زمینه و هدف: در پی نتایج تحقیقات پیشین حاصل از به‌کارگیری فرآیند الکترولیز جهت افزایش کارآمدی راکتور بافل دار بی هوازی، تحقیق حاضر با هدف بررسی عملکرد این راکتور (EABR) برای تصفیه فاضلاب در زمان‌ماندهای هیدرولیکی، چگالی جریان های الکتریکی و بارگذاری های آلی مختلف صورت گرفته است. روش بررسی: یک پایلوت نیمه‌صنعتی از راکتور بافل دار بی هوازی با حجم کلی L 72 به سامانه الکترولیز با الکترودهایی از جنس آهن مجهز گردید. در این راستا بازده حذف COD و مدت‌زمان لازم برای سازگاری باکتری ها با شرایط جدید به‌عنوان فاکتورهای معرف عملکرد راکتور بررسی شدند. یافته ها: با کاهش زمان‌ماند هیدرولیکی، از 45 به 38 و 29 ساعت، بازده حذف COD از 6/77 به ترتیب به 9/74 و 2/72 درصد رسید. با کاهش چگالی جریان الکتریکی از 3 به 2، 1 و 5/0 میلی‌آمپر بر سانتی متر مربع، بازده حذف COD از 6/77 به ترتیب به 5/73، 2/71 و 0/70 درصد تنزل یافت. همچنین با افزایش بار آلی ورودی از 700 به 2400 میلی گرم بر لیتر، بازده حذف COD از 6/77 به 2/90 درصد رسید. بحث و نتیجه گیری: در بین عوامل موردبررسی، تغییرات زمان‌ماند هیدرولیکی، کم ترین تأثیر را بر بازده حذف COD داشت. با توجه به بررسی های انجام‌شده، مدت زمان لازم برای رسیدن راکتور به شرایط پایدار در بارهای آلی 700، 1000، 1500، 2000 و 2400 میلی گرم بر لیتر به ترتیب 3، 5، 5، 6 و 8 روز می باشد که کوتاه تر از مدت‌زمان لازم برای پایداری راکتور ABR است. درنتیجه ادغام راکتور ABR با فرآیند الکترولیز راه‌حل مناسبی به منظور ارتقای عملکردی آن می باشد. Manuscript profile