امروزه روش‌های سنتی‌ ساخت فرودگاه، پاسخگوی نیازهای انسان مدرن نیست‌ و لزوم پیش‌ساختگی، بیش از پیش احساس می‌شود. از طرفی بهره‌گیری از راهبردهای پیش‌ساختگی، منجر به تحقق اهداف حمل‌ونقل پایدار می‌گردد که به این مهم در طراحی فرودگاه‌های کشور توجه نشده است. این مسئله در فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) با توجه به موقعیت خاص و استراتژیک آن اهمیت بسزایی دارد. در طراحی فرودگاه مذکور، سعی در بکارگیری شیوه‌های نوین معماری، بدون توجه به شاخص‌های فرهنگی-اجتماعی محدوده مورد طراحی گردیده و با توجه به فاصله آن از مرکز شهر، از منظر اقتصادی و زیست‌‌محیطی نیز تاثیرات نامطلوبی در نیل به اهداف حمل‌و‌نقل پایدار دارد. این پژوهش از منظر هدف کاربردی و از منظر با روش‌شناسی توصیفی-تحلیلی و پیمایشی می‌باشد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه راهبردهای کاربردی جهت استفاده از راهبردهای پیش‌ساختگی در طراحی فرودگاه‌ها برای تحقق اهداف حمل‌و‌نقل پایدار است. در این پژوهش شاخص‌های مورد نیاز از مطالعه و بررسی متون تخصصی استخراج گردید و در قالب پرسشنامه در اختیار 50 نفر از متخصصان حوزه معماری، شهرسازی و هوانوردی قرار داده شد. روش تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی تست، فریدمن، تحلیل عاملی و روش مدل سازی معادلات ساختاری است.بر اساس نتایج به دست آمده، بُعد اقتصادی با میانگین رتبه‌ای 73/2، بیش‌ترین تاثیر را از منظر تحقق اهداف معماری پایدار از طریق شیوه‌های نوین پیش‌ساختگی ایفا می‌کند. در ادامه، بُعد زیست‌محیطی با میانگین رتبه‌ای 94/1 و سپس، بُعد فرهنگی-اجتماعی با میانگین رتبه‌ای 33/1 به ترتیب بیش‌ترین تاثیر را بر تحقق اهداف معماری پایدار از طریق راهبردهای پیش‌ساختگی در طراحی فرودگاه‌ها ایفا می‌کنند در ادامه نیز اشاره می‌گردد که یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم موفقیت و پیشرفت شیوه‌های پیش‌ساختگی در طراحی فرودگاه جهت نیل به اهداف توسعه پایدار را عدم توجه طراحان و مسئولان شهری به مولفه فرهنگی-اجتماعی و شاخص‌های مرتبط با آن دانست. Manuscript profile