Examining the content and frequency of words in folk proverbs and riddles of Dusiran

Subject Areas : ...

Raziyeh Moosavi khoo ¹ , Ahdiyeh Raeisi ²

1 - PhD in Ancient Culture and Languages, Tehran Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 - M.A in Persian Language and literature, Velayat University of Iranshahr. Iranshahr, Iran.

Received: 2024-02-20 Accepted : 2024-07-28 Published : 2024-10-14

Keywords: Proverb, Riddle, Folklore, Dusiran village, local literature.,

Abstract :

Proverbs are short sayings that contain moral and social counsel and are used to add emphasis, effectiveness, and beauty to speech. The people of Dusiran also frequently use proverbs in their speech for greater emphasis, impact, and aesthetic appeal. Dusiran village is located 50 kilometers northwest of Kazerun in the Kuhmareh district of Fars Province. This research examines the folk proverbs and riddles of Dusiran from the perspective of their content and the frequency of their terms and vocabulary to answer the following questions: What is the frequency of terms and words in the proverbs and riddles of Dusiran? Which words have the highest and lowest frequency, and what does this indicate? What is the general content of Dusiran's proverbs and riddles? The data for this study was collected through field research. Dusirani proverbs and riddles fall into two categories: 1) Persian proverbs and riddles expressed in the Dusirani dialect, and 2) those unique to the Dusiran region. The content of the proverbs, which often employ metaphorical and sometimes allusive expressions, is didactic and advisory. The highest word frequencies are related to terms associated with natural elements, body parts, and animals, respectively, reflecting the influence of the village's livelihood patterns, animal husbandry, and geographical ecosystem on the formation of its folk culture elements. The village's inaccessibility has resulted in the least frequent words being the names of ethnic groups, cities, and occupations.

References:

آرمان، علیرضا، علوی‌مقدم، مهیار، تسنیمی، علی، و الیاسی، محمود (1398). نگاشت‌های استعاره‌ای حیوانات در ضرب‌المثل‌های برآمده از متون ادب فارسی. فرهنگ و ادبیات عامه، 7(26)، 207-240. doi: 20.1001.1.23454466.1398.7.26.10.8
استریناتی، دومینیک (1380). مقدمه‌ای بر نظریۀ فرهنگ عامه. ترجمه ثریا پاک‌نظر. تهران: گام نو.
پراپ، ولادیمیر (1368). ریخت‌شناسی قصه‌های پریان. ترجمۀ فریدون بدره‌ای. تهران: توس.
جهانشاهی، ایرج (1377). چیستان‌ها. تهران: ناظمی.
دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت‌نامه. تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
دهخدا، علی‌اکبر (1388). امثال و حکم.تهران: امیرکبیر.
ذوالفقاری، حسن (1384). داستان‌های امثال. تهران: مازیار.
رزم‌آرا، حسینعلی (1330). فرهنگ جغرافیایی ایران. جلد هفتم، تهران: چاپخانه ارتش.
شکورزاده بلوری، ابراهیم (۱۳۷۲). ده هزار مثل فارسی و پنج هزار معادل آن‌ها. مشهد: آستان قدس رضوی.
شمیسا، سیروس (۱۳۷۰). انواع ادبی، تهران: باغ آینه.
شهبازی، عبدالله (1366). ایل ناشناخته (پژوهشی در کوه‌نشینان سرخی فارس). تهران: نشر نی.
مظفری، مسلم، و رستمی ابوسعیدی، علی اصغر (۱۳۹۷). بررسی ضرب‌المثل‌های ادبیات محلی شهرستان جیرفت. ادبیات و زبان‌های محلی ایران‌زمین، 8(۴)، 129-148. doi: 20.1001.1.2345217.1397.8.4.6.4