An Investigation of the Intertextual Relationship between the Poems of Khataei and Hafez Shirazi

Subject Areas : azari (turkish) language and literature

ali babazadeh ghafarbi ¹ , Seyfaddin Abbarin ² , Barat Mohammadi ³

1 - phd student of persian language and literature, , islamic azad university, urmia , iran
2 - Asistant Professor in persian language and literature, Islamic Azad University,Urmia branch, urmia, iranBranch
3 - Asistant Professor in persian language and literature, Islamic Azad University,Urmia branch, urmia, iranBranch

Received: 2024-08-14 Accepted : 2025-01-20 Published : 2025-01-21

Keywords: Intertextuality, Persian poetry, Azeri Turkish Poetry, Hafez, Khatai,

Abstract :

Intertextuality, believing that no text is self-sufficient, studies and examines the relationships between texts. From the point of view of critics of this theory, each text is an intertext, and each text continuously incorporates elements from previous and contemporary texts. Intertextual relations not only exist between texts in the same language, but they are also seen between texts in different languages, and providing these texts have been written in societies with cultural, civilizational, and geographical commonalities, these relationships are even more extensive. An example of these extensive relationships can be seen between the poems of Azeri Turkic poets and Persian poetry. The official Azeri Turkic literature and its representatives have chosen Persian poetry as a model for themselves, and Azeri Turkic poetry has been formed and developed on the basis of Persian poetry. For this reason, there are extensive intertextual relationships between the poets of this language and those of Persian language. Shah Ismail Safavi (892 AH/930 AH), nicknamed Khatai, is one of the Azerbaijani Turkic poets of the 10th century, whose poetry exhibits extensive intertextual interactions with Hafez. The present study, using a descriptive-analytical method, has reexamined the intertextual relationships between Hafez and Khatai.

References:

آلن، گراهام(1385). بینامتنیت. ترجمۀ پیام یزدانجو. تهران: مرکز.
احمدی، بابک(1378). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
انوری، حسن(1385). صدای سخن عشق. تهران: سخن.
باربارو، جوزافا و دیگران(1349). سفرنامۀ ونیزیان در ایران. ترجمۀ منوچهر امیری. تهران: خوارزمی.
بهادری، محمد جلیل، و حسینی کازرونی، سید احمد(1395). بررسی و تحلیل تمثیل «آب حیات»(با نگاهی به غزلیات حافظ). تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی، 30(8)، 59-78.
تربیت، محمدعلی(1314). دانشمندان آذربایجان. تبریز: اختر.
جهانمرد، محبوبه، آقابابایی، زهرا، و حسنعلیان، سمیه(1396). اشتراکات زیبایی‌‎شناسی و مضمون‌‎پردازی زلف معشوق در شعر فارسی و عرب. پژوهش‎‌های ادبیات تطبیقی، 5(3)، 97-
126.dor: 20.1001.1.23452366.1396.5.3.4.2 حافظ شیرازی، خواجه شمس‎الدین(1366).دیوان غزلیّات. به کوشش خلیل خطیب رهبر. تهران: انتشارات صفی علیشاه.
خالقی‎ مطلق، جلال(1375). زیبایی کمال مطلوب زن در فرهنگ ایران. ایران‌شناسی،8(4)، 716-703.
خرمشاهی، بهاءالدین(1361). ذهن و زبان حافظ. تهران: طرح نو.
خطایی، شاه اسماعیل صفوی(1380). دیوان خطایی( ترکی-فارسی). تصحیح رسول اسماعیل زاده. تهران: الهدی.
خواندمیر، غیاث الدین(1380). تاریخ حبیب‎السّیر فی اخبار افراد بشر. ج4. زیر نظر محمد دبیرسیاقی. تهران: خیّام.
دانشور، سیمین(1389). علم الجمال در ادب فارسی. تهران: قطره.
راستگو، سید محمد(1376). تجلی قرآن و حدیث در شعر فارسی. تهران: سمت.
زرقانی، مهدی(1384). تحلیلی بر مقدمۀ گلستان سعدی. مجلّۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی تبریز. 48(196)، 136-103.
زمردی، حمیرا(1387). نمادها و رمزهای گیاهی در شعر فارسی. تهران: زوار.
سخنور، جلال، و سبزیان مرادآبادی، سعید(1387). بینامتنیت در رمان‎های پیتر اکروید. پژوهشنامۀ علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، 15(58)، 78-66.
سلمانی‌‏نژاد، ساغر(1401). شگردهای گوناگون برای نونمایی بیان یک مضمون از ویژگی‎‌های خاص کلام حافظ. سبک شناسی نظم و نثر فارسی. 15(71) ، 210-197. Doi:
10.22034/bahareadab.2022 .15 .6292 شاردن، ژان. (1345 ). سیاحتنامۀ شاردن. ج7. ترجمۀ محمد عباسی. تهران: امیرکبیر.
شمیسا، سیروس.(1378). گزیده غزلیات مولوی. تهران: نشر و پژوهش دادار.
شفیعی کدکنی، محمدرضا(1375). صور خیال در شعر فارسی. تهران: آگاه.
صائب تبریزی، محمدعلی(1383). دیوان صائب تبریزی. به کوشش محمد قهرمان. تهران: علمی و فرهنگی.
صیادکوه، اکبر، و رحمانیان، علی(1392). پیوند «زلف» و «دل» و کارکردهای هنری آن در دیوان حافظ. شعرپژوهی، 5(2)، 82-61.
عنصرالمعالی،کیکاووس بن اسکندر(1375). قابوسنامه. به اهتمام و تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: علمی و فرهنگی.#3 گاژا، رامون، نکوبخت، ناصر، بزرگ بیگدلی، سعید، و هاجری، حسین (1391). بررسی تطبیقی چشم دلدار در غزلیات حافظ و ترانۀ نامه پترارکا. پژوهش‌‎های زبان و ادبیات تطبیقی، 3(4)، 257-283.
گلگر،آملیا(1401). شاه اسماعیل صفوی در حکایت ترکی. ترجمۀ سمیه بیانی و محمدعلی رنجبر. پژوهش در تاریخ، 12(32)، 110-80.
نامور مطلق، بهمن (1390). بینامتنیت (نظریه‎‌ها و کاربردها).تهران: سخن.
هاچن، لیندا(1383). «فراداستان تاریخ نگارانه: سرگرمی روزگار گذشته»، مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان. گزینش و ترجمۀ حسین پاینده، تهران: روزگار.