جنبش ادبی رمان نو یکی از جریان‎های پیشرو و شالوده‎شکن در داستان‎نویسی جهان بوده‎است. این جریان ادبی در فرانسه بسیاری از اصول داستان‎نویسی سنتی را تحت‎الشعاع قرار داد و نوعی شالوده‎شکنی در عرصۀ نوشتار و سنت‎های ادبی به وجود آورد. رمان نو که از جریان‎های تأثیرگذار ادبیات مدرن به شمار می‎رود در جامعۀ ادبی ایران نیز نویسندگان و علاقه‎مندانی را به خود جلب کرد. در دوره‎ای که رئالیسم وجه غالب داستان‎نویسی در ایران بود، هوشنگ گلشیری متأثر از رمان نو به‎دنبال به‎کارگیری شیوه‎های نوینی در روایت و تکنیک داستان‎نویسی بوده‎است. این مقاله می‎کوشد اثبات کند که گلشیری در برخی از آثار خود تحت تأثیر رمان نو بوده‎است. نگارندگان در ابتدا نگاهی مختصر به جنبش رمان نو داشته، سپس به بیان شباهت‎ها و تفاوت‎های رمان نو در فرانسه و ایران پرداخته‎اند. در بحث اصلی مقاله نیز با لحاظ برخی از تفاوت‎ها در درون‎مایه و مضمون، نشان خواهیم داد که هم‌نوایی و هم‌پیوندی برخی از آثار گلشیری با رمان نو قابل تأیید و اثبات است. Manuscript profile