پیشگیریرامی توانیکیازراهبردهایاساسیدرحوزهکنترلاجتماعیبرشمردکهدر بردارندهمجموعهراهکارهایمستقیموغیرمستقیمباهدفایجاد امکاناتوموقعیت هایبازدارندهازوقوعجرموکجرویطراحیوتدوینمی شود. پیشگیریازجرمازضروریاتزندگیاجتماعیاستکهازگذشته هایدورتاکنوندرجوامع مختلفبهاشکالمختلفوجودداشتهاست.ازآنجایی کهپدیدهمجرمانهعمریبهدرازایزندگی انسانداردوانسانبرهه ایازتاریخرابهیادنداردکهدرآنشاهدجامعه ایعاریازجرمباشد، تدابیرپیشگیرانهنیزعمریبهدرازایپدیدهمجرمانهدارد. منتهیباتحولدراشکالپدیدهمجرمانهو ویژگی هایآندرتعاملبااوضاعواحوالفرهنگی،اجتماعی،اقتصادیوسیاسیجامعه،تدابیر پیشگیرانهنیزشاهدتحولاتیبودهاست .اینامربالاخصدردورهبعدازانقلابصنعتیوبارشد شهرنشینیوتغییراتبنیادیدرزندگیاجتماعیانسانوبالاخصرشدمیزانبزهکاریبه عنوان یکیازنتایجناخواستهتحولاتمذکوروتاثیریکهافزایشنرخبزهکاریدرافزایشاحساسناامنی داشته،نمودبیشتریداشتهاست درایران،هنوزفقدانسیاست گذاریجامعدراینعرصهبیشازپیش احساسمی شود.هرچند نهایتاً قانون پیشگیری از جرم پس از حدود 10 سال و گذر از کش و قوس های طولانی به تصویب رسید ولی با این حال با عنایت به مواد آن همچنان ایرادات عمده ای یافت می شود که شاید کارکرد مثبت این قانون را تحت الشعاع قرار دهد. لذا در این مقاله بر آنیم تا با نقد قانون مصوب مجمع، با نگرشی نسبت به سابقه ی تقنین آن، تا حدودی با جزئیات آن آشنا گردیم. Manuscript profile