Comparison of the views of Sheikh Sadough and Fakhr Razi on the concept of reason from the perspective of the Holy Quran

Subject Areas : Quarterly Sabzevaran Fadak

farkhondeh  nasiri ¹ (PhD student in Islamic Philosophy and Theology, Islamic Azad University, Fasa Branch)
Abbas  ahmadi saadi ² (Assistant Professor, Department of Islamic Philosophy and Theology, Islamic Azad University, Fasa Branch)

Received: 2022-01-09 Accepted : 2022-12-07 Published : 2022-09-23

Keywords: practical intellect. &emsp, Quranic concepts, logic, completeness of intellect, theoretical intellect,

Abstract :

From the point of view of Fakhr Razi, the source of knowledge is the speaking soul of a human being, which is interpreted as intellect or intellectual faculty, which itself is divided into two practical and theoretical faculties. According to him, theoretical wisdom is superior to practical wisdom, and practical wisdom never reaches the feet of theoretical wisdom. Sheikh Sadouq is both a rationalist and a textualist, although the examination of his works indicates that he does not directly refer to the principles of practical reason and considers it forbidden to enter some topics and areas for reason. And he has taken care of the inherent and intellectual ugliness in the preliminaries of the discussion. According to him, the Qur'an considers human perfection to be unique in theory and practice. This research aims to show Fakhr Razi and Sheikh Sadouq's use of reason in understanding and interpreting religious teachings. Sheikh Sadouq values intellect less than Fakhr Razi in knowing God and His attributes. Sheikh Sadouq considers reason to be an excellent source of knowledge and an important and effective tool for understanding religious issues and defending rational matters.

References:

قرآن کریم

ابراهیمی دینایی، غلامحسین (1385)، ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام، تهران، طرح نو.

ابن­منظور، لسان العرب، تعلیق ووضع الفهارس: علی شیری، الطّبعة الأولی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1413ق.

اکبریان، رضا (1386)، مناسبات دین و فلسفه در جهان اسلام، قم، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

برنجکار، رضا، موسوی، محسن(1389)، عقلگرایی شیخ صدوق و متکلم بودن او، مجله علوم حدیث، شماره 57، ص 35.

جوادپور، غلامحسین (1389)، سنجش و سازش عقل و ایمان از منظر فخرالدین رازی، مجله اندیشه نوین دینی، شماره 20، ص 126.

رازی، فخرالدین محمد، (1381)، شرح الاشارات و التنبیهات ، تهران، دانشگاه تهران.

--------------- (1422ق)، التفسیر الکبیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

-------------- (1373)، شرح عیون الحکمه، ج1 و 2، احمد حجازی السقاء تهران، موسسه الصادق.

الرّاغب الأصفهانی، حسین بن محمّد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودی، الطّبعة الأولی، دمشق، دار العلم، بیروت، الدّار الشّامیة، 1390.

رضوی، عبدالحمید (1391)، هم آوایی ملاصدرا و خواجه نصیر در باب علم و عقل، مجله تاریخ فلسفه، شماره 4، ص 102

سید وکیلی، هادی (1390)، جایگاه عقل از منظر محدثان امامیه-شیخ کلینی و شیخ صدوق، مجله پژوهش های اعتقادی کلامی، شماره 4، ص 159.

شریف، میان محمد (1365)، تاریخ فلسفه در اسلام، ترجمه نصرالله پورجوادی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.

صدوق، محمدبن بابویه (1357)، التوحید، قم، موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین).

 -------- (1405ق)، عیون الاخبار الرضاء، ج1، ابوجعفرمحمدبن علی بن­حسین بن بابویه معروف به شیخ صدوق، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی.

مؤمن نژاد، ابوالحسن و عباس یوسفی تازه کندی و مرتضی سازجینی (1397)، فصلنامه­ی مطالعات قرآنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت، سال نهم، شماره­ی 35، صص 208- 185.

مهرنیا، حسن و همکاران (1398)، تحلیل و بررسی رابطه عقل و نقل در اندیشه کلامی شیخ صدوق، مجله مطالعات معرفتی در دانشگاه آزاد اسلامی، شماره 78، ص117.