Emotional Autonomy and Willingness to Communicate: The Mediating Role of Social Competence
Subject Areas : social psychology
Parisa Rashidi Okhchi
1
,
Heman Mahmoudfakhe
2
1 - M.A, Department of Psychology, Islamic Azad University, Urmia, Iran.
2 - Assistant Professor, Department of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.
Keywords: Emotional Independence, Willingness to Communicate, Social Competence,
Abstract :
When students enter university, despite still relying on adults, especially parents, as a source of support, they must take on new and more responsibilities and try to adapt to their new circumstances.Therefore,the purpose of this study was to Predicting emotional independence based on willingness to communicate with the mediating role of social competence in college students. This study is a descriptive-correlational study and the statistical population consisted of all 3500 master's degree students of Urmia Azad University who were studying in this university in the academic year of 2023-2024. Since the sample size should be at least 200 people according to Klein's rule, and considering the possibility of some questionnaires being distorted, 246 people were selected according to the multi-stage cluster random sampling method. In order to collect data, Steinberg & Silverberg (1986) emotional autonomy scale, Mac Croskey's Willingness to Communicate Scale (1992) and Felner et al (1990) social competence questionnaires were used. Data analysis was done using Pearson correlation method and Structural Equation with SPSS-21 and SMART PLS software. Based on the results of the analysis, the indirect effect of willingness to communicate with emotional independence is significant. Also, the direct effect between emotional independence and social competence is significant, and the direct effect between willingness to communicate with social competence is significant. Based on the results of this research, it can be concluded that the structural model of the research fits the collected data. Therefore, it is recommended to consider emotional independence, willingness to communicate and social competence.
آزادی سونجی، سودا. (۱۳۹۸). نقش منابع خودکارآمدی و کفایت اجتماعی در رفتارهای جرأت مندانه و سرزندگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
استادیان خانی، زهرا، فدایی مقدم، ملیحه و احمدی، فرزانه. (۱۳۹۹). پیش‌بینی‌کننده‌های اشتیاق برقراری روابط: شایستگی، حل مساله و حمایت (اجتماعی). روانشناسی بالینی و شخصیت، ۱۵(۲)، ۶۵-۷۳.
جوکار، الناز. (۱۳۹۹). نقش واسطه ای خودانتقادی در ارتباط با استقلال عاطفی و شایستگی اجتماعی در نوجوانان متوسطه شهر شیراز. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی.
حدادی، آریا و ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۳۹۹). بررسی تاثیر گروه درمانی یالوم بر میزان تاب‌آوری و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان. مجله پژوهش سلامت، ۵(۳), ۱۸۸-۱۹۸.
رجبی، سیده سکینه. (۱۴۰۱). بررسی ارتباط سبکهای دلبستگی و کیفیت زندگی با استقلال عاطفی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور اندیمشک. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور.
سامانی، سیامک و رضویه، اصغر. (۱۳۸۶). رابطه همبستگی خانوادگی و استقلال عاطفی با مشکلات عاطفی، پژوهش در سالمت روانشناختی، ۱(۱)، ۳۷-۳۰.
شریفی ریگی، علی، مهرابی زاده هنرمند، مهناز، رحیمی، محمد، بشلیده، کیومرث و امینی، زینب. (۱۳۹۷). نقش بلوغ عاطفی، خودتاب‌آوری و هوش معنوی در پیش‌بینی سازگاری با دانشگاه با کنترل انعطاف‌پذیری شناختی در دانشجویان پسر. پژوهش نامه روانشناسی مثبت، ۴(۳)، ۱۲-۱.
شریفی ریگی، علی، مهرابی‌زاده هنرمند، مهناز، بشلیده، کیومرث، سرپرست، علی، خانعلی‌نژاد ماکلوانی، سارا و امینی، زینب.(۱۳۹۸). نقش واسطه‌یی تحمل پریشانی در رابطه‌ی بلوغ عاطفی و هوش معنوی با سازگاری با دانشگاه در دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران اهواز. پژوهش در دین و سلامت، ۵(۱)، ۸۷-۱۰۰.
صف آرا، مریم و معظم آبادی، محبوبه. (۱۳۹۶). اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر کاهش زورگویی و افزایش استقلال عاطفی نوجوانان شهر طبس. مطالعات روان شناسی بالینی، ۸(۲۹)، ۱۸۱-۱۶۳.
طالبی امرئی، ملیحه، شریفی، نسترن و طاهری، افسانه.(۱۴۰۰). مدل یابی کفایت اجتماعی از روی تاب‌آوری با میانجیگری سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران. مجله تحقیقات سلامت در جامعه،۷ (۴)، ۶۵-۷۴.
عاشوری، محمد، پورمحمدرضای تجریشی، معصومه، جلیل آبکنار، سیده سمیه، فلاح علی، محمد و عظیمی، صمد. (۱۳۹۶). اثربخشی برنامه ایمن‌سازی روانی بر کفایت اجتماعی و صفات شخصیت افراد با فلج مغزی. مجله توانبخشی، ۱۸ (۲)، ۹۸-۱۰۹.
غفاری، مظفر، محمدزاده، علی و گرامی فر، مهدیه. (۱۴۰۰). تدوین مدل ساختاری کفایت اجتماعی دختران دبیرستانی بر اساس عواطف مثبت، سرمایه روانشناختی و تصویر از بدن. شناخت اجتماعی, ۱۰(۲۰), ۷۹-۹۴.
مرتضوی، معصومه، سیدقندی، مرضیه سادات، علی میرزایی، معصومه و فلاحی، سارا. (۱۴۰۰). اثربخشی روان شناسی مثبت نگر بر استقلال عاطفی و شادکامی نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست. مجله مطالعات ناتوانی، ۱۱، ۳۷.
محمدی، زیبا، قاسمی، شادی و دارابی، فاطمه. (۱۴۰۲). بررسی ارتباط وابستگی به اینترنت با کفایت اجتماعی در دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان. مجله تحقیقات نظام سلامت، ۱۹(۱)، ۶۸-۷۵.
مرادی، زیبا و کاظمیان مقدم، کبری. (۱۴۰۰). رابطه علّی سبک های دلبستگی (ایمن، ناایمن و اجتنابی)، خودکارآمدی و خوشبینی با رضایت از زندگی از طریق میانجی گری استقلال عاطفی. فصلنامه روان شناسی تربیتی، ۱۷(۵۹)، ۳۱۷-۳۵۲.
محمدی حسینی نژاد، صدف سادات. (۱۳۹۹). نقش واسطه ای تاب‌آوری در رابطه بین کفایت اجتماعی و هیجانی و سازگاری دانشگاهی. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
References
Adetunji, A. A., Aliu, A. H., & Salami, T. A. (2022). Psychometric characteristic of social competence and behaviour evaluation (SCBE-30) in a sample of Nigerian preschoolers. Randwick International of Social Science Journal, 3(1), 116-126. https://doi.org/10.47175/rissj.v3i1.381
Burhanuddin, W., Yulianti, A. I., Husain, M., & Fajrin, R. H. (2022, December). Willingness to Communicate in Speaking Achievement. In 5th International Conference on Language, Literature, and Education (ICLLE-5 2022) (pp. 354-366). Atlantis Press. Doi: 10.2991/978-2-494069-85-5_38
Beyers, W. I. M., & Goossens, L. U. C. (1999). Emotional autonomy, psychosocial adjustment and parenting: Interactions, moderating and mediating effects. Journal of adolescence, 22(6), 753-769. https://doi.org/10.1006/jado.1999.0268
Dewaele, J. M., & Pavelescu, L. M. (2021). The relationship between incommensurable emotions and willingness to communicate in English as a foreign language: a multiple case study. Innovation in Language Learning and Teaching, 15(1), 66-80. https://doi.org/10.1080/17501229.2019.1675667
Finkeldey, J. G., Longmore, M. A., Giordano, P. C., & Manning, W. D. (2020). Identifying as a troublemaker/partier: The influence of parental incarceration and emotional independence. Journal of Child and Family Studies, 29, 802-816. https://doi.org/10.1007/s10826-019-01561-y
Fuhrman, T., & Holmbeck, G. N. (1995). A contextual‐moderator analysis of emotional autonomy and adjustment in adolescence. Child development, 66(3), 793-811. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.1995.tb00906.x
García‐Mendoza, M. D. C., Parra, Á., Sánchez‐Queija, I., & Arranz Freijo, E. B. (2020). Emotional autonomy and adjustment among emerging adults: The moderating role of family relationships. Scandinavian journal of psychology, 61(3), 380-387. https://doi.org/10.1111/sjop.12614
Hafiz, S., & Sachdeva, P. (2020). Family Environment in relation to Emotional Autonomy among Adolescents of Rural Area of Jammu City. Humanities & Social Sciences, 6(5), 39-43. DOI: 10.36344/ccijhss.2020.v06i05.002
Kaur, P., Gulati, J. K., & Bisht, P. (2020). Emotional autonomy as risk or protective factor towards social adjustment of adolescents. Indian journal of positive psychology, 11(3), 213-217.
McCroskey, J. C. (1992). Reliability and validity of the willingness to communicate scale. Communication Quarterly, 40(1), 16-25. https://doi.org/10.1080/01463379209369817
Neppl, T. K., Wedmore, H., Senia, J. M., Jeon, S., & Diggs, O. (2019). Couple Interaction and Child Social Competence: The Role of Parenting and Attachment. Social development (Oxford, England), 28(2), 347–363. https://doi.org/10.1111/sode.12339
Narula, P. S. (2017). Relationship between Emotional Maturity and Social Competence in Young Adults. International Journal of Indian Psychȯlogy, 5(1). https://doi.org/10.25215/0501.067
Ryan, R. M., & Lynch, J. H. (1989). Emotional autonomy versus detachment: Revisiting the vicissitudes of adolescence and young adulthood. Child development, 6(2), 340-356. https://doi.org/10.2307/1130981
Sharov, S. (2019). The structure of social competence of students in pedagogical university as a scientific problem. Science and Education a New Dimension. Series: Humanities and Social Sciences, 7(35), 54-56.
Silva, M. M. C. R. D. (2019). Willingness to communicate: The desire to speak in the English classroom (Doctoral dissertation).
Soares, A. B., Francischetto, V., Peçanha, A. P. D. C. L., Miranda, J. M. D., & Dutra, B. M. D. S. (2013). Intelligence and social competence in university adaptation. Estudos de Psicologia (Campinas), 30, 317-328. Doi: 10.1590/S0103-166X2013000300001
Semrud-Clikeman, M., & Semrud-Clikeman, M. (2007). Assessment of Social Competence in Children (pp. 39-49). Springer US. https://doi.org/10.1007/978-0-387-71366-3_3
Steinberg, L., & Silverberg, S.B. (1986). The vicissitudes of autonomy in early adolescence. Child Development, 57(4), 841– 851. https://doi.org/10.2307/1130361
Tabassum, R., Akhter, N., & Iqbal, Z. (2020). Relationship between social competence and academic performance of university students. Journal of Educational Research, 23(1), 111.
Yu, J. J. (2011). Reciprocal associations between connectedness and autonomy among Korean adolescents: Compatible or antithetical?. Journal of Marriage and Family, 73(4), 692-703. https://doi.org/10.1111/j.1741-3737.2011.00839.x
Zimmer‐Gembeck, M. J., & Collins, W. A. (2006). Autonomy development during adolescence. Blackwell handbook of adolescence, 174-204. DOI:10.1002/9780470756607
