Zoning and Evaluation of Physical Indicators of Urban Resilience(Malayer City - Hamedan Province)

Subject Areas : Urban and Regional Planning Studies

hosssin shermohammdi ¹ , Majid shams ² , abbas malek hoseini ³

1 - Ph.D Candidate, Department of Geography, Malayer Branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran
2 - Professor, Department of Geography and Urban Planning, Zahedan Branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran
3 - Associate Professor, Department of Geography and Urban Planning, Zahedan Branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran

Received: 2022-12-13 Accepted : 2022-12-31 Published : 2024-08-22

Keywords: Resilience, Physical, Index, Fuzz, Malayer City,

Abstract :

Introduction: Introduction: Physical, social, economic, infrastructural and institutional vulnerability in cities has increased the need to pay attention to urban management and planning. The concept of resilience has been proposed in recent decades to recognize and provide solutions based on this need. The term resilience has various definitions in different sciences. Most experts in resilience studies measure physical, social, economic, infrastructural, environmental and institutional components

Research Aim: Identifying, zoning and ranking physical resilience indicators in Malayer city.

Methodology: This research is applied in terms of its research objective, descriptive-analytical in nature and data collection method is also documentary and field. The data analysis method was to convert statistical information into a map using software capabilities (GIS) and using fuzzy logic. Also, the statistical normalization method was used to rank the indicators.

Studied Areas: Malayer city, as the second city of Hamadan province with a population of 170,237, 1,422 residential blocks with an area of ​​40.824 hectares, was the research scope.

Results The results and integration of different layers showed that in Malayer city, in terms of physical indicators, 53.36% of the total population is distributed in the area with medium resilience, 27.83% in the area with low resilience, and 18.81% in the area with high resilience. In addition, according to the standardized scores, the permeability indices, the strength of residential units, and the household density in the residential unit with the highest score were ranked high, the natural bed index with emphasis on urban floods was ranked medium resilient, and the fine-grained indices, the density of residential units per hectare, and the density of people per hectare were ranked lowest resilient, resulting in low resilience.

Conclusion: The study of the physical resilience of urban neighborhoods also shows that neighborhoods 2, 3, 5, 6, and 9, which often correspond to dilapidated areas and informal settlements, are less resilient and their resilience can be improved with solutions such as increasing the permeability and retrofitting of buildings, constructing surface water drainage channels, and increasing the number of residential units.

References:

ارغان، عباس؛ لنگر نشین، علی و کرکه¬آبادی، زینب. (1398). سنجش شاخص كالبدی- محیطی تابآوری در بافت¬های شهری تهران (مطالعه موردی محلات تجریش، جنت¬آباد شمالی و فردوسی شهر تهران (در راستای ارائه مدلی بومی برای تاب¬آوری کلانشهرهای ایران). جغرافیا برنامه¬ریزی توسعه، 9(2)، 693-669.
افضل، پیمان؛ خیرخواه زرکش، مسعود و ابراهیمی، امین. (1396). تعیین تابع عضویت فازی به کمک مدل سازی چند فرکتالي برای تهیه نقشه پتانسیل مس در منطقه ساردویه کرمان، مهندسي معدن، 12(36)، 80-71.
امین زاده گوهرریزی، بهرام و بدر، سیامک. (1391). تحلیل شاخص¬های نفوذپذیری در بافت های شهری. هویت شهر، 12(6)، 48-39.
تیموری، ایرج ؛ فرهودی، رحمت الله و رهمنایی، محمد تقی. (1390). 1390سنجش توسعه پايدار محلّه¬هاي شهري با استفاده از منطق فازي و سيستم اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: منطقهي 17 شهرداري تهران). پژوهش¬هاي جغرافياي انساني، 43(77)، 110-89.
جمالی، محمد رضا. (1397). تاب آوری شهری.چاپ اول. تهران: انتشارت به اندیش.
حاتمی، یاسر و ذاکرحقیقی، کیانوش. (1399). ارزیابی مؤلفه¬های تاب¬آوری شهری در مفهوم و رویکرد گذار مطالعه موردی: منطقه یک شهر همدان. جغرافیا و توسعه، 18(58)، 174-155.
حیدری، رسول؛ غلامی، یونس و سلیمی، زهرا. (1398). بررسی مقایسه¬ای شاخص¬های کالبدی تاب¬آوری محلات بافت فرسوده در مقابل زلزله (نمونه موردی محلات بافت فرسوده بوشهر). مخاطرات محیط طبیعی، 8(19)، 71-54.
ژاله، مسعود وچاره جو، فرزین. (1400). سنجش و پهنه بندی میزان تاب¬آوری کالبدی محلات شهری در برابر زلزله نمونه مورد مطالعه منطقه ١٢ تهران. مدیریت بحران، 7(19)، 99-83.
ستارزاده، داود .(1388). بررسي شاخص¬هاي جمعيتي مسكن ايران 1385. شماره67-68. 1388. 79-57
صادقی، علیرضا؛ پوراحمد، احمد و زیاری، کرامت الله. (1397). تحلیل فضایی مؤلفه¬های تابآوری کالبدی بافت¬های فرسودة شهری در برابر زلزله) مطالعة موردی: منطقة 10 شهرداری تهران. برنامه¬ریزی فضایی، 8(1)، 130-111.
علیزاده، سمانه و هنور، محسن. (1397). سنجش تاب¬آوری کالبدی نواحی شهری (نمونه مطالعاتی: نواحی منطقه7 شهرقم). معماری شناسی، 12(6)، 102-85.
قرایی، فریبا و حاجی بنده، مونا. (1396). بسط شاخص¬های کلیدی سنجش تاب¬آوری مکانی-فضایی شهری؛ مرور فشرده ادبیات نظری. باغ نظر، 14(57)، 32-19.
مرکز آمار ایران. (1395). سامانه خدمات رسانی آماری. نتایج رشماری سرشماری 1395.
مفرح بناب، مجتبی؛ تقلو، علی¬اکبر؛ مجنونی توتخانه، علی و آفتاب، احمد. (1398). تحلیل وضعیت تاب¬آوري شاخص¬هاي کالبدي مساکن شهر تبریز در برابر حوادث غیرمترقبه. آمایش جغرافیایی فضا. 9(33)، 48-31.
موسوی، الناز و سعادتمند، یوسف .(1396). شاخص¬های تاب¬آوری در برابر سیلاب¬های شهری در تهران،. پنجمین کنفرانس جامع مدیریت و مهندسی، تهران.
موسوی، سید قائم و صادقیان، رضا. (1395). بررسی منطق فازي و کاربرد آن در مسائل پیچیده. پژوهش ملل، 2(15)، 89-77.
نصیری هندخاله، اسماعیل. (1398). رتبه¬بندی تاب¬آوری کالبدی-فضایی مناطق شهری (مطالعه موردی: کلان¬شهر کرج). مطالعات برنامه¬ریزی سکونتگاههای انسانی. 14(3)، 660-641.
Abunnasr, Y. (2013). Climate Change Adaptation: A Green Infrastructure Planning Framework for Resilient Urban Regions. Ph.D Thesis, Massachusetts University, England. Chelleri,
Chelleri, L. (2012). From the ‘Resilient City’toUrban Resilience.A review essay on understanding and integrating the resilience perspectivefor urban systems. Documents d’Analisis Georgraficas DAG Journal, 58(2), 73-92. doi:10.5565/rev/dag.175.
J.T. Klein, R., Nicholls, RJ., & Thomalla, F.(2003). Resilience to natural hazards. Environmental Hazards, 5(1-2), 35-45. doi:10.1016/j.hazards.2004.02.001.
Ribeiro, P., & J., AntónioPena, Ribeiro, L. ( 2019). Urban resilience: A conceptual framework. Sustainable Cities and Society. Vo 50, 101625. doi:10.1016/j.scs.2019.101625.
Lu, P., Stead, D. (2013). Understanding the notion of resilience in spatial planning: A case study of Rotterdam, The Netherlands. CITES, Vol 35, 200-212. doi:10.1016/j.cities.2013.06.001.
Ostad Taghizadeh, A., Ardalan, A., Paton, D., & Jabbari H. (2016). Community disaster resilience: a qualitative study on Iranian concepts and indicators. Natural Hazards, 3(24), 24, 1843-1861. doi:10.1371/currents.dis.f224ef8efbdfcf1d508dd0de4d8210ed.