The globalization of communications and evolution in the concept of diplomacy

Subject Areas : sociology

Mohammad Youssef Jouybari ¹ , Nasser Khorshidi ² , Hussein i Shah Morad ³

1 - گروه علوم سیاسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی؛ تبریز- ایران (نویسنده مسؤل).
2 - کارشناسی‌ارشد دیپلماسی و سازمان‌های بین‌المللی دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه.
3 - کارشناسی‌ارشد مطالعات منطقه‌ای دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه.

Received: 2017-07-15 Accepted : 2017-07-15 Published : 2017-08-23

Keywords: Soft power, hard power, Foreign policy, Cultural diplomacy, globalization of communications,

Abstract :

The goal of this paper is to survey globalization and diplomacy and also analyzing the impact governments have been received from globalization phenomena in diplomacy and foreign affairs areas. Therefore, the question that can be raised is: What is the influence of globalization on foreign policy and diplomacy of countries? The hypothesis of the study is that, globalization by discrediting the place and time and also the extension of communication technologies are caused the countries to use soft power in foreign affairs that is manifested in their cultural diplomacy. The research method is descriptive-analytical and consists the period of post-cold war.

References:

آدینه­وند، احمد. (1393). ظرفیت­ها و زمینه­های تاثیرگذاری دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی ایران. در حاجیانی و ایرانشاهی: درآمدی بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

 

اسماعیلی­فرد، مریم. (1393). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. در حاجیانی و ایرانشاهی: درآمدی بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

اسمیت و بیلیس. (1388). جهانی شدن سیاست: روابط بین­الملل در عصر نوین (زمینه تاریخی، نظریه­ها، ساختارها و فرایندها). مترجم: ابولقاسم، راه­چمنی و دیگران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

جوادی ارجمند، محمد­جعفر. (1392). تاثیر جهانی ­شدن فرهنگ بر جایگاه دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی.سال دهم، شماره 34.

حسن­خانی، محمد. (1384). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها. دو فصلنامه دانش سیاسی. شماره دوم.

شولت، جن آرت. (1388). جهانی شدن سیاست. در اسمیت و بلیس: جهانی شدن سیاست: روابط بین­الملل در عصر نوین (زمینه تاریخی، نظریه­ها، ساختارها و فرایندها). مترجم: ابولقاسم راه چمنی و دیگران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

شهرام­نیا و نظیفی. (1392). تاثیر جهانی­شدن بر دیپلماسی فرهنگی؛ با تاکید بر نظریه صلح­سازی. فصلنامه راهبرد فرهنگ. شماره بیست و چهارم.

رضایی و ترابی. (1392). سیاست خارجی حسن روحانی؛ تعامل سازنده در چارچوب توسعه­گرا. فصلنامه تحقیقات سیاسی بین­المللی. شماره پانزدهم.

قوام، عبدالعلی. (1390). روابط بین­الملل: نظریه­ها و رویکردها. تهران: انتشارات سمت.

نیاکویی، امیر. (1386). جهانی­شدن اقتصاد و توسعه با نگاهی به ایران (گذاری بر جهانی­شدن و اقتصاد سیاسی ایران). تهران: موسسه انتشاراتی کتاب دانشجو.

Cummigs, M. (2009). Cultural Diplomacy and the United States government. A Survey, American for the Arts.

Kieldanowic, M. R. (2009). Cultural Diplomacy as a form of International Communication. Institute for International Studies.

Kirsten, A. & et al. (2007). Cultural Diplomacy. Printed by: Iprint, Leicester.

Mark, S. (2009). A Greater Role of Cultural Diplomacy. Netherland Institute of International Relations Clingendael.

Mulcahy, K. (1999). Cultural Diplomacy and the Exchange Programs. The Journal of Art Managements Law Society. Vol. 29. No.1.