هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دمای سینتر بر سنتز و خواص نانوکامپوزیتهای B4C-TiB2 به روشهای سلژل و سنتز درجا جهت دستیابی به نمونههایی با 10 درصد وزنی نانو ذرات TiB2 با استفاده از سینتر بدون فشار است. بر این اساس مواد اولیه B4C و تیتانیوم تترا ایزوپروپکساید (TTIP) برای چکیده کامل
هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دمای سینتر بر سنتز و خواص نانوکامپوزیتهای B4C-TiB2 به روشهای سلژل و سنتز درجا جهت دستیابی به نمونههایی با 10 درصد وزنی نانو ذرات TiB2 با استفاده از سینتر بدون فشار است. بر این اساس مواد اولیه B4C و تیتانیوم تترا ایزوپروپکساید (TTIP) برای سنتز B4C-TiB2 به روش سلژل و پودرهای TiO2، کربن و B4C برای سنتز B4C-TiB2 به روش درجا مورد استفاده قرار گرفتند. سینتر نمونهها در دماهای 2100، 2175 و 2250 درجه سانتیگراد در اتمسفر آرگون و به مدت 5/1 ساعت انجام شد. سپس آنالیزهای XRD و FESEM و آزمونهای تعیین دانسیته و میکروسختی سنجی انجام گرفت. نتایج نشاندهنده این است که دانسیته نسبی و میکروسختی کاربید بور با استفاده از تشکیل TiB2 بهوسیله هر دو روش سلژل و سنتز درجا بهبود یافته است و مقادیر به دست آمده از روش سلژل بیشتر از روش سنتز درجا میباشد. دانسیته نسبی برای نمونههای B4C-TiB2 حاصل از روش سلژل در دماهای 2100، 2175 و 2250 درجه سانتیگراد به ترتیب به میزان 63/73، 67/81 و 03/92 درصد و برای نمونههای B4C-TiB2 حاصل از روش درجا به ترتیب به میزان 49/71، 66/78 و 07/90 به دست آمده است. همچنین افزایش دما از °C 2100 درجه سانتیگراد به °C 2250 سبب بهبود تراکمپذیری و در نتیجه افزایش دانسیته نسبی و میکروسختی نانو کامپوزیتهای B4C-TiB2 در هر دو روش شده است.
پرونده مقاله
هدف اصلی این پژوهش، مقایسه ترکیب شیمیایی شیشه های زیست فعال S58 و S68 و بررسی تاثیر میزان CaO بر تشکیل برون تنی هیدروکسی آپاتایت، سمیت و تکثیرسلولی سلولهای استخوانی MC3T3 همچنین خواص ضدباکتریایی سیستم سه جزئی SiO_2-CaO-P_2 O_5 سنتز شده به روش سل-ژل است. به این منظور اب چکیده کامل
هدف اصلی این پژوهش، مقایسه ترکیب شیمیایی شیشه های زیست فعال S58 و S68 و بررسی تاثیر میزان CaO بر تشکیل برون تنی هیدروکسی آپاتایت، سمیت و تکثیرسلولی سلولهای استخوانی MC3T3 همچنین خواص ضدباکتریایی سیستم سه جزئی SiO_2-CaO-P_2 O_5 سنتز شده به روش سل-ژل است. به این منظور ابتدا، دو شیشه زیست فعال S58 ( mol%: 60%SiO2 – 36%CaO – 4%P2O5 ) و S68 (mol%:70%SiO_2-26% CaO-4% P_2 O_5) با مقدار ثابت P_2 O_5 به روش سل-ژل تهیه شدند. سپس، تاثیر میزان CaOدر ترکیباتشان بر زیست فعالی به صورت برون تنی با غوطهور کردن پودرهای S58 و S68 در محلول شبیهسازی شده بدن (SBF) برای دورههای زمانی تا 14 روز مورد بررسی قرارگرفت. بررسی ترکیب محلول SBF با آنالیز طیف سنجی پلاسمای جفت شده القایی (ICP-AES) اندازه گیری شد. همچنین، طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR)، پراش الکترونX (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) برای بررسی تشکیل هیدروکسیآپاتایت روی سطوح شیشههای زیستفعال انجام شد. از سوی دیگر، آزمون های رنگ آمیزی سلولی زنده/مرده، زولیم برماید(MTT) و آزمون الکالین فسفاتاژ(ALP) به ترتیب به منظور بررسی کیفیت و کمیت زیست پذیری سلولها، تکثیر سلول های MC3T3 در حضور شیشه های زیست فعال S58 ،S68 انجام شد. در نهایت، شیشه زیستفعال S58، با تکثیر سلولی و فعالیت (ALP) سلولهای MC3T3 افزایش یافته، زیست فعالی قابل قبول و ضد باکتریایی چشمگیر بالا در برابر باکتری (MRSA)، به عنوان یک ماده زیستی مناسبتر نسبت به شیشه زیست فعال S68 به منظور بهبود عملکرد ارائه یون-های درمانی و فاکتورهای رشد برای مهندسی بافت استخوانی معرفی میگردد.
پرونده مقاله
در این پژوهش فعالیت فوتوکاتالیستی ZnO و نانوکامپوزیت حاصل از ترکیب آن با ZnWO4 مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تأثیر افزودن ZnWO4 به نانو ذرات ZnO بر روی فعالیت فوتوکاتالیستی نانوکامپوزیت ZnO-ZnWO4 مورد مطالعه قرار گرفت. از روش میکروامولسیون آب در روغن به منظور سنتز نانو ذ چکیده کامل
در این پژوهش فعالیت فوتوکاتالیستی ZnO و نانوکامپوزیت حاصل از ترکیب آن با ZnWO4 مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تأثیر افزودن ZnWO4 به نانو ذرات ZnO بر روی فعالیت فوتوکاتالیستی نانوکامپوزیت ZnO-ZnWO4 مورد مطالعه قرار گرفت. از روش میکروامولسیون آب در روغن به منظور سنتز نانو ذرات استفاده شد و درصدهای متفاوت استوکیومتری از این نانوکامپوزیت جهت بررسی خواص فوتوکاتالیستی سنتز شد. برای مشخصهیابی نانو ذرات، از آنالیزهای پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، و طیفسنجی جذبی مرئی و فرابنفش (UV-Vis) استفاده شد. نتایج پراش اشعه ایکس نشان داد که نانوکامپوزیت ZnO-ZnWO4 با کریستالهای نانومتری شکل گرفته است و همچنین نتایج به دست آمده از TEM نشان دهنده توزیع اندازه ذرات در محدوده 40 تا 60 نانومتر است. نتایج نشان میدهد که راندمان تخریب فتوکاتالیستی رنگ متیلن بلو توسط نانوذرات ZnO در اثر افزوده شدن ZnWO4، افزایش چشمگیری داشته و بالاترین راندمان تخریب مربوط به نانوکامپوزیت ZnO-30%ZnWO4 با 57/96% است.
پرونده مقاله
در این پژوهش، پلی آنیلین (PA) همراه با کیتوسان (CH) به عنوان بستری موثر و مناسب برای نانوذرات استفاده گردید. نانوذرات اورتوفریت لانتانیم (LFO) با روش سل-ژل سنتز و با تکنیک های پراش پرتو ایکس (XRD) و طیف سنجی پراکندگی انرژی پرتوی ایکس (EDS) شناسایی گردید. نانوکاتالیست Pt چکیده کامل
در این پژوهش، پلی آنیلین (PA) همراه با کیتوسان (CH) به عنوان بستری موثر و مناسب برای نانوذرات استفاده گردید. نانوذرات اورتوفریت لانتانیم (LFO) با روش سل-ژل سنتز و با تکنیک های پراش پرتو ایکس (XRD) و طیف سنجی پراکندگی انرژی پرتوی ایکس (EDS) شناسایی گردید. نانوکاتالیست Pt-LFO/PA-CH با کاهش شیمیایی هگزاکلروپلاتینیک اسید به وسیله سدیم تتراهیدروبورات در حضور نانوذرات LFO در بستر PA-CH تهیه شد. شکل ظاهری و توزیع نانوذرات با تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) تعیین شدند. فعالیت کاتالیزوری نانوکاتالیست Pt-LFO/PA-CH برای الکترواکسیداسیون متانول با تکنیک های ولتامتری چرخه ای و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی مطالعه شد. اثرات برخی عوامل تجربی برای الکترواکسایش متانول مانند غلظت متانول، سرعت روبش و دما در کاتالیست تهیه شده مطالعه گردید. انرژی فعال سازی قله آندی اکسایش متانول در Pt-LFO/PA-CH نیز محاسبه گردید و مقدار آن kJ mol-1 14/17 به دست آمد. فعالیت کاتالیزوری کاتالیست Pt-LFO/PA-CH برای الکترواکسایش متانول با کاتالیست Pt/PA-CH مقایسه گردید. سطح مقطع فعال الکتروشیمیایی کاتالیست Pt-LFO/PA-CH (m2g-1Pt 77/46) بیشتر از Pt/PA-CH ( m2g-1Pt 54/69) به دست آمد. در غلظت متانول M 1/76، چگالی جریان قله آندی اکسایش متانول در Pt-LFO/PA-CH (mA cm-2 377/58) بیشتر از کاتالیست Pt/PA-CH (mA cm-2 203/67) بود. سطح مقطع فعال الکتروشیمیایی و چگالی جریان بالاتر Pt-LFO/PA-CH برای اکسایش متانول نشان دهنده فعالیت کاتالیزوری بسیار بهبود یافته Pt-LFO/PA-CH برای الکترواکسایش متانول می باشد. از این رو، کاتالیست تهیه شده می تواند به عنوان کاتالیستی موثر برای الکترواکسایش متانول در پیل های سوختی متانولی مستقیم به کار رود.
پرونده مقاله
برای بهبود استحکام اتصال نقطهای صفحات آلومینیومی از سنتز درجای آلومینیوم و کروم (Al/Cr) در موضع اتصال استفاده شد. بدین منظور مقدار gr 0.03پودر Cr با اندازه ذرات µm10 به موضع اتصال نقطهای آلومینومی افزوده و تحت فرایند جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی نقطهای (FSSW) واقع ش چکیده کامل
برای بهبود استحکام اتصال نقطهای صفحات آلومینیومی از سنتز درجای آلومینیوم و کروم (Al/Cr) در موضع اتصال استفاده شد. بدین منظور مقدار gr 0.03پودر Cr با اندازه ذرات µm10 به موضع اتصال نقطهای آلومینومی افزوده و تحت فرایند جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی نقطهای (FSSW) واقع شد. بررسیهای ریزساختاری، تشکیل ترکیبات بین فلزی و خواص مکانیکی نمونهها به ترتیب توسط میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی به همراه آنالیز خطی و نقطهای EDS و آزمونهای کشش و ریزسختی سنجی انجام شد. توسط بررسی آنالیز شیمیایی نقطهای و خطی موضع اتصال نشان داد که سرعت چرخشی لازم برای تشکیل ترکیبات بین فلزی Al و Cr حین فرایند FSSW، rpm 2500 میباشد که با تأمین حرارت لازم برای سنتز، موجب تشکیل ترکیبات بین فلزی(Al13Cr2) غنی از Al و Cr در موضع اتصال شد. مقدار سختی در مرکز اتصال برای نمونه بدون پودر Cr و نمونه تقویت شده با پودر Cr به ترتیب HV5±60 و HV 5±140 و استحکام بیشینه برای این دو نمونه به ترتیب MPa 5±40 و MPa 10±130 حاصل شد که این افزایش سختی و استحکام مذکور ناشی از تشکیل رسوبات غنی از Al و Cr در موضع اتصال بود.
پرونده مقاله
در طی دهه اخیر ساخت و کاربرد جاذبهای مختلف عناصر سنگین از محیط بسیار مورد توجه میباشد، در این میان نانوکامپوزیتها بواسطهی داشتن سطح ویژه و تخلخل بالا، قادر به حذف مقادیر نسبتاً زیادی از این گونه آلایندهها از محیطهای آبی میباشند. در این تحقیق نانوکامپوزیت پلیآکر چکیده کامل
در طی دهه اخیر ساخت و کاربرد جاذبهای مختلف عناصر سنگین از محیط بسیار مورد توجه میباشد، در این میان نانوکامپوزیتها بواسطهی داشتن سطح ویژه و تخلخل بالا، قادر به حذف مقادیر نسبتاً زیادی از این گونه آلایندهها از محیطهای آبی میباشند. در این تحقیق نانوکامپوزیت پلیآکریلآمید-پلیاستایرن/بنتونیت سنتز، شناسایی و مورد استفاده قرار گرفت. اثر شرایط تاثیرگذار بر جذب شامل: pH، نسبت بنتونیت به پلیآکریلآمید، میزان جاذب، زمان تماس، غلظت کاتیون و سینتیک عمل جذب مورد تحلیل و بررسی َقرار گرفت. ساختار نانوکامپوزیت با روشهای TEM، BET، ، FT-IR و XRD شناسایی شد. میزان جذب سرب و کادمیم بوسیله دستگاه جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج بررسیهای ریز ساختاری نشان داد نانوکامپوزیت پلیآکریلآمید-پلیاستایرن/بنتونیت از نظر فاصله لایهها و سطح تماس، نسبت به بنتونیت افزایش چشمگیری داشته است. چنین ساختاری در شرایط بهینه افزایش نسبتاً زیادی از جذب آلایندههای کاتیونی سرب و کادمیم را نسبت به جاذبهای بنتونیت و پلیآکریلآمید نشان میدهد. همچنین نتایج بررسیها نشان داد که بیشترین مقدار جذب در 6=pH، بهترین نسبت بنتونیت به پلیآکریلآمید 5/2 :5، مقدار بهینه جاذب برابر با 5 گرم بر لیتر، مدت زمان تماس برابر با 12 ساعت و بیشترین جذب فلزات در غلظت 150 میلیگرم بر لیتر بدست آمد.
پرونده مقاله
برای توسعه دستگاههای حالت جامد ترموالکتریک، موادی با بازده بالا که از عناصر غیر سمی و فراوان در پوسته زمین تشکیل شده باشد از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این مقاله، خواص ترموالکتریک نمونههای نانوساختار Cu5-2xZnxCoxFeS4 (0 ≤ x ≤ 0.06) مورد بررسی قرار گرفت. برای چکیده کامل
برای توسعه دستگاههای حالت جامد ترموالکتریک، موادی با بازده بالا که از عناصر غیر سمی و فراوان در پوسته زمین تشکیل شده باشد از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این مقاله، خواص ترموالکتریک نمونههای نانوساختار Cu5-2xZnxCoxFeS4 (0 ≤ x ≤ 0.06) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، ابتدا نانوذرات Cu5-2xZnxCoxFeS4 توسط آسیاب گلولهای پرانرژی سنتز شد و سپس نمونههای نانوساختار دیسکی شکل با پرس داغ تهیه شد. روش پراش اشعه ایکس (XRD) برای مطالعه خواص ساختاری، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) برای بررسی ریزساختار نمونهها مورد استفاده قرار گرفت، و خواص ترموالکتریک نمونهها نیز با اندازهگیری رسانایی الکتریکی و هدایت حرارتی بررسی شد. نتایج XRD نشان داد که ساختار بلوری نمونههای Cu5-2xZnxCoxFeS4 تا حد دوپ کردن x = 0.04 بورنیت خالص است. ضریب توان نمونههای بورنیت دوپ نشده برابر با mWm-1K-2 0.25 بود و پس از دوپ کردن با Co و Zn کاهش یافت. جایگزین کردن جزئی همزمان کبالت و روی در ساختار بورنیت در محدوده 0.02 ≤ x ≤ 0.04 باعث تغییر رسانایی نمونه به نوع-n شد. به دلیل نوسانات جرمی و کرنشی ناشی از دوپ کردن و نانوساختار بودن، هدایت حرارتی بسیار اندک k < 0.30 Wm-1K-1 برای تمام نمونههای دوپ شده بدست آمد. بیشترین مقدار ZT = 0.35 برای نمونه دوپ شده با مقدار x = 0.06 حاصل شد.
پرونده مقاله