Different types of similie satires in Hadigheh-e-sanaee
Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature
masomeh
mosazadeh
1
(PhD Student of the Department of persian language and literature, Ahar branch, Islamic Azad University، Ahar- Iran)
maryam
mohammadzadeh
2
(Faculty Member of Persian Language and Literature, Ahar Branch, Islamic Azad University, Iran)
Ramin
Sadeghinejad
3
(. Department of persian language and literature, Ahar branch, Islamic Azad University، Ahar, Iran)
Keywords:
Abstract :
Regarding the fact that in mysticism literature the language of simile has been utilized as the most principal ways to represent the ideas, and dealing with stories and narrations touching the social lives of human beings could simplify the understanding of mysticism literature, the authors of great Persian literature works have benefited from different stories to compose their works in the form of irony. Also, Sanaee is known as the very first poet who has utilized irony to serve mysticism and has been able to represent mystic and moral thoughts using several ironies and stories and narrations. In the present research done using a descriptive-analytic method, first we have dealt with simile and irony and have investigated about different samples of similes in the poems of Sanaee. Findings showed that the titles of similes composed by Sanaee, mostly using stories and narrations, consisted of concepts such as simile, social, moral, religious, and mystic understanding and his heroes were both human and animal characters.
الف- کتاب:
قرآن کریم.
آرینپور، یحیی، 1354، از صبا تا نیما، جلد دوم، تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی. چ پنجم.
اخوّت، احمد، 1371، نشانهشناسی مطایبه، اصفهان: نشر فردا.
بهزادی اندوهجردی، حسین، 1383، طنزپردازان ایران از آغاز تا پایان دوره قاجار، تهران: دستان.
.............................، 1378، طنز و طنزپردازی در ایران (پژوهشی در ادبیات اجتماعی- سیاسی- انتقادی- علل روانی و اجتماعی)، تهران: صدوق.
پناهی سمنانی، محمداحمد، 1369، شعر کار در ادب فارسی، تهران: دهخدا.
حری، ابوالفضل، 1387، درباره طنز، تهران: سوره مهر.
حسینی کازرونی، سید احمد،1395، (پژوهش در ادبیات غیر جدّ فارسی) ص 135. چ سوم.
حکیمی، محمود، 1372، لطیفههای سیاسی، جلد اول، تهران: خرم.
حلبی، علیاصغر، 1377، طنز و شوخطبعی در ایران و جهان اسلام، تهران: بهبهانی.
.......................، 1364، مقدمهای بر طنز و شوخطبعی در ایران، تهران: پیک.
زرقانی، مهدی، 1381، زلف عالمسوز، تهران: روزگار.
زرینکوب، عبدالحسین، 1367، جستجو در تصوف ایران، تهران: امیرکبیر. چ سوم.
...................................، 1381، شعر بیدروغ بینقاب، تهران: علمی.
سنایی، ابوالمجدود، 1382، حدیقهالحقیقه و شریعهالطریقه، تصحیح سید محمدتقی مدرس رضوی، تهران: دانشگاه تهران.
.............................، 1388، دیوان، تصحیح سید محمدتقی مدرس رضوی، تهران: سنایی.
شفیعی کدکنی، محمدرضا، 1368، موسیقی شعر، تهران: آگه. چ دوم.
شمیسا، سیروس، 1376، انواع ادبی، تهران: فردوس. چ پنجم.
.........................، 1381، بیان و معانی، تهران: فردوس. چ هفتم.
صفا، ذبیحاله، 1371، تاریخ ادبیات در ایران، جلد دوم، تهران: فردوس. چ یازدهم.
عفیفی، رحیم، 1371، مثلها و حکمتها، تهران: سروش.
مککوئین، جان، 1389، تمثیل، ترجمه حسن افشار، تهران: مرکز.
میرصادقی، میمنت، 1373، واژهنامه هنر شاعری، تهران: کتاب مهناز.
نیکوبخت، ناصر، 1380، هجو در شعر فارسی، تهران: دانشگاه تهران.
ب – پایان نامه، یا مقاله‌ها:
جورابیان، فرخنده، 1388، طنز در بوستان و گلستان سعدی، شوشتر: دانشگاه آزاد اسلامی.
حسنجانزاده کشتلی، محمدتقی، 1389، «طبقهبندی و تحلیل طنز در مثنویهای سنایی»، پایاننامه دانشگاه پیام نور تهران.
دری، زهرا و پگاه تاجیک، 1390، «بررسی حکایات طنزآمیز حدیقه سنایی با نگاهی به سه نظریه» در باب طنز، فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی، دوره 3، شماره 8، صص 112-131.
شفایی سرمور، اعظم، 1388، «مقایسه طنز در آثار عطار و حدیقه سنایی» پایاننامه دانشگاه یاسوج.
قدمنان، رزاق و مرتضی انصار، 1394، «بررسی بیان تمثیلی و ابزارهای طنزآوری در مثنوی معنوی»، فصلنامه تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد بوشهر، شماره 26، صص 31-42.
نعمتی، زهرا، 1391، «طنز در آثار سنایی»، پایاننامه دانشگاه کاشان.
_||_