مقدمه و هدف پژوهش: یک شهر تاب‌آور، شبکه‌ای از سیستم‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، روانی و کالبدی پایدار جامعه است. بر اساس نظریات ساختارگرایان، می‌توان ساخت نظام کالبدی-فضائی شهر را، به‌عنوان برآیند نیروهای وارده از سوی سایر نظام‌ها، موردبررسی قرار داد. هدف این پژوهش ارزیابی تاب‌آوری ساختار کالبدی فضایی محله مینودر در برابر زلزله است.روش پژوهش: روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جهت سنجش میزان آسیب‌پذیری محله مینودر از توزیع 15 پرسشنامه بین متخصصین شهری و زلزله و ایجاد لایه‌های اطلاعاتی در نرم‌افزار GIS استفاده شده است. همچنین جهت سنجش میزان تاب‌آوری ساختار کالبدی فضایی محله مینودر جهت کاهش آسیب‌پذیری در برابر زلزله، علاوه بر نظر کارشناسان، 320 پرسشنامه تکمیل‌شده توسط ساکنان مورد استناد قرار گرفته است.جهت تحلیل سؤالات پژوهش، از آزمون رگرسیون استفاده شده است.یافته‌ها: تحلیل یافته بیانگر این است که ازنظر شاخص‌های معیار فرم، 23% محله دارای آسیب‌پذیری زیاد، 59% آسیب‌پذیری متوسط و 18% محله آسیب‌پذیری کمی در برابر زلزله دارد. به‌علاوه ازنظر شاخص‌های معیار فعالیت، 6% از مساحت محله از آسیب‌پذیری زیاد، 11% از آسیب‌پذیری متوسط و 83% محله از آسیب‌پذیری کمی در برابر زلزله برخوردار است.نتیجه گیری: در آخر این نتیجه حاصل شده است که ارتباط غیرمستقیم بین مؤلفه‌های تاب آوری (تکرارپذیری، انعطاف‌پذیری، تنوع، ارتباط، نیرومندی و پیمون بندی) و آسیب پذیری در برابر زلزله وجود دارد. این ارتباط نشان می دهد در مکان هایی که ارتباطات، تکرارپذیری، انعطاف پذیری، تنوع، نیرومندی و پیمون بندی در ساختار کالبدی- فضایی محله مینودر بیشتر است، آسیب پذیری در برابر زلزله کاهش می یابد. همچنین متغیرهای ارتباط، تکرارپذیری و انعطاف پذیری به ترتیب سهم بیشتری در مقایسه با سایر متغیرها در پیش‌بینی متغیر آسیب پذیری در برابر زلزله دارند. Manuscript profile