پژوهش حاضر به بررسی ﺗﺄثیر آربیتراژ نامتقارن و محدودیت‌های آربیتراژ برای توضیح صرف بازدة نوسان‌پذیری غیرسیستماتیک مشاهده‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، می‌پردازد. نموﻧﺔ در نظر گرفته‌شده مشتمل بر 90 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دورة زمانی 1387 الی 1400 می‌باشد. بدین منظور یک شاخص جامع محدودیت‌های آربیتراژ، بر اساس سه معیار ِریسک آربیتراژ شامل هزینه‌های معاملاتی، ریسک معامله‌گران اختلال‌زا و نااطمینانی اطلاعاتی؛ و نیز یک معیار قیمت‌گذاری نادرست، بر اساس بی‌قاعدگی‌های رشد دارایی‌ها، سودآوری ناخالص و مومنتوم، با توجه به ویژگی‌های خاص بورس اوراق بهادار تهران محاسبه‌شده است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، روش تجزیه‌و‌تحلیل سه‌طرﻓﺔ پرتفوی و رگرسیون‌های مقطعی فاما-مک‌بث، مورداستفاده قرارگرفته است. نتایج بیانگر یک راﺑﻄﺔ مثبت بین بازدﮤ مورد انتظار و نوسان‌پذیری غیرسیستماتیک در سهم‌های بیش قیمت‌گذاری ‌شده ‌و در سهم‌های کم قیمت‌گذاری شده است؛ در شرایط محدودیت‌های آربیتراژ زیاد، مقدار صرف ‌بازدة نوسان‌پذیری غیرسیستماتیک سهم‌های بیش قیمت‌گذاری شده بزرگ‌تر از این مقدار برای سهم‌های کم قیمت‌گذاری شده، می‌باشد. درنتیجه، محدودیت‌های آربیتراژ علاوه بر آربیتراژ نامتقارن، می‌توانند صرفِ مثبت نوسان‌پذیری غیرسیستماتیک را در بورس اوراق بهادار تهران توضیح دهند. Manuscript profile