مخدرهای شنیداری ، محرک های صوتی هستند که از طریق قوه سمعی استعمال ،و با برخورداری از خصیصه مشروط سازی عصبی ،حالات ناموجه دیگر مخدر های شناخته شده سنتی و صنعتی را با کمینه حسی الکل و بیشینه مصرفی هروئین را در قوای عصب شناختی مستعملین شبیه سازی می نمایند. این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه و هدف کاربردی ، ضمن تحلیل جرم شناسی و تبیین چالش های پیشگیری در این پدیده شوم دریافت که ؛ این رویکرد ناشناخته، به دلیل بی تفاوتی نهادهای هنجار ساز مدنی و ضعف در درونی سازی قباحت اجتماعی آن ، خالی از خصیصه برچسب زنی و شرمساری تخدیری است و به سبب ضعف عزت نفس ؛ تقلید و تغییر در سبک زندگی و فراغت اجتماعی و نیز کنجکاوی مستعملین مواد تخدیری در تجربه هیجان کاذب اصوات نوترکیب ،گرایش ترجیحی به استعمال آن علی الخصوص در بین افراد دارای ریسک رفتاری فزونی یافته است و بدین سبب ، کنترل اجتماعی و اتخاذ تدابیر پیشگرانه در آن به دلیل برخورداری از ماهیت انتخاب سودمند و سرعت عمل در مصرف و همچنین مکتوم ماندن هویت مستعمل و فقدان مانع در تحصیل و سلب فرصت های استعمال و بروز خصیصه ذاتی جابجایی بزهکار ، با چالش جدی مواجه گردیده است. Manuscript profile