این پژوهش به صورت تجربی به بررسی کاربرد نظریه دورنمای تجمعی در بورس اوراق بهادار تهران و اثر آن بر بازده سهام می پردازد. بر این اساس در این پژوهش از مدل ارائه شده توسط باربریس و هانگ (2008) استفاده شده است. بر مبنای این مدل چنانچه سرمایه گذاران در بازار سرمایه دارای اولویت هایی مشابه با نظریه دورنمای تجمعی باشند، سهام هایی با چولگی مثبت بایستی به طور متوسط بازده کمتری را کسب نمایند. جامعه آماری این پژوهش شامل 89 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که در طی سال های 1385 تا 1390 مورد بررسی قرار گرفته است. از دو معیار اصلی برای پیش بینی چولگی مورد انتظار استفاده شد که شامل چولگی گذشته و چولگی گروهی بود. نتایج نشان می دهد معیار چولگی گذشته نسبت به معیارهای چولگی گروهی در پیش بینی چولگی مورد انتظار بهتر عمل می کند. به علاوه رابطه ای منفی و معنادار میان چولگی و بازده سهام وجود دارد که تایید کننده کاربرد مدل باربریس و هانگ در بازار اوراق بهادار تهران است. Manuscript profile