آنالیز ژنتیکی جمعیت‌های بُز بومی نیجریه با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

Subject Areas : Camel

اُ.آ. اُجو ¹ ( National Agricultural Extension and Research Liaison Services, Ahmadu Bello University, Zaria, Nigeria )
جی.ن. آکپا ² ( Department of Animal Science, Ahmadu Bello University, Zaria, Nigeria )
م. اُرونمویی ³ ( Department of Animal Science, Federal University, Oye-Ekiti, Nigeria )
آی.آ. آدیینکا ⁴ ( National Animal Production Reseacrch Institute, Ahmadu Bello University, Zaria, Nigeria )
م. کبیر ⁵ ( Department of Animal Science, Ahmadu Bello University, Zaria, Nigeria )
سی. آلفونسوس ⁶ ( Department of Animal Science, Kaduna State University, Kafanchan Campus, Nigeria )

Received: 2017-06-27 Accepted : 2017-09-15 Published : 2018-06-01

Keywords: دندروگرام, نشانگر ریزماهواره, فاصله ژنتیکی, بُز بومی نیجریه,

Abstract :

این مطالعه با هدف تعیین رابطه ژنتیکی بین چهار جمعیت تاریخی بُز بومی نیجریه صورت گرفته است. 200 بُز از سه نژاد به نام­های ساحل (60)، سوکوتو قرمز (60)، کوتوله غرب آفریقا (60) و سویه قهوه­ای کانو (20) در این مطالعه به کار برده شدند. نمونه­های بافت از گوش حیوانات با استفاده از پانچ گوش آلفلکس جمع­آوری گردیده و در لوله­های پلاستیکی حاوی ماده نگهدارنده بافت آلفلکس قرار داده شدند. استخراج DNA تکثیر و توالی­یابی در موسسه بین­المللی تحقیقات حیوانات اهلی (ILRI) نایروبی کنیا انجام شد. آنالیز ژنتیکی DNA با استفاده از 25 نشانگر پیشنهاد شده مشترکاً توسط سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) و انجمن بین­المللی ژنتیک حیوانی (ISAG) انجام شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بالاترین هتروزیگوتی به ترتیب در بُزهای قهوه­ای کانو (04/0±68/0) و سوکوتو قرمز (04/0±64/0) دیده شده و کمترین مقدار نیز در کوتوله غرب آفریقا (05/0±58/0) دیده می­شود. در کُل جمعیت بُزها، همخونی اندکی مشاهده گردیده و میانگین Fis و Fit به ترتیب 105/0 و 129/0 بود. همان­گونه که انتظار می­رفت، جمعیت­های سوکوتو قرمز و قهوه­ای کانو بالاتری قرابت ژنتیکی را داشتند (فاصله ژنتیکی برابر با 022/0). این موضوع تأیید می­کند که قهوه­ای کانو یک سویه از نژاد سوکوتو قرمز است. جریان ژنی (Nm) نقش مهمی در یکنواختی ژنتیکی در جمعیت­هایی که از نظر جغرافیایی همسایگی نزدیکی داشتند، ایفا می­کرد (868/14). دندروگرام نیز درجه مطابقت قابل توجهی با منشا جغرافیایی در این کشور داشت. اطلاعات حاصل از این مطالعه در توسعه، کاربرد و حفاظت از بُزهای بومی نیجریه مفید واقع می­شوند.

References:

Adebambo O.A. (2003). Animal breeds:A Nation’s Heritage. An Inaugural Lecture Delivered at University of Agriculture, Abeokuta, Nigeria.

Adebambo A.O., Adebambo O.A., Williams J.L., Blott S. and Urquart B. (2011). Genetic distance between two popular Nigerian goat breeds used for milk production. Livest. Res. Rural. Dev. Available at: http://www.lrrd.org/lrrd23/2/adeb23026.htm.

Agha S.H., Pilla F., Galal S., Shaat I., D’Andrea M., Reale S., Abdelsalam A.Z.A. and Li M.H. (2008). Genetic diversity in Egyptian and Italian goat breeds measured with microsatellite polymorphism. J. Anim. Breed. Genet. 125, 194-200.

Ajala M.K., Lamidi O.S. and Otaru S.M. (2008). Peri-Urban ruminant production in Northern Guinea Savannah, Nigeria. J. Anim. Vet. Adv. 3(3), 138-146.

Akpa G.N., Duru S. and Amos T.T. (1998). Influence of strain and sex on estimation of within-age-group body weight of Nigerian Maradi goats from their linear body measurements. Trop. Agric. Trinidad. 75, 462-467.

Barker J.S.F., Moore S.S., Hetzel D.J.S., Tan S.G. and Byrne K. (1997). Genetic diversity of Asian water buffalo (Bubalusbubalis): Microsatellite variation and a comparison with protein coding loci. Anim. Genet. 28, 103-115.

Barker J.S.F., Tan S.G., Moore S.S., Mukherjee T.K., Matheson J.L. and Selvaraj O.S. (2001). Genetic variation within and relationships among populations of Asian goats (Capra hircus). J. Anim. Breed. Genet. 118(4), 213-233.

Cañon J., Garcia D., Garcia-Atance M.A., Obexer-Ruff G., Lenstra J.A., Ajmone-Marsan P., Dunner S. and Econogene Consortium (2006). Geographical partitioning of goat diversity in Europe and the Middle East. Anim. Genet. 37, 327-334.

Cerda-Flores R.M., Villalobos-Torres M.C., Barrera-Saldaña H.A., Cortés-Prieto L.M., Barajas L.O., Rivas F., Carracedo A., Zhong Y., Barton S.A. and Chakraborty R. (2002). Genetic admixture in three Mexican Mestizo populations based on D1S80 and HLA-DQA1 loci. American J. Hum. Biol. 14(2), 257-263.

Dixit S.P., Verma N.K., Aggarwal R.A.K., Kumar S., Chander R.,Vyas M.K. and Singh K.P. (2009). Genetic structure and differentiation of three Indian goat breeds. Asian-Australasian J. Anim. Sci. 22(9), 1234-1240.

FAO. (2011). Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). Rome, Italy.

Hassan A.A., Abou M.H.A., Oraby H.A., De Hondt E.L. and Nahas S.M. (2003). Genetic diversity of three sheep breeds in Egypt based on micro-satellite Analysis. J. Engin. Biotechnol. 1(1), 141-150.

Hoarau G., Boon E., Jongma D.N., Ferber S., Palsson J., Van Der Veer H.W., Rijnsdorp A.D., Stam W.T. and Olsen J.L (2005). Low effective population size and evidence for inbreeding in an overexploited flatfish, plaice (Pleuronectes platessa). Proc. Soc. Biol. Sci. 272, 497-503.

Ibrahim M., Ahmad S., Swati Z.A. and Khan M.S. (2010). Genetic diversity in Balkhi, Hashtnagri and Michni sheep populations using SSR markers. African J. Biotechnol. 9(45), 7617-7628.

Karacaoren B. and Kadarmideen H.N. (2008). Principal component and clustering analysis of functional traits in Swiss dairy cattle. Turkey J. Vet. Anim. Sci. 32, 163-171.

Laval G., Iannuccelli N., Legault C., Milan D., Groenen M.A., Giuffra E., Andersson L., Nissen P.H., Jorgensen C.B., Beeckmann P., Geldermann H., Foulley J.L., Chevalet C. and Ollivier L. (2000). Genetic diversity of eleven European pig breeds. Genet. Select. Evol. 32(2), 187-203.

Li M.H., Zhao S.H., Bian C., Wang H.S., Wei H., Liu B., Yu M., Fan B., Chen S.L., Zhu M.J., Li S.J., Xiong T.A. and Li K. (2002). Genetic relationships among twelve Chinese indigenous goat populations based on microsatellite analysis. Genet. Select. Evol. 34(6), 729-744.

Li X.L. and Valentini A. (2004). Genetic diversity of Chinese goat breeds based on microsatellite markers. J. Anim. Breed. Genet. 121, 350-355.

Luikart G., Biju-Duval M.P., Ertugrul O., Zagdsuren Y., Maudet C. and Taberlet P. (1999). Power of 22 microsatellite markers in fluorescent multiplexes for parentage testing in goats (Capra hircus). Anim. Genet. 30, 431-438.

Mahmoudi B., Bayat M., Sadeghi R., Babayev M. and Abdollahi H. (2010). Genetic diversity among three goat populations assessed by microsatellite DNA markers in Iran. Global Vet. 4(2), 118-124.

Martinez A.M., Acosta J., Vega-pla J.L. and Delgado J.V. (2006). Analysis of the genetic structure of the canary goat populations using microsatellites. Livest. Sci. 102, 140-145.

Mourad M., Gbanamou G. and Balde I.B. (2000). Performance of West African dwarf goats under the extensive system of production in Faranah Guinea. Pp. 227-230 in Proc. 7^th Int. Conf. Goats. Tours, France.

Mtileni B.J., Muchadeyi F.C., Maiwashe A., Groeneveld E., Groeneveld L.F., Dzama K. and Weigend S. (2012). Genetic diversity and conservation of South African indigenous chicken populations. J. Anim. Breed. Genet. 128, 209-221.

Muema E.K., Wakhungu J.W., Hanotte O. and Jianlin H. (2009). Genetic diversity and relationship of indigenous goats of Sub-Saharan Africa using microsatellite DNA markers. Livest. Res. Rural Dev.  Available at: http://www.lrrd.org/lrrd21/2/muem21028.htm.

Mujibi N. (2005). Genetic characterization of West African dwarf (WAD) goats using microsatellite markers. Kenyatta Univ., Nairobi, Kenya.

Odoi A., Gathuma J.M., Gachuiri C.K., Omore A., Gitau I., Wanyangu S.W. and Murage E. (2000). Constraints to sheep and goat production in small holder mixed farms in Kenya’s central highlands. Pp. 25-30 in Proc. 9^th Int. Symp. Vet. Epidemiol. Econ. Breckenridge, Colorado.

Ojo O.A. (2014). Genetic diversity of Nigerian indigenous goat breeds using microsatellite markers. Ph D. Thesis. Ahmadu Bello Univ., Zaria, Nigeria.

Okpeku M., Peters S.O., Ozoje M.O., Adebambo O.A., Agaviezor B.O., O’Neill M.J. and Imumorin I.G. (2011a). Preliminary analysis of microsatellite-based genetic diversity of goats in Southern Nigeria. Anim. Genet. Res. 49, 33-41.

Okpeku M., Yakubu A., Peters S.O., Ozoje M.O., Ikeobi C.O.N., Adebambo O.A. and Imumorin I.G. (2011b). Application of multivariate principal component analysis to morphological characterization of indigenous goats in Southern Nigeria. Acta Agric. Slov. 98(2), 101-109.

Peakall R. and Smouse P.E. (2012). GenAlex 6.5 genetic analysis in excel, genetic software for teaching and research an update. Bioinformatics. 28, 2537-2539.

Raymond M. and Rousset F. (1995). GENEPOP (version 1.2): Population genetics software for exact test and ecumenicsm. J. Hered. 86, 248-249.

Rout P.K., Joshi M.B., Mandal A., Laloe D., Singh L. and Thangaraj K. (2008). Microsatellite based phylogeny of Indian domestic goats. BMC Genet. 9, 11-16.

Saitbekova N., Gaillard C., Obexer-Ruff G. and Dolf G. (1999). Genetic diversity in Swiss goat breeds based on microsatellite analysis. Anim. Genet. 30(1), 36-41.

Serrano M., Calvo J.H., Martinez M., Marcos-Carcavilla A., Cuevas J., Gonzalez C., Jurrado J.J. and Tejada P.D. (2009). Microsatellite based genetic diversity and population structure of endangered Spanish Guadarrama goat breed. BMC Genet. 29, 61-67.

Sharma R., Kishore A., Mukesh M., Ahlawat S., Maitra A., Pandey A.K. and Tantia M.S. (2015). Genetic diversity and relationship of Indian cattle inferred from microsatellite and mitochondrial DNA markers. BMC Genet. 16, 73-80.

Sraphet S., Moolmuang B., Na-Chiangmai A., Panyim S., Smith D.R. and Triwitayakorn K. (2008). Use of cattle microsatellite markers to assess genetic diversity of Thai Swamp buffalo (Bubalus bubalis). Asian Australasian J. Anim. Sci. 21(2), 177-180.

Yakubu A., Salako A.E., Akinyemi M.O. and Abdullah A.R. (2014). Genetic  characterization of non- descript goats in Nasarawa State, Nigeria using microsatellite markers: A preliminary investigation. Pp. 25-31 in Proc. 39^th Conf. Nigerian Soc. Anim. Prod.  Ibadan, Nigeria.