A Jurisprudential Explanation and Analysis of the Meanings of Ta’wil (Hermeneutics) in the Qur’an

Subject Areas : فقه و مبانی حقوق

Mohammad Hossein  Zaeri ¹ (PhD. student, Department of Quranic and Hadith Sciences, Faculty of Law, Theology and Political Sciences, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran)
Jafar  Nekoonam ² (Associate Professor, Department of Quranic and Hadith Sciences, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Qom, Qom, Iran)
Mehrdad  Abbasi ³ (Assistant Professor, Department of Quranic and Hadith Sciences, Faculty of Law, Theology and Political Sciences, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran)

Received: 2021-02-24 Accepted : 2021-04-20 Published : 2021-12-22

Keywords: Exegesis of the Qur’an, Dream Interpretation, Jurisprudential Interpretation, Ta’wil (Hermeneutics),

Abstract :

The purpose of the present study is to review the different meanings of Ta’wil (hermeneutics), based on exegetical, jurisprudential, and legal resources. The method of study is descriptive-analytic and the results indicate that the meaning of Ta’wil is mostly derived from discussions in the Qur’anic sciences, especially the subject of Muhkam (established) and Mutashābeh (allegorical). This term, in addition to explanation, dream interpretation, and exegesis of the verses of Mutashābeh and even Muhkam, has a special meaning. The special meaning of this term is the onset of the Doomsday and seeing Godly punishment therein which is also mentioned in some other verses.

References:

قرآن کریم.

ابن اثیر، مبارک بن محمد (1407ق). النهایه فی غریب الحدیث والاثر. اسکندریه: دارالکتب العلمیه.

ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم (بی‌تا). الاکلیل فی المتشابه. اسکندریه: دارالایمان.

ابن فارس، احمد (1411ق). معجم مقاییس اللغه. بیروت: دارالجبل.

ابن منظور، جمال‌الدین (1408ق). لسان العرب. بیروت: داراحیاء التراث العربی، ج11.

ازهری الهروی، أبو منصور (2001م). تهذیب اللغه. تحقیق محمد عوض مرعب. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.

افرام البستانی، فؤاد (1954ق). الروائع. بی‌جا: بی‌نا.

ایازی، سید محمدعلی (۱۴۱۴ق). المفسرون حیاتهم و منهجهم. تهران: وزارت ارشاد.

بابایی، علی اکبر (بی‌تا). تأویل قرآن. معرفت، شماره 6، ص 49-44.

ترمذی، محمد بن عیسی (1401ق). الجامع. استانبول: دارالدعوه، ج5.

جعفر، شرف‌الدین‏ (1420ق). الموسوعة القرآنیة خصائص السور. بیروت‏: دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه، ج3-2.

جوهری، اسماعیل بن حماد (1376ق). الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربیه. تحقیق و تصحیح احمد عبدالغفور عطار. بیروت: دارالعلم للملایین.

حسن‌زاده، صالح؛ جعفری، عبدالله (1393). حقیقت تأویل در قرآن از منظر علامه طباطبائی. اندیشه علامه طباطبائی،1(1)، ص 33-50. 
خامه‌گر، محمد (1382). ساختار هندسى سوره‌هاى قرآن. تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل.

خرمشاهی، قوام‌الدین (1377). سوره یونس. در: دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی. تهران: انتشارات دوستان.

رضایی اصفهانی، محمدعلی (1387). رابطه قرآن و علم و راهکار حل تعارض‌های ظاهری آن‌ها. قرآن و علم، 2(2).

سیوطی، جلال‌الدین (1404ق). الدر المنثور فی تفسیر المأثور. قم: کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، ج2.

شافعی قرشی مطلبی، ابوعبدالله محمد (1412ق). احکام القرآن. بیروت: دارالکتب العلمیه، ج2.

  شاکر، محمدکاظم (1381). روش‌های تأویل قرآن. قم: بوستان کتاب.

طباطبایی، سید محمدحسین (1393ق). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه، ج13، 3، 8.

طبرسى، فضل بن حسن (1415ق). مجمع البیان فى تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ج2. 
طوسى، محمد بن حسن (1409ق). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ج2.

طبری، ابوجعفر محمد (1412ق). جامع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دارالمعرفة، ج2-3.

قاسم‌پور، محسن (1392). مقایسه دیدگاه‌های رجالی ابن غضائری و نجاشی (عنوان عربی: مقارنة منطلقات ابن الغضائری والنجاشی الرجالیة). حدیث پژوهی، 5(9)، ص 85-112.

قرشى، سید على اکبر (1366). احسن الحدیث. تهران: بنیاد بعثت، ج2.

قطب راوندى، سعید بن عبدالله (1415ق). کنز العرفان فی فقه القرآن. قم: نشر مرتضوی.

قطب، سید (1425ق). فى ظلال القرآن. بیروت: دار الشروق، چاپ سی و پنجم.

معرفت، محمدهادى (1378). علوم قرآنى. قم: مؤسسه التمهید،
معرفت، محمدهادی (1378). التفسیر و المفسرون. قم: موسسه تمهید.

نصیری، علی؛ نصیری، محمدحسین؛ کریمی، حمید؛ ملکی دیزینی، محمدرضا (1398). روش‌شناسی تفسیر آیات متشابه در روایات رضوی. فرهنگ رضوی، 7(28)، ص111-134.

وزیری، مجید (1391). روش‌شناسی تفسیر فقهی شیعه. مطالعات قرآنی، 33(11)، ص161-184.