Investigating the Effectiveness of Positivism Skills Trainingon the Progress Motivation, Self-Esteem and Happiness of

Subject Areas : Education

حمید Barkhordari ¹ , RH Refahi ² , کیومرث Farahbakhsh ³

1 - کارشناس ارشد مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
2 - عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
3 - عضو هئیت علمی دانشگاه علامه طباطبایی

Received: 2015-12-07 Accepted : 2015-12-07 Published : 2010-09-23

Keywords: Self-esteem, Happiness, Positivism, Progress Motivation,

Abstract :

This study aimed at investigating the effectiveness of positivism skills training via group method on progress motivation, self-esteem and happiness of first grade high school boy students in Jiroft. In a pilot study 120 students selected drawing on cluster sampling completed three questionnaires including Hermence Progress Motivation Inventory (HPMI), Oxford Happiness Criterion (OHC) and Rosenberg Self-esteem Inventory (RSEI). From among the pilot study sample 28 students with the lowest score were selected randomly. They were assigned randomly to two equal groups of control (N=14) and experimental (N=14). The experimental group participated in 8 sessions (1.5 hours each) of positivism skills training. However, the control group, as expected, received no treatment. They all, then, took the instruments again as post tests after an interval of one week. Data analysis employing independent t-test indicated that that positivism skills training had statistically significant effect on progress motivation and happiness. However, no significant relationship was found between the training and the students’ self- esteem.  

References:

 اسودی، مریم. (1379). اثر بخشی درمان شناختی بک به شیوهی گروهی بر افزایش انگیزهی پیشرفت

دانش آموزان دختر، پایان نامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی. تهران .

 تاج آبادی پور، حسین.(1385). اثر بخشی مهارتهای مثبتاندیشی بر رضایت شغلی کارکنان معدن مس

سرچشمهی کرمان، پایان نامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی تهران .

 جوان بخش، عبدالرحمان. (1385). بررسی اثر بخشی مهارتهای مثبتاندیشی به شیوهی گروهی بر

مبنای کنترل دانش آموزان دبیرستانی، پایان نامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی تهران .

 حسن شاهی، محمد مهدی. (1381). بررسی ارتباط میان خوش بینی وراهبردهای مقابله با استرس در

دانشجویان دانشگاه، فصلنامهی اصول بهداشت روانی، سال چهارم شمارهی 15و .16

 خدا یاری فرد، محمد ( 1383). کاربرد مثبت نگری در روان درمانگری با تاکید بر دیدگاه اسلامی ،

مجله روان شناسی وعلوم تربیتی، دورهی جدید سال پنجم، شماره .1ی

 سلیگمن، مارتین ای. پی (1996). کودک خوش بین. ( ترجمهی فروزنده داور پناه، 1383 ت ). هران. رشد،

چاپ اول .

 شفیع آبادی، عبد االله و ناصری، غلامرضا، (1384). نظریههای مشاوره و روان درمانی، تهران: مرکز نشر

دانشگاهی .

 شکر کن، حسین و باقری، مسعود. (1373). رابطهی شیوههای فرزند پروری با انگیزه پیشرفت دانش

آموزان پسر دورهی راهنمایی اهواز، مجلهی علوم تربیتی و روان شناسی. دانشگاه شهید چمران اهواز .

 علی پور، احمد، نور بالا، احمد علی. (1387). شادکامی و عملکرد ایمنی بدن، مجلهی روان شناسی، سال

چهارم، شماره .3ی

 Luchman. J, E & Dunn, S.E ( 1993 ). Andescrption of the anger Coping

Program. School Psychology Review 22, 458-471.

 Luthers, U. & Levy.s. (1988 ): « Social Support and - Self esteem» Journal of

youth and adolescence, Vol17, No4. 

 Rosenberg. M. (1965 ): « Social and the adobscent Self Images» , Princeton,

NJ, Princeton University Press.

 Smith, R.L. & Troth, W. A (1975 ). Achievement Motivation: An rational

approach to Psychological aducation. Journal of Counseling Psychology, 75,

500-503