-
حرية الوصول المقاله
1 - کاربرد برنامه ریزی راهبردی در تعدیل نابرابری های منطقه ای با استفاده از توانمند های اقتصادی و گردشگری درمناطق کویری و بیابانی ایران(مطالعه موردی استان اصفهان)
مراد دلالت مصطفی هاشمی وحید بارانی پسیانیکی از مهمترین الگوهای دستیابی به پایداری توسعه در مناطق کویر و بیابان ، حفظ .و ماندگاری جمعیت در این نواحی می باشد از اینرو، این پژوهش با هدف بررسی و تدوین الگوی راهبردی تعدیل نابرابری های فضایی استقرار جمعیت در مناطق کویر و بیابان با نگاهی ویژه به استان اصفهان پرداخته أکثریکی از مهمترین الگوهای دستیابی به پایداری توسعه در مناطق کویر و بیابان ، حفظ .و ماندگاری جمعیت در این نواحی می باشد از اینرو، این پژوهش با هدف بررسی و تدوین الگوی راهبردی تعدیل نابرابری های فضایی استقرار جمعیت در مناطق کویر و بیابان با نگاهی ویژه به استان اصفهان پرداخته است این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و روش تحقیق موردنظر در این پروژه از نوع روش تحلیلی- ترکیبی میباشد. یافته های حاصل از انجام تحقیق حاکی از آن است که توزیع نامتوازن جمعیت و فعالیتهای تولیدی- خدماتی در سطح استان بهطوریکه تمرکز حدود دوسوم آنها در کمتر از 10 درصد ناحیه مرکزی اصفهان منجر به شکنندگی اکوسیستم و آلودگی منابع آب، خاک و هوای این منطقه شده است. از این رو محققان در صدد برآمدند تا با بهره گیری از پتانسیل های غنی استان در زمینه اقتصادی به ویژه حوزه گردشگری ، زمینه را برای احیای مناطق خالی از جمعیت و خصوصا روستاهایی که جمعیت آنها مهاجرات نموده اند ، نمایند. بررسیهای صورت گرفته نشان میدهد که بر اساس توانمندی های اقتصادی-گردشگری تعداد 60 نقطه سکونتگاهی شرایط مناسبی را دارند که میتوانند بهعنوان سکونتگاههایی که بهصورت پایدار اقتصاد و جمعیت را در استان حفظ نمایند به شمار آیند. این تعداد سکونتگاه در شرایط وضع موجود تعداد 30276 نفر را در برمیگیرند؛ که در قالب 9158 خانوار در سطح استان توزیع گشتهاند. ضمن اینکه این میزان شامل 16442 نفر زن و 18664 نفر مرد میباشد. در کنار نقاط سکونتگاهی ، محقق به پهنهبندی محدوده موردنظر در قالب 5 سطح، بسیار مناسب، مناسب، متوسط، نامناسب و بسیار نامناسب پرداخته است که بر اساس معیارهای اقتصادی-گردشگری و بر اساس توانمندیهای موجود در استان اصفهان مشخص گردیده است. بر این اساس مناطقی از شمال غربی و همچنین نیمه جنوبی استان بهترین پهنهها برای ایجاد سکونتگاهها و یا تقویت سکونتگاههای موجود میباشد. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
2 - AMELX and AMELY Structure and Application for Sex Determination of Iranian Maral deer (<i>Cervus elaphus maral</i>)
ط. فرهوش ر. واعظ ترشیزی ع.ا. مسعودی ح.ر. رضایی م. تولاییIn order to have a good perspective of wild animals, it is necessary to determine their population and genetic structure. It provides an opportunity to decide on better conservationmanagements. Inthe wilderness, due to the escapable nature and sometimes not havingthe di أکثرIn order to have a good perspective of wild animals, it is necessary to determine their population and genetic structure. It provides an opportunity to decide on better conservationmanagements. Inthe wilderness, due to the escapable nature and sometimes not havingthe distinguishable bisexual appearance, sex identification could be difficult by observing animals. The X- and Y- chromosome linked amelogenin (AMELX and AMELY) due to its independent and different evolution on both chromosomes could play an important role in sex determining of wild animals. To determine the sex ratio and alsothe genetic structureof AMELX and AMELY in Maral deer (Cervus elaphus maral), 37 sampleswere collected from populations were located in north parts of Iran. Results showed that in female deer, the amelogenin gene had one banding patterns (231bp, for X chromosome) and the male deer had two banding pattern (231 bp and 180 bp for X and Y chromosomes, respectively). The AMELY of Maral had in/del mutation (54 bp). The genetic distance (D) of AMELX from Maral deer and Red deer was 0.12 ± 0.02, it was calculated zero for AMELY. The phylogenetic analysis of AMELX and AMELY of different deer species, showed no distance for AMELY and the D was 0.048 ± 0.009 for AMELX. It is recommended that sex determination of wild animals, especially mammalian populations using amelogenin gene would be a useful and simple method which could provide further information for genetic conservation strategies. تفاصيل المقالة