Evaluation and Ranking of Urban Areas in Terms of Cultural Development through Integrating Phase Operator of GIS and SPSS (A Case Study of Four Districts of Urmia)

Subject Areas :

Saeed Maleki ¹ , Azim Ali Shaei, ² , Ghasem Farahmand ³

1 - Full Professor, Department of Geography and Urban Planning, Shahid Chamran University, Ahvaz, Iran
2 - Assistant Professor, Department of Geography and Urban Planning, Payame Noor University, Iran
3 - PhD Candidate in Urban Climatology, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

Received: 2017-05-23 Accepted : 2017-10-02 Published : 2021-08-23

Keywords: analysis of variance, Urmia, Cultural Factors, cultural development, T test,

Abstract :

One of the most controversial issues, especially in developing societies, is culture and its development. Development as a multidimensional process, is an effort to improve the material and spiritual life of human beings, and culture, is considered as the foundation of the intellectual and epistemological life of the society. The interrelationships of the two enable the growth of human abilities. Cultural development is considered as the foundation of sustainable development. Therefore, urban development will be dynamic when it is closely related to cultural development and in fact an integral part of it. The purpose of this article is to investigate how the four regions of Urmia enjoy cultural terms in order to achieve regional inequalities. According to the studied components, the approach of this research is "descriptive-quantitative and analytical". The statistical population of the study includes the four regions of Urmia, which were used to analyze the research data using ANOVA, Independent- samples T test, Tukey HSD and Gama fuzzy operator in the ArcGIS software. The results show that the districts 3 and 4 in Urmia with means of 38/24 and 8.24 as well as options are better developed than other districts. Also zone 1 and 2 are known as backward regions in terms of cultural development with means of 21/46 and 22/47. Of course, this applies to the operator for more details on Gama 0/7, which all indicate the existence of regional inequalities in Urmia.  

References:

 

1. احمدی، ب. دادگر، م. ربیعی، س. 1393. سطح‌بندی میزان توسعه‌یافتگی استان‌های کشور بر مبنای شاخص‌های حمل‌ونقل جاده‌ای با استفاده از تلفیق تکنیک‌های AHP و Topsis، فصلنامه آمایش محیط ملایر، 8(29): 75-98.


2. افروغ، ع. 1379. فرهنگ شناسی و حقوق فرهنگی، انتشارات مؤسسه فرهنگ و دانش، چاپ اول، تهران.


3. افشانی، ع. 1388. آموزش کاربرد SPSS در علوم اجتماعی و رفتاری، انتشارات دانشگاه یزد، چاپ دوم، یزد.


4. اکبریان، ر.1386. بررسی نقش فرهنگ در اقتصاد، ماهنامه مهندسی فرهنگی، سال دوم، 5(12): 24-32.


5. ایزدی، م. محمدی، ج. 1391. رتبه‌بندی مناطق شهر اصفهان از لحاظ شاخص‌های فرهنگی بر اساس تصمیم‌گیری چند شاخصه، فصلنامه رفاه اجتماعی، 12(44): 175-198.


6. تودارو، م.1367. توسعه اقتصادی در جهان سوم، ترجمه غلامعلی فرجادی، نشر مؤسسه عالی پژوهش در برنامه‌ریزی و توسعه، چاپ دوم، تهران.


7. حاتمی نژاد، ح. نوذری، س. 1385. دیدگاه جغرافیای فرهنگی و شهر، مجله سپهر، دوره پانزدهم، 15(59): 10-14.


8. رحمتی، ص. تقوایی، م. 1385. تحلیل شاخص‌های توسعه فرهنگی استان‌های کشور. مجله‌ی جغرافیا و توسعه‌ی ناحیه‌ای، 4(7): 117-132.


9. رستگار، م ص. 1389. تحلیل فضایی درجه توسعه‌یافتگی سکونت‌گاه‌های روستایی (شهرستان زرین‌دشت)، پایان‌نامه کارشناسی رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه اصفهان.


10. زنگی‌آبادی، ع. 1378. تحلیل و سازمان‌دهی ساختار فضایی شاخص‌های توسعه شهری در شهرهای بالای صد هزار نفر، رساله دکتری، دانشگاه اصفهان.


11. زیاری، ک. 1379. سنجش درجه توسعه‌یافتگی فرهنگی استان‌های ایران، نامه علوم اجتماعی، 8(16): 91-104.


12. صفی، س. نظریان، ا. 1393. نقش ساختار مدیریت شهری در توسعه فرهنگ شهر و شهرنشینی (مطالعه موردی: شهر همدان)، فصلنامه آمایش محیط، 8(29): 51-74.


13. ضرابی، ا. ایزدی، م. ابوالحسنی، ف. 1391. تعیین میزان برخورداری مناطق شهری اصفهان از شاخص فرهنگی، مجله تحقیقات جغرافیایی، 27(3): 45-64.


14. شاد، ر. عبادی، ح. سعدی مسگری، م. وفائی نژاد، ع ر. 1388. طراحی و اجرای GIS کاربردی جهت مکان‌یابی شهرک صنعتی با استفاده از مدل‌های فازی و وزن‌های نشان‌گر و ژنتیک، نشریه دانشکده فنی دانشگاه تهران، 43(3): 417-429.


15. فاضل نیا، غ. توکلی، م. تاج‌بخش، ک. 1389. ارزیابی برنامه‌های توسعه فرهنگی در مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان رستم، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، 3(3): 149-177.


16. فنی، ز. 1388. بررسی ابعادی از تحولات فرهنگی شهر (مطالعه موردی: مناطق 1 و 12 شهر تهران)، فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 42(68): 37-54.


17. لطفی، ح. رشیدی، م. 1393. تحلیل و رتبه‌بندی استان‌های کشور ایران از نظر ظرفیت‌های راهبردی سرزمینی، فصلنامه آمایش محیط، 7(27): 144-165.


18. لطیفی،غ. 1383. نقش و اهمیت توسعه فرهنگی در توسعه پایدار شهری، مجله اطلاعات سیاسی ـ اقتصادی شماره 199


19. مامفورد، ل. 1393. فرهنگ شهری، ترجمه میثم پایی مطلق، انتشارات کتاب سبز.


20. مشکینی، ا. قاسمی، ا. 1391. سطح‌بندی شهرستان‌های استان زنجان بر اساس شاخص‌های توسعه فرهنگی با استفاده از مدل Topsis، فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 2(7): 1-11.


21. مولایی، م. 1386. مقایسه درجه توسعه‌یافتگی بخش خدمات و رفاه اجتماعی استان‌های ایران طی سال‌های 1373 تا 1383، فصلنامه رفاه اجتماعی، 6(24):241-258.


22. مهندسان مشاور طرح و آمایش. 1392. طرح جامع شهر ارومیه


23. مرکز آمار ایران: amar.org.ir


24. Gasratian, K. (2004). “Problems of Cultural Development in Russia,” Russian Social Science Review. 45(5): 28-43.


25. McCann, E. J. (2002): The Cultural Politics of Local Economic Development: Meaning Making, Place-Making, and The Urban Policy Process, Geoforum,37(333):385-398


26. Rosenstein, Carole (2011):  Cultural development and city  neighborhoods,  City, Culture and Society 1(2): 9–15.


27. United Nations, (2006): social justice in an open world, The Role of the United Nations


28. Varbanova, L. (2007). Our Creative Cities Online. In. B. Cvjeticanin (Ed.). Cultural Transitions in Southeastern Europe: The Creative City: Crossing Visions and New Realities in the Region. UNESCO Press.