت نگاری مولکولی این باکتری در گله های ماکیان صنعتی استان آذربایجان شرقی -شمال غرب ایران- با استفاده از روش مرسوم باکتریایی و نیز تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) بود. بدین منظور تعداد 400 نمونه سواب نایی از 33 گله مرغ گوشتی در حال کشتار و هفت گله مرغ تخمگذار جمع آوری گردید. بر اساس نتایج این مطالعه، از 330 نمونه حاصل از گله های مرغ گوشتی، 14 جدایه (4/2 درصد) از سواب های نای پنج گله (15/1 درصد) به عنوان اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال شناسایی شدند. همچنین یافته های پژوهش جاری مشخص نمود که هیچکدام از گله های مرغ تخمگذار تحت بررسی آلوده به این ارگانیسم نبودند. بر اساس نتایج آزمایش تعیین الگوی مقاومت دارویی جدایه ها به روش انتشار دیسک، بالاترین حساسیت دارویی به ترتیب نسبت به پنی سیلین (85/7 درصد)، تتراسایکلین (71/4 درصد) و داکسی سایکلین (57/1 درصد) بوده و بیشترین مقاومت دارویی نیز مقابل اریترومایسین (71/4 درصد) و نئومایسین (0/50 درصد) مشاهده گردید. بر طبق داده های انگشت نگاری جدایه ها با تکنیک تکثیر مناطق بین ژنی تکراری حفاظت شده انتروباکتریایی (ERIC-PCR)، این جدایه ها در دو الگوی ژنتیکی E1 و E2 تیپ بندی شدند که اغلب جدایه ها (13=n،د92/8 درصد) در الگوی E1 قرار داشتند. تمام سویه های ORT جدا شده در این مطالعه از گله های مرغ گوشتی بودند که نشان دهنده میزان بالای آلودگی این پرندگان نسبت به ماکیان تخمگذار صنعتی تحت بررسی در استان آذربایجان شرقی است (05/0 > P). همچنین نتایج ما نشان می دهد که اغلب جدایه های ORT حاصل از ماکیان صنعتی مناطق شمال غرب ایران از نظر ژنتیکی بسیار شبیه به هم بوده و به یک پروفایل ژنتیکی خاص وابسته می باشند. Manuscript profile

مطالعه حاضر با هدف تایید مولکولی، تعیین تیپ کپسولی و بررسی 12 عامل مهم حدت شامل ompH، oma87، sodA، sodC، hgbA، hgbB، exBD-tonB، nanB، nanH، ptfA، pfhAوtoxA 18 جدایه طیوری پاستورلا مولتوسیدا از مناطق مختلف ایران به همراه یک سویه از ارگانیسم که از موارد همه گیری پاستورلوز در مناطق شمالی کشور جداسازی شده بود، و نیز بررسی کشندگی جدایه های حاد در جنین و نیمچه ماکیان طراحی گردید. برای تایید مولکولی جدایه های مورد آزمایش از پرایمرهای اختصاصی ژن kmt1 و برای تعیین تیپ کپسولی و شناسایی عوامل حدت آن ها از روش PCR چندگانه و پرایمرهای اختصاصی ژن های مسئول بیوسنتز کپسول و ژن های کدکننده عوامل حدت ارگانیسم بهره برده شد. تمام جدایه ها از نظر مولکولی تایید شدند ولی از نظر تیپ کپسولی، 16 جدایه (8/88 درصد) به همراه سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز متعلق به تیپ A بوده و دو جدایه (1/11درصد) غیرقابل تیپ بندی بودند. آزمایش شناسایی عوامل حدت نشان داد که 100 درصد جدایه ها دارای شش ژن حدت sodC، hgbA، hgbB، nanB، nanHو ptfAمی باشند. ژن های oma87، exBD-tonB، ompH، sodAو pfhAنیز به ترتیب در 4/94، 4/94، 3/83، 6/66 و 7/27 درصد از جدایه ها حضور داشتند درحالی که هیچ کدام از آن ها حامل ژن toxAنبودند. جهت تعیین میزان کشندگی 50 درصد جدایه ها برای جنین ماکیان (Chicken embryo lethal dose 50) (CELD50) و نیز محاسبه دوز کشندگی 50 درصد آن ها در ماکیان (Lethal dose 50) (LD50)، رقت های مختلف پنج جدایه حاد واجد اکثر ژن‌های حدت و نیز سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز به ترتیب به تخم مرغ های جنین دار و نیمچه های تخم گذار تلقیح گردیدند. بر اساس نتایج محاسبه CELD50، با اینکه هر شش جدایه قادر به تلف نمودن جنین ماکیان بودند ولی سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز به عنوان حادترین جدایه مشخص گردید. نتایج آزمایش تعیین LD50 نشان داد که هیچ کدام از پنج جدایه حاد قادر به تلف نمودن پرندگان تحت آزمایش نبودند در حالی که میزان LD50 سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز 101×5 واحد تشکیل دهنده پرگنه به ازای هر پرنده (cfu/case) محاسبه گردید و این سویه به عنوان حادترین جدایه تحت بررسی شناسایی شد. یافته های پژوهش جاری نشان داد با اینکه جدایه های پاستورلا مولتوسیدای طیور ایران حاوی اغلب ژن های حدت بوده و حادترین آن ها قادر به تلف نمودن جنین ماکیان نیز بودند ولی هیچ کدام از این جدایه ها توانایی عفونی سازی نیمچه ماکیان را نداشته و حدت سویه های جداشده از پرندگان مبتلا به شکل فوق حاد بیماری در طی همه گیری ها، به مراتب بالاتر می باشد. داده های مطالعه حاضر می تواند در طراحی واکسن های جدید و کارآمدی که قادر به ایجاد محافظت قابل قبول در جمعیت های دامی باشند، مفید واقع گردد. Manuscript profile

مطالعه حاضر با هدف بررسی مولکولی توزیع اپیدمیولوژیک بابزیا بوویس و بابزیا بایژمینا و عوامل خطر مربوطه در تعدادی از گاوهای منطقه شمال غرب ایران طراحی گردید. بدین منظور، 153 نمونه خون به طور تصادفی از گاوهای استان های آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی جمع آوری شد. پس از استخراج DNAسلول های خونی، یک جفت پرایمر حاصل از ژن18s rRNAبرای شناسایی اعضای جنس بابزیا با واکنش زنجیره ای پلیمراز (polymerase chain reaction; PCR) مورد استفاده قرار گرفت.به منظور شناسایی گونه های بابزیا بوویس و بابزیا بایژمینا از تکنیک PCRنیمه آشیانه ای (semi-nested PCR) استفاده شد. بر اساس یافته های این مطالعه، از مجموع 153 نمونه خونی، 39 نمونه (49/25 درصد) آلوده به گونه ای از انگل تک یاخته بابزیا بودند که یکی از نمونه ها به طور هم زمان به دو گونه بابزیا آلوده بود. همچنین گونه های بابزیا بوویس و بابزیا بایژمینا به ترتیب در 38 و 2 مورد از نمونه ها شناسایی شد. نتایج حاکی از میزان بالای شیوع آلودگی به بابزیا بوویس نسبت به بابزیا بایژمینا در دام های تحت آزمایش بود (83/24 درصد در مقابل 30/1 درصد). از طرف دیگر، میزان شیوع گونه های بابزیا در استان آذربایجان غربی به مراتب بیشتر از استان آذربایجان شرقی بود (70 درصد در مقابل 30 درصد). در بررسی فاکتورهای خطر هم مشخص گردید با این که شرایط اقلیمی، فصل نمونه برداری، نوع مدیریت دامداری، نوع تغذیه دام ها و نژاد آن ها تاثیر معنی داری بر میزان شیوع بابزیوز در حیوانات مورد مطالعه داشت (05/0˂p < /em>) ولی این تاثیر در مورد سن و جنس دام ها و حضور ناقلین بندپا معنی‌دار نبود (05/0˃p < /em>). یافته های مطالعه حاضر اطلاعات ارزشمندی در مورد اپیدمیولوژی عفونت ناشی از بابزیا بوویس و بابزیا بایژمینا در گاوهای منطقه شمال غرب ایران ارائه می دهد که می تواند برای برنامه های مدیریت و کنترل این بیماری بسیار مفید باشد. Manuscript profile