زمینه و هدف: دردهه های اخیر و با افزایش جمعیت و رشد صنعتی کشورها، محیط زیـست بشر نیز در معـرض تهدیدهای متعددی قرار گرفته است، از مهم ترین عوامل تهدیـد کننـده محیط زیست، عملکردهای انسان است که به خاطر عدم آگـاهی در این زمینه تاکنون آسیب هـای جـدی بـه محـیط زیست وارد نموده است. از این رو، افزایش سطح دانش و آگاهی انسان ها می تواند گامی مفید و مـوثر در جهـت کاهش انواع آلودگی ها و حفاظت بهتر از محـیط زیست باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش بر آلودگی هوا (رشد تولید و انتشار گاز گل خانه ای دی اکسید کربن) در کشورهای منتخب منا بوده است. روش بررسی: در تحقیق حاضر برای آزمون فرضیه ها، از داده های پنل پویا (DPD) به روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) برای 12 کشور منتخب منطقه منا شامل کشور ایران طی دوره ی 2012-1992 استفاده شده است. یافته ها: نتایج حاصل از برآورد های مختلف مدل حاکی از تاثیر مثبت و معنی دار متغیر آموزش بر بهبود کیفیت محیط زیست و کاهش رشد آلودگی هوا می باشد؛اگرچه این تاثیر در سطوح مختلف تحصیلی متفاوت است. بحث و نتیجه گیری در کشورهای منتخب منا هر چه سطوح تحصیلی بالاتر می‌رود و میزان تحصیلات بیشتر می شود، تاثیر آن بر کاهش رشد آلودگی هوا کمتر می گردد. به عبارت دیگر، آموزش ابتدایی تاثیر بیشتری بر کاهش رشد آلودگی هوا در مقایسه با سایر مقاطع تحصیلی در طول دوره مورد مطالعه داشته است. از این رو افزایش و ارتقاء آموزش‌های عمومی زیست محیطی با تاکید بر آموزش های مدرسه‌ای در ایران و سایر کشورهای عضو منا لازمه کاهش آلودگی هوا و ارتقا کیفیت محیط زیست در این کشورهاست .در این ارتباط پیشنهاد می شود مطالب مربوط به اهمیت محیط زیست و حفظ کیفیت آن، در کتب درسی کلیه مقاطع تحصیلی بصورت وسیعی گنجانده شود . Manuscript profile