Good faith in contracts with an emphasis on identifying it as a principle in Iranian law and its comparative study in jurisprudence and international documents.

Subject Areas :

Zahra Erajzadeh ¹ , Ahmad Shams ² , Saeed Mansouri ³ , Eesa velaii ⁴

1 - Department of Law and Political Science, South Tehran Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 - Department of International Law, South Tehran Azad University, Tehran, Iran
3 - Department of Private Law, South Tehran Azad University, Tehran, Iran
4 - Department of Private Law, South Tehran Azad University, Tehran, Iran

Received: 2023-11-28 Accepted : 2024-06-30 Published : 2024-09-19

Keywords: Good faith, international agreement, the rule of pride, the rule of benevolence, the rule of harmless and harmless,

Abstract :

Good faith as a legal principle is a window for the penetration of ethics into the world of law. Good faith is basically a moral concept that is used to relate legal principles to the fundamental concepts of justice. Therefore, it is difficult to provide a clear definition of goodwill. The vague and sometimes conflicting concept of good faith has different meanings for different people in different times and places, and because of these conflicts and many meanings, some jurists have preferred it as a legal assumption for Consider judicial development. Therefore, they consider good faith as a "standard" in the world of law, not a jurisprudential or legal rule or principle. Since in some researches, the dimensions of good faith in Imami jurisprudence, Iranian and international law were examined, in this article, in order to update the topic, another important and fundamental variable that has an interwoven relationship with good faith is discussed. We have selected and checked

References:

1. اشميتوف ،كلايوم ام (1378). حقوق تجارت بين الملل، مترجم: بهروز اخلاقي، فرهاد امام، سيد محمد اسبقي، اميرحسين طيبي فرد و اسماعيل همت دوست، جلدهاي اول و دوم، تهران، سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انساني دانشگاه‌ها (سمت).
2. اميری قائم مقامی، عبدالمجيد (1378). حقوق تعهدات (اعمال حقوقي- تشكيل عقد)، جلد دوم، تهران، نشر ميزان.
3. امینی، منصور و ابراهیمی، یحیی (1390). حسن نیت در قراردادها: از نظریه تا عمل؛ نگاهی به موضوع در نظام حقوقی کامن‌لا. مطالعات حقوق تطبیقی، 2(2)، 23-43.
4. انصاری، علی (1388). تئوری حسن نيت در قراردادها، تهران، انتشارات جنگل.
5. انصاری، علی (1388). مفهوم و معنای حسن نیت در حقوق ایران و فرانسه. پژوهش های حقوق تطبیقی (مدرس علوم انسانی)، 13(4 (63))، 19-46.
6. اوصياء، پرويز (1371). «تدليس: مطالعه تطبيقی در حقوق فرانسه، انگليس، اسلام و ايران»، تحولات حقوق خصوصی، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم.
7. بابايی، ايرج (1385). حقوق بيمه، تهران، سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انساني دانشگاه‌ها (سمت)، چاپ اول.
8. باریکلو، علیرضا، و خزایی، سیدعلی (1390). عنوان فارسی: اصل حسن‌ نیت و پیامدهای آن در دوره‌ پیش ‌قراردادی؛ با مطالعه تطبیقی در حقوق انگلیس و فرانسه (عنوان عربی: اصل حسن النیه و تبعاتها فی الفترة السابقة للعقود دراسة تطبیقیة فی القانون الانجلیزی و الفرنسی). حقوقی دادگستری، 75(76)، 53-87.
9. جعفرزاده، میرقاسم، و سیمایی، حسین. (1384). حسن نیت در قراردادهای بین المللی قاعده ای فراگیر یا کلی استثنایی. مجله تحقیقات حقوقی، 8(41).
10. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1369). دوره حقوق مدنی: حقوق تعهدات، جلد اول ،تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
11. جعفری لنگرودی، محمدجعفر(1356). دايره المعارف حقوق مدنی و تجارت، جلد اول، تهران، بنياد راستاد.
12. جعفری، دیبا. (1401). حکومت حسن نیت به عنوان اصلی فقهی و اخلاقی بر قراردادهای بیمه اعتبار تجاری. دین پژوهی و کارآمدی، 2(1)، 19-37.
13. حاجی‌پور، مرتضی (1395). حسن‌نیت در انعقاد قرارداد؛ با تأکید بر کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا. مجله حقوقی بین‌المللی، 33(شماره 54 (بهار- تابستان))، 307-338.
14. خزاعی، حسين(1385). حقوق تجارت، جلد سوم، نشر قانون، چاپ اول.
15. خسروی، مجید (1396). بررسی تطبیقی تعهد به همکاری متعهد له در اجرای قرارداد. تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
16. عباسی، اسماعیل (1386). معنا و مفهوم «حسن نیت در قراردادها». تحقیقات حقوقی آزاد، -(پیش شماره 2)، 71-97.
17. علیزده، مهدی (1384)، مبانی اصل حسن نیت و رفتار منصفانه در قراردادها، مجله تخصصی الهیات و حقوق، 1(15)، 15-16.
18. غفاری فارسانی، بهنام (1393). حقوق رقابت و ضمانت اجراهای مدنی آن. چاپ اول، تهران، بنیاد حقوقی میزان.
19. قاسمی حامد، عباس. (1374). مروری اجمالی بر نظریه تعهد به دادن اطلاعات در قرارداد از دیدگاه حقوق فرانسه. خبرنامه کانون وکلا، جدید(10).
20. قاسمی حامد، عباس. (1386). حسن نیت در قرارداد، مبنای تعهد به درستکاری و تعهد به همکاری در حقوق فرانسه. فصلنامه تحقیقات حقوقی، 10 (46)، 99-128.
21. قاسمی، عاطفه و رفیعی، محمدتقی (1399). بررسی تطبیقی اصل کلی حقوقی همکاری متقابل در اسناد بین المللی راجع به قراردادها و حقوق ایران با تأکید بر قراردادهای نفتی. حقوق فناوری های نوین، 1(2)، 133-150.
22. كاتوزيان، ناصر (1363). حقوق مدنی، معاملات معوض- عقود تمليكی، تهران، انتشارات بهنشر.
23. كاتوزيان، ناصر (1364). حقوق مدنی: قواعد عمومی قراردادها، جلد اول، تهران، انتشارات بهنشر.
24. كاتوزيان، ناصر (1368). حقوق مدنی: قواعد عمومی قراردادها، جلد سوم، تهران، انتشارات بهنشر.
25. كاتوزيان، ناصر (1369). حقوق مدنی: قواعد عمومی قراردادها، جلد پنجم، تهران، انتشارات بهنشر.
26. كاتوزيان، ناصر (1370). حقوق مدنی: ايقاع، تهران، مؤسسه ي نشر يلدا، چاپ اول.
27. كاتوزيان، ناصر (1370). حقوق مدنی: عقود اذنی- وثيقه هاي دين، تهران، شركت سهامي انتشار.
28. كاميار (كاركن)، محمدرضا (1376). گزيده آراء دادگاه‌های حقوقی، تهران، نشر حقوقدان.
29. كاويانی، كوروش (1383). حقوق اسناد تجارتی، نشر ميزان.
30. كاويانی،كوروش (1377). اصل عدم قابليت استناد به ايرادات در مقابل دارنده با حسن نيت سند تجاری، رساله ي دكتری، دانشکده ي حقوق و علوم سياسی دانشگاه تهران.
31. كوتس، هاين (1385). حقوق قراردادها در اروپا، جلد اول، چاپ اول.
32. کاتوزیان، ناصر (1392). قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی، تهران، نشر میزان، چاپ بیست و نهم، بند 1 ذیل ماده438.
33. کریمی، محمد؛ کاشانی، جواد و عرب احمدی, مجیدرضا. (1400). تحلیلی بر نقش حسن نیت در جلوگیری از رفتار فرصت طلبانه در حقوق قراردادها. دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی، 10(2)، 1-20.
34. محسنی، حسن. (1385). اصل حسن نیت در حقوق ایران با مطالعه تطبیقی. پژوهشنامه حقوق تطبیقی، 1(1).
35. موسوی بجنوردی، سید محمد (1386)، نقش حسن نیت در عقود و قراردادها در فقه و حقوق. حقوق و علوم سیاسی، 2(2)، 7-20.