Assessing the Barriers to Convergence of Iran-Turkey Relations in the AKP Period

Subject Areas :

reza  hamadanchi ¹ (دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران)

Received: 2020-03-17 Accepted : 2020-03-17 Published : 2020-02-20

Keywords: Iran, Israel, Syria crisis, Turkey, AKP, Barriers to Convergence,

Abstract :

After the military presence in Turkish politics ended, the AKP gained the opportunity to gain public trust in Turkey for nearly two decades. The history of Iran-Turkey relations as two effective neighbors in the Middle East shows that the relations between the two countries have always been up and down. So the question is, what are the main obstacles to the integration of Iran and Turkey in the AKP era? This descriptive-analytical study seeks to answer this question by pointing out that Turkey's relations with Israel, the difference between the attitude of Iran and Turkey to the Syrian crisis, and the regional rivalry of the two countries in the Middle East are leading the way in the integration of the two countries. To explain this research, a theoretical framework of pragmatism with adherence to modernism in Turkish foreign policy is considered. The AKP's pragmatism in foreign policy has played a decisive role in Turkey's strategies and goals.

References:

امیراحمدیان، بهرام (1388)، «سیاست‏های منطقه‏ای ترکیه در قفقاز و تکامل با ایران»، دوماهنامه تحولات ایران و اوراسیا، شمارة 25. 2.

صدیق، میرابراهیم (1383)، روابط ایران با جمهوری قفقاز از 1991 تاکنون، تهران: نشر دادگستر. 

کاکایی،سیامک (1384)، «نقش ترکیه در منطقة خاورمیانه پس از جنگ سرد»، فصلنامه خاورمیانه، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. 

مسعودی‏نیا، حسین؛ فروغی، عاطفه؛ چلمقانی، مرضیه (1391)، «ترکیه و بحران سوریه؛ از میانجیگری تا حمایت از مخالفان دولت»، فصل‏نامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، مقالة 5، دورة 1، شمارة 4.

اکبری، نورالدین (1394)، «قدرت‏یابی اسلام‏گرایان در ترکیه و تأثیر آن بر روابط این کشور بـا ج.ا.ا 2002 تا 2007»، فصلنامه رهیافت‏های سیاسی و بین‏المللی. 

حاجی‏یوسفی، امید محمد؛ ایمانی، همت (1390)، فصلنامه روابط خارجی، سال سوم، شمارة دوم، 75 140.

عبدالمطلب، عبدالله؛ ولی‏زاده میدانی، رامین؛ پیروزفر، مهدی، (1397)، دو فصلنامه علمی ـ پژوهشی جامعه‏شناسی سیاسی جهان اسلام، دورة 6، شمارة 2. 

قادری، علی (1391)، «بهار عربی و هزینه‏هایی که ایران و ترکیه دادند»، سایت تحلیلی خبری عصر ایران.

فتحی، محمدجواد؛ رسولی ثانی‏آبادی، الهام؛ خسروی‏نژاد، میلاد (1397)، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین‏المللی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، شمارة سی‏و‏ششم، 29 54.

بای، عبدالرضا (1395)، فصلنامه مطالعات سیاسی سال هشتم، شمارة 32، 151 166. 

پورابراهیم، ناصر (1393)، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست‏وهشتم، شمارة 1، 127 148. 

کوهکن، علیرضا؛ گرجی، میلاد (1396)، فصلنامه پژوهش‏های روابط بین‏الملل، دورة نخست، شمارة بیست‏ویکم، 111 133.

Bengio, O. (2009). Turkey and Israel in the Aftermath of the Gaza War: Relations at a Crossroad? Tel Aviv Notes, February, 8.

Catinsaya، Gukhan (2014), The new middle east ʼTurkeyʼ ، and research for regional stability European policy center (epc).

Gardini, G. L., & Lambert, P. (2011). Latin American foreign policies: between ideology and pragmatism. Palgrave Macmillan.

Grigoriadis, I. (2010). The Davutoglu Doctrine and Turkish Foreign Policy. Hellenic Foundation for European and Foreign Policy. Working Paper, No-8, 1-12.

Murinson, A. (2006). The strategic depth doctrine of Turkish foreign policy. Middle Eastern Studies, 42(6), 945-964.

Özdamar, Ö., Halistoprak, B. T., & Sula, İ. E. (2014). From good neighbor to model: Turkey’s changing roles in the Middle East in the aftermath of the Arab Spring. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 11(42), 93-113.

Robins, P. (1991). Turkey and the Middle East (pp. 10-11). Council on Foreign Relations Press. http://www.uncis.pitt.edu/euce/events/turkey _eu.