Varavini in Mutanabbi’s table

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

M. Khazaeili ¹ , M. Khazaeili ²

1 - Ph.D. Student of Persian Language and Literature, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran
2 - 2. Professor of Persian Language and Literature, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran

Received: 2017-06-09 Accepted : 2017-06-09 Published : 2017-06-22

Keywords:

Abstract :

Marzban-nameh is one of the important books of Persian literature and one of the masterpieces of Persian prose which has been written ornately yet in most cases quite simply, very eloquently and beautifully. This valuable work was written in Tabari dialect by Marzban Ibn Rostam Ibn Shervin, one of the Tabari princes. And it was rewritten from ancient Tabari dialect to Dari Persian Language by worthy Author and scholar, Sad-Al-Din Varavini which adorned in the literal and spiritual Persian and Arabic poetry and proverbs and News. Marzban-nameh is considered allegorical literature (fable) and its prose is technical. Arabic and Persian proverbs can be found in abundance in this valuable book. One of the poets whose poetries have been used in Marzban-nameh as a witness and example is the renowned Arab poet, Mutanabbi. He is Abbasid era poet in the early fourth century AD that the owner of this exquisite treasure has used his proverbs and aphorisms in his writing. Even, common themes are observed between Mutanabbi’s proverbs and proverbs in Marzban-nameh. In this study, it is tried to study and find proverbs and aphorisms which have similarities and parallels.

References:

قرآن کریم، ترجمۀ آقای محمّد مهدی فولادوند.

1. آمِدی، ابوالفتح (1412 ق)، غُررالحِکَم و دُرَرُالکَلِم، 2 ج، ترجمه و نگارش حاج محمّدعلی انصاری قمی، قم: دارالکتاب.


2. احسان‌بخش، حاج شیخ صادق (1371)، آثارالصادقین، 17 ج، رشت: روابط عمومی ستاد برگزاری نماز جمعۀ گیلان.


3. برقوقی، عبدالرّحمن (1428 ه‍ - 2007 م)، شرح دیوان المتنبی، 4 ج (در 2 مجلد) بیروت: دارالکتاب العربی.


4. بهار، محمّدتقی (1336)، سبک شناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی، تهران: امیرکبیر.


5. دامادی، محمّد (1379)، مضامین مشترک در ادب فارسی و عربی (شامل هزار مدخل)‌، ویرایش 2، تهران: دانشگاه تهران.


6. دهخدا، علی اکبر (1363)، امثال و حکم، 4 ج (با صفحه شمار پیاپی)، چ 6، تهران: امیرکبیر.


7. رضایی هفتادری، غلام‌عبّاس و حسن‌زادۀ نیری محمّدحسن (1383)، شرح گزیدۀ دیوان متنبی، تهران: دانشگاه تهران.


8. زین الدّین الرّازی، محمّد بن ابی بکر (1371)، امثال و حکم، ترجمه و تصحیح و توضیح از فیروز حریرچی، با مقدمۀ شاکر الفحام، چ 2، تهران: دانشگاه تهران.


9. صاحب بن عباد (1356)، امثال سائره از شعر متنبی، ترجمه و تفسیر و شرح لغات و اعراب از فیروز حریرچی، تهران: سحر، شاهرضا.


10. صفا، ذبیح‌الله (1370)، گنجینۀ سخن پارسی نویسان بزرگ و منتخب آثار آنان، ج 4، از منهاج سراج تا شرفالدّین رامی، چ 5، تهران، ‌امیرکبیر.


11. ---------- (1369)، تاریخ ادبیات در ایران، تهران: فردوس.


12. فرید، مرتضی (1366)، الحدیث، 3 ج، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.


13. کمره­ای، محمّدباقر (1383)، ترجمۀ بحارالانوار، 28 ج، تألیف محمّدباقر مجلسی، تهران: اسلامیّه، چ دوم.


14. متنبی، احمد بن الحسین (1384)، چکامه‌های متنبی، مترجم آرتور جان آربری، ترجمۀ اشعار از عربی به فارسی موسی اسوار، تهران: هرمس.


15. --------------- (1431 هـ-2010 م)، دیوان متنبی، شرح از عبدالرّحمن المصطاوی، بیروت: دارالمعرفة.


16. محمّدی ری‌شهری، محمّد (1385)، میزان‌الحکمة، 14 ج، ترجمۀ حمیدرضا شیخی، قم: دارالحدیث، چ دوم.


17. معادی‌خواه، عبدالمجید (1374‌)، خورشید بی غروب نهج البلاغه با فهرست­های دهگانه، تهران: ذرّه.


18. معین، محمّد (1381)، فرهنگ فارسی، تهران: امیرکبیر، چ نوزدهم.


19. منوچهریان علیرضا، (1382)، ترجمه و تحلیل دیوان متنبی، همدان: نور علم.


20. نصرالله منشی، ابوالمعالی (1376)، کلیله و دمنه، تصحیح و توضیح مجتبی مینوی، تهران: امیرکبیر.


21. وراوینی، سعدالدّین (1386)، مرزبان‌نامه، به کوشش خلیل خطیب‌رهبر، تهران: صفی علیشاه، چ یازدهم.