مدلهای اساسی تحلیل پوششی داده ها به طور ذاتی ارزیابی واحدهای تصمیم گیرنده را با دیدگاه خوشبینانه انجام میدهند، به این مفهوم که ارزیابی عملکرد هر واحد تصمیم گیرنده از طریق مقایسه آن واحد با مرز کارایی انجام میشود. مرز کارایی در واقع مرز متشکل از همه واحدهایی است که نشان دهنده بهترین عملکرد هستند. اگر یک فعالیت روی مرز کارایی قرار داشته باشد کاملا کارا و در غیر این صورت غیرکارا نامیده میشود. به منظور ارائه یک ارزیابی دقیقتر می توان وضعیت واحدهای تصمیم گیرنده را با دیدگاه بدبینانه نیز مورد بررسی قرار داد، به این مفهوم که مرزی تحت عنوان مرز ناکارایی متشکل از همه واحدهایی که بدترین عملکرد را دارند، تشکیل داده و سپس عملکرد هر واحد تصمیم گیرنده را نسبت به آن ارزیابی نمود، به این صورت که هر چه یک واحد تصمیم گیرنده به مرز ناکارایی نزدیکتر باشد، ناکاراتر تلقی میشود. به صورت مشابه یک فعالیت را کاملا ناکارا گوییم اگر روی مرز ناکارایی قرار داشته باشد. در غیر این صورت آن را غیر ناکارا می نامیم. در این مقاله با در نظر گرفتن این فرض که مجموعه امکان تولید نامحدب است، به تحلیل کارایی و ناکارایی واحدهای تحت بررسی پرداخته و آنها را در دو رده کاملا (نا)کارا و غیر (نا)کارا افراز میکنیم. سپس مفهوم پایداری افراز را در تحلیل کارایی و ناکارایی مورد بررسی قرار میدهیم. در نهایت با فرض این که واحدهای تحت ارزیابی دارای ورودی و خروجی بازه ای هستد، به ارزیابی کارایی و ناکارایی آنها می‌پردازیم. Manuscript profile