Shanfari’s Lamiyyatul Arab: A Semiotic Analysis
Subject Areas : Literary criticism
Shahryar Hemmati
1
(Associate Professor, Razi University, Kermanshah, Iran.)
Jahangir Amiri
2
(Associate Professor, Razi University, Kermanshah, Iran.)
Mehdi Pour Azar
3
(PhD Candidate, Razi University, Kermanshah, Iran.)
Keywords: Semiotics, الشنفرى, لامیة العرب, السیمائیة, الحیاة الصعلوکیة, الحیاة القبلیة, Shanfari, Lamiyyatul Arab, Saaluki life, tribal life,
Abstract :
Unlike ordinary language, signs or elements of a literary language tend to develop a loose connection with their innate meanings and conceptions, and there appears to be no logical and natural tie between the words and their possible meanings. This fundamental gap or difference pushes a literary language further to be dynamic and brings along various vistas for reading. What is important in dealing with this language is studying its linguistic aspects closely and getting acquainted with aspects that create literature. Semiotics and its applications help remarkably to understand this specific language and hues of its underlying meanings deeply and more sensibly. The present study, aims to evaluate Shanfari’s Lamiyyatul Arab through a Semiotic-based scrutiny. The result is that studying a work of in the light of semiotics uncovers aesthetic and mysterious and symbolic implications such as tribe, journey ,beast, desert, wolf, endurance, and cry against oppression in this ode.
ابنمنظور، ابوالفضل جمالالدین محمد بن مکرم. (1998م). لسان العرب. بیروت: دار الجیل.
أبوزید، نصر حامد. (1389ش). معنای متن. ترجمه مرتضى کریمی نیا. لامک: طرح نو.
احمدی، بابک. (1380ش). ساختار و تاویل متن. تهران: نشر مرکز.
ــــــ. (1374ش). حقیقت و زیبایی. تهران: مرکز نشر.
إیکو، أمبرتو. (2000م). التأویل بین السیمیائیة والتفکیکیة. ترجمه سعید بنکراد. بیروت: المرکز الثقافی العربی.
البستانی، أفرام فؤاد. (1998م). المجانی الحدیثة. قم: ذوى القربى.
البغدادی، عبدالقادر بن عمر. (1418هـ). خزانة الأدب ولب لباب لسان العرب. تحقیق وشرح: عبد السلام محمد هارون. القاهرة: مکتبة الخانجی.
بلقاسم، دفة. (2000م). علم السیمیاء والعنوان فی النصّ الأدبی. الجزائر: جامعة محمد خضیر بسکرة.
پاینده، حسین. (1388ش). «نقد نشانه شناختی شعر زمستان». نشریه فرهنگ و هنر گوهران. شماره 21-22. صص54-69.
جاب الله، احمد. (2000م). السیمیاط مفاهیم وأبعاد. الجزائر: جامعة محمد خضیر بسکرة.
جوهری، اسماعیل بن حماد. (1410ش). محقق: احمد عبد الغفور عطار. بیروت: دار الملایین.
چندلر دانیل. (1387ش). مبانی نشانه شناسی. ترجمه: مهدی پارسا. لامک: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
حفنی، عبدالحلیم. (لاتا). شرح ودراسة لامیة العرب. القاهرة: مکتبة الآداب.
حق‌شناس، محمد علی، لطیف عطاری. (1386ش). «نشانهشناسی شعر». مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. صص46-62.
حمداوی، جمیل. (1997م). السیمیوطیقا والعنونة. مجلة عالم الفکر. العدد3. صص45-67.
خشروم، عبدالرزاق. (1982م). الغربة فی الشّعر الجاهلی. دمشق: منشورات اتحاد الکتاب العرب.
خلیف، یوسف. (1978م). الشعراء الصعالیک فی العصر الجاهلی. القاهرة: دار المعارف.
دزفولی، محمد، سید احمد امام زاده. (1388ش). ترجمه وشرح لامیة العرب. تهران: کلک سیمین.
ربابعة، موسى. (2011م). آلیات التأویل السیمیائی. الکویت: مکتبة آفاق.
سجودی، فرزان. (1390ش). نشانهشناسی کاربردی. تهران: نشر علم.
شاملو، سعید. (1382ش). مکتب‌ها و نظریه‌ها در روانشناسی شخصیت. تهران: انتشارات رشد.
الشنفرى، الأوس بن الحجر. (1991م). الدیوان، جمع وتحقیق وشرح: إمیل بدیع یعقوب. بیروت: دار الکتب.
شولتز والآخرون. (1385ش). نظریههای شخصیت. ترجمه: یحیى سید محمدی. تهران: نشر ویرایش.
ضمیران، محمد. (1383ش). درآمدی بر نشانه شناسی هنر. تهران: نشر قصه.
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1410ق). العین. قم: نشرت هجرت.
قائمی‌نیا، علیرضا. (1389ش). بیولوژی نص. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی.
مکاریک، ایرنا ریما. (1390ش). دانشنامه‌ی نظریههای ادبی. ترجمه: مهران مهاجر ومحمد نبوی. تهران: آگاه.
مناعی، البشیر. (2005م). اللغة الشعریة عند الشنفرى. الجزائر: جامعة الجزائر.
میلانی، عباس. (1387ش). تجدد و تجدد ستیزی در ایران. تهران: نشر اختران.
هاشملو، محمدرضا. (1383ش). بررسی و نقد اشعار صعالیک. گیلان: دانشگاه گیلان.
یعقوب، امیل بدیع. (1996م). دیوان الشنفرى. بیروت: دار الکتاب العربی.
