The study of epic aspects in the dramatic art of illustrated storytelling “Parda Khwani”

Subject Areas :

Majid  Fadaei ¹ (Photography Department, Visual arts Faculty, Art university of Isfahan)

Received: 2018-12-13 Accepted : 2020-10-18 Published : 2020-09-22

Keywords: Painting, Story, Recitation, epic narrative, illustrated storytelling,

Abstract :

Abstract Recitation is a kind of epic storytelling using screens on which are displayed illustrated scenes drawn from epic, mythological, and religious stories.  Putting together three elements of speech, picture, and performance made this art to be counted as the most influential and dramatic form of epic storytelling in between the traditional Iranian arts.  However despite possessing unique characteristics, by comparison to other Persian arts recitation has not been studied thoroughly.  This article is an attempt to deal with the recitation origins of this dramatic art of illustrated storytelling and the manner of its performance, and also examine its epic aspects.  The results obtained show that its history and origin goes back to the period before Islam in particular to the time that Mani, the Persian painter prophet emerged.  After Islam and in particular in Safavid era recitation received ample attention and this art was developed since due to retaining epic aspects, it was assumed as a unifying art.  Based on the researches, this epic aspect of this ancient art were drawn from Ferdowsi’s Shahnameh narrative and religious epics, being the main source for naqqals’ narratives.  The epic present in the narrative conveyed epic aspect to the other two chief components of the recitation that is painting and performance in such a way that one can name recitation the epic art of illustrated recitation.

References:

فهرست منابع

-         آژند، یعقوب. (1386). نمایش در دورۀ صفوی، تهران: فرهنگستان هنر.

-         احمدی، حمید. (1388). بنیادهای هویت ملی ایرانی، تهران: پژوهش­کدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

-         اردلان، حمید. ( 1388). مرشدان پرده­خوان ایران، (ج12)، تهران: فرهنگستان هنر.

-         ارسطو. (1365). فن شعر، ترجمۀ عبدالحسین زرین­کوب، تهران: امیرکبیر.

-         اسماعیل پور، ابوالقاسم. (1387). اسطورۀ آفرینش در آیین مانی، تهران: کاروان.

-         بلوکباشی، علی. (1375). قهوه­خانه­های ایران. تهران: پژوهش­های فرهنگی.

-         بویس، مری و هنری جورج فارمر. (1367). دو گفتار دربارۀ خنیاگری و موسیقی ایران، ترجمه بهزاد باشی، تهران: آگاه.

-         بیضایی، بهرام. (1387). نمایش در ایران، تهران: روشن­گران.

-         پارسا دوست، منوچهر. (1381). شاه اسماعیل اول با اثرهای دیرپای در ایران و ایرانی، تهران: شرکت سهامی انتشار.

-         پاک­باز، رویین. ( 1384). نقاشی ایران، تهران: زرین و سیمین.

-         پلووسکی، آن. (1364) دنیای قصه­گویی، ترجمۀ محمدابراهیم اقلیدی، تهران: سروش.

-         چاواری، سعید. (1389). مقایسـۀ تطبیقی و بررسی و تحلیـل آثار نقاشـی قهوه‌خانه‌ای (خیالی‌سازی) و کاشی نگاره‌های تکیۀ معاون­الملک کرمان­شاه، پایان­نامۀ کارشناسی ارشد، رشتۀ نقاشی، دانش­کـدۀ هنرهای تجسمی، تهـران: دانش­گاه هنر تهران.

-         حنیف، محمد. (1384). قابلیت­های نمایش­نامه­ای شاهنامۀ فردوسی، تهران: سروش.   

-         ستاری، جلال. (1370). «هویت ملی و هویت فرهنگی»، فصل­نامۀ تخصصی تئاتر، شمارۀ 16، صص 11- 38.

-         سیف، هادی. (1378). نقاشی قهوه­خانه، تهران: سروش.

-         شریف گلی، محمد. (1396). طومار جامع نقالی شاهنامه: طومار جامع قجری، تهران: به­نشر.

-         صفا، ذبیح­الله. (1352). حماسه­سرایی در ایران، تهران: امیرکبیر.

-         طالبیان، یحیا و دیگران. (1386). «جدال خیر و شر، درون­مایۀ شاهنامۀ فردوسی و کهن­الگوی روایت»، جستارهای ادبی، دانش­کدۀ ادبیات و علوم انسانی فردوسی مشهد، شمارۀ 158، پاییز، صص 101-116.

-         غریپ پور، بهروز. (1378). هنر مقدس صورت­خوانی (پرده­خوانی)، هنر، شمارۀ 40، صص 55-65.

-         فردوسی، ابوالقاسم. (1375). شاهنامه، تصحیح جلال خالقی مطلق، (جلد5)، کالیفرنیا: مزدا با هم­کاری بنیاد میراث ایران.

-         فلسفی، نصرالله. (1353). زندگی شاه عباس اول، تهران: دانش­گاه تهران.

-         کاشفی سبزواری، حسین. (۱۳۵۰). فتوت‌نامة سلطانی، به تصحیح محمدجعفر محجوب، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

-         مختاری، محمد. (1368). حماسه در راز و رمز ملی، تهران: قطره.

-         مسکوب، شاهرخ. (1385)، هویت ایرانی و زبان فارسی، تهران: فرزان.

-         مشکور، محمد جواد. (1345). «مقام شاه در ایران باستان (تاریخ تمدن)»، بررسی­های تاریخ، بهار و تابستان، شمارۀ 1- 2، صص 19-36.

-         مهاجر، مصطفا. (1378). «مردان خیالی­نگار»، هنرهای تجسمی، شمارۀ 5، صص 148-165.

-         نجم، سهیلا. (1390). هنر نقالی در ایران، تهران: فرهنگستان هنر و موسسۀ متن.

-         نصری اشرفی، جهان­گیر. (1383). نمایش و موسیقی در ایران، (ج 1). تهران: آرون.

-         نقل گرد آفرید. (1387). کارگردان هادی آفریده، تهیه شده در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی.

-         الاهی، حسین. (1387). «گذری به سیر اندیشۀ سیاسی ایرانیان و نظام آرمانی آن­ها»، فقه و اصول و تاریخ تمدن ملل اسلامی،  زمستان، شمارۀ 15، صص 18-74.

-          Chelkowski, Peter. (1989)."Narrative Painting and Painting Recitation in Qajar Iran",  Muqarnas, vol 6, pp  98-111.