مقدمه و هدف پژوهش: ظرفيت مزرعه (FC) و نقطه پژمردگي دائم گياه (PWP) از جمله مهمترين نقاط در منحني مشخصه رطوبتي خاک هستند. اين پارامترها از اهميت زيادي در مديريت، برنامه ريزي و طراحي سيستم هاي مختلف آبياري و مديريت کشاورزي برخوردار مي باشند. روش هاي مستقيم اندازه گيري اين پارامترها بسيار دشوار و زمان بر است. توابع انتقال پدو (PTF) به طور گسترده اي براي پيش بيني پارامترهاي هيدروليکي خاک به نفع اندازه گيري هاي آزمايشگاهي يا ميداني گران قيمت استفاده شده اند.Rosetta يکي از انواع توابع انتقالي بر اساس شبکه هاي عصبي مصنوعي (ANN) است که امکان تخمين پارامترهاي هيدروليکي معادله ون گن اختن و عدم قطعيت آنها را فراهم مي کند. از آنجا که اين نرم افزار در بسياري از نرم افزارهاي متداول بررسي ويژگي هاي هيدروليکي خاک از جمله هايدروس، ديسک و ... براي برآورد اوليه مورد استفاده قرار مي گيرد، اين تحقيق با هدف بررسي ميزان دقت سطوح مختلف ورودي نرم افزار ROSETTA در تخمينFC و PWP انجام شد. روش پژوهش: براي انجام پژوهش حاضر از داده هاي مربوط به ويژگي هاي فيزيکي حدود 280 نمونه خاک از مناطق مختلف استان اصفهان استفاده شد. خاک هاي مورد مطالعه در 9 کلاس بافتي شامل لوم رسي، لوم رسي سيلتي، رس سيلتي، لوم شني، لوم، رسي، لوم سيلتي، لوم شني و لوم رسي شني طبقه بندي شدند. به منظور تخمين پارامترهاي معادله ون گنوختن سه سطح از ورودي نرم افزار Rosetta شامل 1) استفاده از کلاس بافتي(TC)، 2) درصد ذرات شن، رس و سيلت (SSC) و 3) درصد شن و رس و سيلت به علاوه چگالي ظاهري خاک (SSC+BD) استفاده شد. مقاديرFC و PWP با استفاده از پارامترهاي هيدروليکي تخمين زده شده توسط ROSETTA، از طريق معادله ون گنوختن محاسبه و با مقادير اندازه گيري شده در آزمايشگاه به کمک دستگاه صفحات فشاري، مقايسه شدند. براي ارزيابي آماري ميزان دقت پارامترهاي برآورد شده ازشاخصهاي آماري متفاوتي مانند جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE)، جذر ميانگين مربعات خطاي نرمال شده (NRMSE)خطاي باياس ميانگين(MBE)، ضريب کارآيي اصلاح شده('E) و شاخص مطابقت اصلاح شده ('d) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که در خاک‌هاي با بافت ريز مانند رس (C)، رس سيلتي (SiC) و لوم رسي سيلتي (SiCL)، سطح اول ورودي ها (TC) دقيق‌تر از دو سناريو ديگر بود و مقاديرFC با خطاي کمتري برآورد شد. به نظر مي رسد وجود مقادير بالاي درصد رس در اين بافت خاک سبب ايجاد خطا در اندازه گيري درصد ذرات رس، سيلت و شن مي شود؛ به گونه اي که در اين بافت ها استفاده از کلاس بافتي از دقت بالاتري نسبت به استفاده از درصد ذرات تشکيل دهنده بافت خاک (سناريو دوم) در برآورد ويژگي هاي هيدروليکي خاک برخوردار بوده است. از سوي ديگر، در بافت هاي درشت شن لومي (LS) و لوم شني (SL)، سطح سوم (SSC+BD) بيشترين دقت را در تخمين پارامترهاي مدل ون گنوختن داشت. در مورد بقيه بافت‌هاي خاک، سطح دوم (SSC) بيشترين دقت را در برآورد FC داشت. از نظر مقادير ضرايب همبستگي بين مقاديرFC اندازه گيري شده و برآورد شده، به ترتيب، سناريو دوم(SSC) (R2=0.4927)، سناريو اول(TC) (R2=0.3992) و سناريو سوم(SSC+BD) R2=(0.3715) قرار گرفتند. بر خلاف (vv-1)FC، مقادير (vv-1) PWP برآورد شده توسط نرم افزار در سناريو‌هاي مختلف مورد مطالعه در بافت هاي مختلف از روند مشخصي تبعيت نکرد، اما در اکثر بافت هاي خاک مورد مطالعه، بيشترين ضريب همبستگي بين مقاديرPWP اندازه‌گيري شده و برآورد شده توسط نرم‌افزار ROSETTA در سناريو دوم(SSC) مشاهده شد (R2=0.4758) و به دنبال آن سناريو سوم(SSC+BD) (R2=0.4458) و سطح اول(TC) (R2=0.4382) قرار گرفتند. نتايج: به طور کلي در اکثر خاک هاي مورد مطالعه استفاده از سناريو دوم يعني درصد ذرات ماسه، رس و سيلت (SSC) به عنوان وروديROSETTA کمترين ميزان خطا را در تخمين پارامترهاي معادله ون گنوختن داشت. بنابراين، (vv-1)FC و (vv-1) PWP برآورد شده با استفاده از سناريو دوم (SSC) در مقايسه با مقادير اندازه‌گيري‌شده‌شان از دقت قابل قبولي برخوردار بودند. Manuscript profile