The Effect of Teaching Philosophy for Children (p4c) on the Creativity Development of 5th Primary School Boy Students in the District of a Baharestan Education

Subject Areas : Other

Amirhossien Mehdizadeh ¹ , Alireza Araghieh ² , hossein heydarieh ³

1 - Faculty Member of Islamic Azad University
2 - Islamshahr Islamic Azad University, Islamshahr Branch, Deputy of Education and faculty member of university
3 - Iran, Islamshahr, Islamic Azad University, Islamshahr Branch, Faculty of Educational Sciences

Received: 2018-01-30 Accepted : 2019-03-11 Published : 2019-03-17

Keywords: Creativity, Philosophy for children, creative thinking,

Abstract :

Purpose: The purpose of this study is to examine the effect of the teaching of philosophy for children (p4c) on the development of students' creativity. Method: This research is a causal-comparative study. For data analysis in descriptive and inferential sections, Kolmogorov-Smirnov (KS), Shapirovylak (SH-W) and independent t-tests were used by SPSS-22 software. Is. . Fifty fifth grade elementary school students were selected from among the regions of Baharestan using random cluster sampling. For data collection, the Torrance creativity test (Form B) Includes three activities that are used in four subsystems of fluidity, flexibility, originality and expansion. Results: The findings of the study showed that by comparing the averages, the difference between the group or the trained students (166.48) was more than the control group or the untrained students (1396.92). Conclusion: The results of the general hypothesis of the research that "the teaching of philosophy for children (p4c) on the development of creativity among male students of the fifth grade elementary school in Baharestan" showed that the teaching of children's philosophy (p4c) on creativity of students The fifth grade son of the district of Baharestan is affected.

References:

اسلامیه، فاطمه؛ و دارابیگی، مهشید. (1395). میزان کاربست مدیریت دانش در دانشگاه‌ علوم پزشکی ایران و ارتباط آن با خلاقیت. مقالات دومین کنفرانس بین‌المللی پژوهشهای کاربردی در علوم تربیتی، مطالعات رفتاری و آسیب‌های اجتماعی ایران.

جلیلیان، حمیدرضا؛ مرادی، مرتضی؛ و کاکایی ماوایی، حسین. (1389). رهبری تحول گرا و خلاقیت کارکنان. توسعه انسانی پلیس، 7، 32 ، 59 -72.

حسینی، افضل السادات. (1394). ماهیت خلاقیت و شیوه های پرورش آن. تهران: به‌نشر.

حیدری، غلامحسین. (1390). فرهنگ خلاقیت و خلاقیت فرهنگی.فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 1، 2، 57 - 88.

دائمی، حمیدرضا؛ و مقیمی بارفروش، سیده فاطمه. (1383). هنجاریابی آزمون خلاقیت. تازه های علوم شناختی، 6، 4، 1-8.

رابی، فاطمهو، و سیف، دیبا. (1391). نقش سبکهای تفکر در پیش بینی ابعاد خلاقیت در دانشجویان استعداد درخشان و ممتاز. مجله علوم رفتاری، 6، 4 ، 369 - 376.

رستمی، کاوه؛ رحیمی، ابراهیم؛ رستمی، ویدا؛ و هاشمی، سپیده. (1391). بررسی تأثیر روش اجتماع پژوهشی در برنامه فلسفه برای کودکان بر خلاقیت کودکان. تفکر و کودک، 3، 2، 49-65.

رشتچی، مژگان؛ و کیوانفر، ارشیا. (1388). مبانی نظری اجتماع کندوکاو به عنوان روش آموزش فلسفه برای کودکان. فصلنامه فرهنگ، 69، 39 - 58.

رنجدوست، شهرام؛ و عیوضی، پروانه. (1392). بررسی رابطه هوش هیجانی دبیران با تفکر خلاق دانش آموزان متوسطه. پژوهش در برنامه ریزی درسی، 2، 9، 113 - 125.

صادقی مال امیری، منصور. (1392). نقش کثرت در عین وحدت اعضای تیم بر خلاقیت. فصلنامه مطالعات رفتار سازمانی، 6، 3 ، 71 -108.

صادقی مال امیری، منصور. (1395). بررسی تأثیر رفتارهای سه گانه ( بخل ، میانه روی و اسراف ) بر خلاقیت.فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 6 ، 2، 19-51.

صدر، فاطمهو، و پورحسن، قاسم. (1395). نقد نسبیت گرایی نظریه تربیتی لیپمن در مقایسه با نسبیت در هرمنوتیک فلسفی گادامر. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، 24، 31، 137 – 163.

طالعی، سهیلا. (1391). تأثیر آموزش فلسفه به کودکان بر رشد مهارتهای بنیادی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.

ماهروزاده، طیبهو، و رمضانپور، شیوا. (1390). تأثیر روش اجتماع پژوهشی برنامه فلسفه برای کودکان بر پرورش مهارت های شهروندی. نامه اندیشه های نوین تربیتی، 7، 3، 31-63.

معنوی پور، داود. (1389). رابطه خلاقیت هیجانی و خلاقیت شناختی با مهارت­های فراشناختی. تحقیقات روانشناختی، 2، 8، 8 ، 63 -72.

موسوی، سیدعباس و احمدی، سمیه. (1393). بررسی رابطه میان هوش معنوی و خلاقیت و نوآوری کارآفرینان موفق. اولین همایش ملی الکترونیکی دستاوردهای نوین در علوم مدیریت و حسابداری، بصورت الکترونیکی.

نادری، عزت الله؛ تجلی نیا، امیر؛ شریعتمداری، علی؛ و سیف نراقی، مریم. (1391). بررسی تأثیر اجرای برنامه ی فلسفه برای کودکان در پرورش خلاقیت دانش آموزان پسر پایه اول مقطع متوسطه منطقه. تفکر و کودک، 3، 1، 91-117.

نجفی خواه، مهدی؛ یافتیان، نرگس و بخشعلی زاده، شهرناز. (1390). دورنمایی از خلاقیت در فرآیند آموزش ریاضی. فناوری آموزش ( فناوری و آموزش )، 5، 4، 251 - 264.

نزهت، ابراهیم. (1390). اندیشه ورزی و تفکر خلاق از منظر نهج البلاغه. ادب عربی (دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران)، 1، 2، 137 - 154.

ولی زاده قره قوزلو، حسین؛ عسگری مبارکه، کریم و کلانتری، مهرداد. (1395). اثر­بخشی روش­های القاء خلق مثبت بر بهبود خلاقیت سیالی کلامی و انعطاف پذیری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد.فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 6، 2، 143 - 158.

 

D'Olimpio, L., & Teschers, Ch. (2016). Philosophy for Children Meets the Art of Living: A Holistic Approach to an Education for Life. Philosophical Inquiry in Education, 23, 2, 114-124.

Fisher, R). 2001). Philosophy in Perimery schools. Fostering Thinking Skills a hiteracy. Reading hiteracy and hanguage. Elias Eric Mwenda.

Freshman, B. (1999). An exploratory anahysis of definitions & applications of spiritualityin the workplace. Journal of organizatinal change, 2, 4, 318-329.

Marie, D., & Mathieu. (2011). Developmenta process of dialogical critical thinking in groups of pupils aged 4 to 12 years .Journal of Creative Education, 2, 1, 418-428.

Wang, p., & Rode. )2001). Transformational Leadership and Folliwer Creativity: The Moderating Effects of Identification with and Organizational Chimate. Human Relations, 3, 6, 1105-1128.

Worley, P. (2016). Philosophy and children. The Philosophers' Magazine, 72, 119-120.