نقش عوامل بیرونی مؤثر بر کاربرد مدیریت استراتژیک در نظام دانش و اطلاعات کشاورزیِ ایران

Subject Areas : Environmental policy and management

حسنا  میلادی ¹ (دکترای ترویج و آموزش کشاورزی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)
ایرج  ملک محمدی ² (استاد تمام، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران)
محمد  چیذری ³ (استاد تمام، دانشکده ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس تهران)
سید محمود  حسینی ⁴ (استاد تمام، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران)

Received: 2015-11-09 Accepted : 2017-02-03 Published : 2017-09-01

Keywords: مدیریت استراتژیک, عوامل خارجی, ابعاد, نظام دانش و اطلاعات,

Abstract :

هدف از این مطالعه، شناسایی عوامل خارجی مؤثر بر مدیریت استراتژیک در نظام دانش و اطلاعات کشاورزی و بررسی اهمیت نسبی آن از دیدگاه کارشناسان می­باشد. براساس مصاحبه ها، بررسی ادبیات مربوطه و تحقیقات قبلی، پنج عامل مؤثر برای بررسی تعیین شد. برای این منظور، یک پرسشنامه طراحی گردید. اعتبار صوری و محتوایی این ابزار سنجش نیز توسط کمیته تحقیقاتی تأیید شد. برای تعیین قابلیت اطمینان این ابزار، یک مطالعه آزمایشی توسط 30 نفر از پرسنل سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین انجام شد. ضریب اطمینان (آلفای کرونباخ) 95/0 محاسبه شد که نشان دهنده این است که پرسشنامه دارای شاخص اعتماد بالایی بوده است. عوامل خارجی مورد بررسی در این تحقیق عبارت بودند از عوامل اجتماعی - فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تکنولوژیکی و زیست­محیطی. جامعه آماری نیز شامل کارشناسان ستادی و کارکنان سازمان­های کشاورزی استان­های البرز و تهران (161 نفر) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 20 انجام شد. نتایج نشان داد که عوامل اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، بوم­شناختی، سیاسی،تکنولوژیکی به ترتیب از مهمترین عوامل خارجی مؤثر بر مدیریت استراتژیک دانش و اطلاعات کشاورزی می­باشند.

References:

Agbamu, J. U. (2000). Agricultural research-extension linkage systems: an international perspective. Network Paper-Agricultural Research and Extension Network, (106), 1-7.

Anderson, J. R., & Feder, G. (2004). Agricultural extension: Good intentions and hard realities. The World Bank Research Observer, 19(1), 41-60.

Antón, J., & Pascal, A. (2008). Agricultural policies and risk management: A holistic approach. Paper prepared for presentation at the 108^th EAAE Seminar ‘Income stabilization in a changing agricultural world: policy and tools’, Warsaw, February 8-9, 2008.

Assefa, A., Waters-Bayer, A., Fincham, R., & Mudahara, M. (2007). Comparison of frameworks for studying grassroots innovation: Agricultural Innovation Systems (AIS) and Agricultural Knowledge and Innovation Systems (AKIS). Retrieved from web:www.innovationafrica.net/pdf/c3-assefa-full.pdf

Bartlett, A. (2010). An introduction to real-world extension. Rural Development News, 1, 7-14.

Byerlee D., De Janvry, A., & Sadoulet, E. (2009). Agricultural for development: Toward a new paradigm Annual Review of Resource Economics, 1(1), 15-31, http://EconPapers.repec.org/RePEc:anr:reseco:v:1:y:2009:p:15-31.

Campbell, A. D., & Barker, C. S. (1997). Selecting appropriate content and methods in program delivery. In: Swanson, B.E., Bentz, R.P., & Sofranko, A.J. (Eds.).Improving agricultural extension: A reference manual. Rome, FAO.

Choo, C. W. (1996).The knowing organization: How organizations use information to construct meaning, create knowledge and make decisions. International Journal of Information Management, 16(5), 329-340.

Diffenbach,J.(1983).Corporate Environmental Analysis in Large US Corporations. Long Range Planning,16(3), 107-116.

Heifner, R., Coble, K., Perry, J., & Somwaru, A. (1999). Managing risk in farming: concepts, research, and analysis. J. L. Harwood (Ed.). US Department of Agriculture, Economic Research Service.

Franz, N. K., & Townson, L. (2008). The nature of complex organizations: The case of Cooperative Extension. New Directions for Evaluation, 2008(120), 5-14.

Fe'li, S., Rad, G. P., Sadighi, H., Shahbazi, E., & Abhari, S. J. G. (2013). Assessing the Process of Extension Program Development in Iranian Agricultural Extension System. International Journal of Agricultural Management and Development, 3(1), 1-7.

George, D., & Mallery. P. (2003). SPSS for windows step by step- A simple guide and reference. New York: Pearson Education.

Kaine, G., Doyle, B., Reeve, I., & Lees, J. (1999, January). Agricultural Knowledge and Information Systems: A Network Analysis. In 1999 Conference (43th), January 20-22, 1999, Christchurch, New Zealand (No. 123823). Australian Agricultural and Resource Economics Society.

Kizilaslan, N. (2007). Rural women in Agricultural extension training. Research Journal of Social Sciences, 2(3), 23-27.

Leeuwis, C. (2013). Communication for rural innovation: rethinking agricultural extension. Oxford, UK: Blackwell Science Ltd.

Mukasa, S., Tanzarn, N., Kabuchu, H., & Kayonga, S. V. (2004). Uganda: Poverty and gender assessment: Strengthening linkages between poverty and gender analysis in Uganda. Copenhagen: Danish Development Cooperation.

Ponniah, A., Puskur, R., Workneh, S., Hoekstra, D. (2008). Concepts and practices in agricultural extension in developing countries: A source book. IFPRI (International Food Policy Research Institute), Washington, DC, USA, and ILRI (International Livestock Research Institute), Nairobi, Kenya.

Peterson, W. (1997). The context of extension in agricultural and rural development (Chapter3). Improving agricultural extension. A reference manual. Swanson, BE; Bentz, PR and Sofranko, JA (Eds.). Food and Agriculture Organization of the United Nations. Roma, Italy.

Qamar, M. K. (2002). Global trends in agricultural extension: Challenges facing Asia and the Pacific region; FAO Regional Expert Consultation on Agricultural Extension (Bangkok, July 2002). FAO. Rome.

Ortiz, O. (2006). Evolution of agricultural extension and information dissemination in Peru: An historical perspective focusing on potato-related pest control. Agriculture and Human Values, 23(4), 477-489.

Rivera, W. M., Qamar, M. K., & Mwandemere, H. K. (2016). Enhancing coordination among AKIS/RD actors: an analytical and comparative review of country studies on agricultural knowledge and information systems for rural development (AKIS/RD).

Roling, N. G., & Jiggins, J. (1998). The ecological knowledge system. In ‘Facilitating sustainable agriculture: participatory learning and adaptive management in times of environmental uncertainty’.(Eds NG Röling, MAE Wagemakers) pp. 283–311.

Roling, N. (1988). Extension science: Information systems in agricultural development. CUP Archive.

Swanson, B. E. (2008). Global review of good agricultural extension and advisory service practices. Food and Agriculture Organization of the United Nations.

Torres, T. Z., Pierozzi, I., Pereira, N. R., & De Castro, A. (2011). Knowledge management and communication in Brazilian agricultural research: An integrated procedural approach. International Journal of Information Management, 31(2), 121-127.

Tossou, R. C., & Zinnah, M. M. (2005). Search for better institutional arrangements for agricultural extension services in a decentralized context: the Republic of Benin. Journal of International Agricultural and Extension Education, 12(3), 43-52.

Vanclay, F. (2004). Social principles for agricultural extension to assist in the promotion of natural resource management. Animal Production Science, 44(3), 213-222.

Zakaria, A. (2003). Decentralizing Extension to Local Governments: Indonesia Experience. In Regional Workshop on Operationalizing Reforms in Agricultural Extension in South Asia New Delhi, India.

Zook, C. (2004). Beyond the core: Expand your market without abandoning your roots. Harvard Business Press.